ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ

(PHOTOS)

21 Ιουνίου 2013

Φιλόσοφος, πολιτικός αλλά πάνω από όλα δάσκαλος με την πλήρη σημασία της λέξης, ο Κομφούκιος πέρασε όλη του τη ζωή αναζητώντας την ηθική: εκείνο το μοντέλο ενάρετου βίου δηλαδή που θα ξεκινούσε από την οικογένεια για να γενικευτεί στην κοινωνική αλληλεπίδραση, στη βάση πάντα μιας ιδανικής για τον σκοπό αυτό εκπαίδευσης.

Ο ακρογωνιαίος λίθος της σκέψης του ήταν λοιπόν η προσωπική ηθική, η οποία αν γενικευόταν στο σύστημα διακυβέρνησης θα μπορούσε να κάνει θαύματα σε επίπεδο ανθρώπινης συνύπαρξης: οι κοινωνικές σχέσεις θα κυβερνούνταν από την ακεραιότητα, τη δικαιοσύνη και την ειλικρίνεια.

Ο διανοητής του 500 π.Χ. θα προσπαθούσε μάλιστα ο ίδιος ως δημόσιος σύμβουλος να εφαρμόσει τη διδασκαλία του στην κοινότητα, το κοινωνικο-πολιτικό σύστημα που οραματίστηκε ωστόσο δεν θα υιοθετούταν παρά αιώνες αργότερα, τον 2ο αιώνα π.Χ. από τη δυναστεία των Χαν, οι οποίοι βάσισαν πράγματι τη δομή του αχανούς βασιλείου τους στις διδαχές του Κομφούκιου, οι οποίες πλέον είχαν μετατραπεί σε σύστημα διακυβέρνησης, τον περίφημο κομφουκιανισμό, που θα γινόταν η επίσημη αυτοκρατορική φιλοσοφία της Κίνας στα χρόνια που θα ακολουθούσαν.

Κι όλα αυτά ξεκίνησαν από έναν άνθρωπο που βάλθηκε να βρει ποιος ήταν ο ιδανικός τρόπος ενάρετης ζωής, καταλήγοντας τελικά σε μια φράση που θα αποκαλέσει «Χρυσό Κανόνα» και θα αποτελέσει τη βάση όλης του της κοσμοθεώρησης: «Μην κάνεις στους άλλους ότι δεν θες να κάνουν οι άλλοι σε σένα»...

Πρώτα χρόνια



Ο Κομφούκιος, γνωστός επίσης με το ιδιαίτερα τιμητικό Κονγκ Φούτζι ή Κ'ουνγκ Φου-Τζου, γεννιέται στις 27 Αυγούστου του 551 π.Χ. σε επαρχία της Βορειοανατολικής Κίνας. Για τα παιδικά του χρόνια δεν είναι και πολλά γνωστά, καθώς οι ιστορικές πηγές που τον αφορούν και οι απόπειρες για τη βιογραφία του είναι κατά πολύ μεταγενέστερες, μη διαχωρίζοντας συχνά τη μυθιστορία από τα πραγματικά γεγονότα. Οι σύγχρονοι ιστορικοί έχουν θέσει μάλιστα εν αμφιβόλω πολλά από τα παραδεδομένα μέχρι σήμερα βιογραφικά στοιχεία του, οπότε η ιστορία της ζωής του παρατίθεται με κάθε επιφύλαξη.

Σύμφωνα πάντως με τον ιστορικό Σου-Μα Σι'εν (στο μνημειώδες έργο του «Αρχεία του Μεγάλου Ιστορικού»), ο Κομφούκιος φαίνεται να γεννιέται σε ηγεμονική οικογένεια της πάλαι ποτέ Δυναστείας των Ζου, ενώ άλλες πηγές τον θέλουν να αποτελεί μέλος αγροτικής φαμίλιας χτυπημένης από τη φτώχεια. Όπως κι αν έχει, ένα είναι σίγουρο: τα χρόνια που γεννιέται ο Κομφούκιος είναι ιδιαίτερα ταραγμένα, με τα πολυάριθμα κρατίδια της χώρας -μετά την πτώση του βασιλείου των Ζου- να έχουν παραδοθεί σε εμφύλιες συγκρούσεις και βαρβαρικές επιδρομές.



Ο Κομφούκιος φέρεται να χάνει τον πατέρα του ήδη από τρυφερή ηλικία, με την ανέχεια και την εξαθλίωση να τον πλήττουν πλέον με μεγαλύτερη σφοδρότητα. Για την εκπαίδευσή του επίσης δεν είναι και πολλά γνωστά (ή τεκμηριωμένα), με τον λαϊκό θρύλο να τον θέλει ωστόσο να λαμβάνει την παραδοσιακή μαθητεία στη λαϊκή κινεζική θρησκεία: το πλήρες τελετουργικό και μουσικά μαθήματα. Πριν κλείσει μάλιστα τα 19 του χρόνια ήταν ήδη παντρεμένος, ενώ λίγο αργότερα θα αποκτήσει έναν γιο και δύο κόρες.

Ήταν αναμφίβολα μια εποχή ανθρωπιστικής και ιδεολογικής κρίσης: κατά τη διάρκεια του 6ου αιώνα π.Χ., οι ανταγωνιστικές κινεζικές επαρχίες υπονόμευαν πλέον ανοιχτά τη συρρικνωμένη εξουσία των Ζου, που κυβέρνησαν τη χώρα για περισσότερα από 500 χρόνια. Οι παραδοσιακές κινεζικές πειθαρχίες και οι πατροπαράδοτες αξίες είχαν αρχίσει έτσι να φθίνουν, με ένα κλίμα διάχυτης παρακμής να μαστίζει τη χώρα...

Φιλοσοφία και διδαχές



Μέσα στο πλαίσιο αυτό της ηθικής κατάπτωσης, ο Κομφούκιος αναγνώρισε μια νέα ευκαιρία: διείδε την υποχρέωση να ενισχύσει τις κοινωνικές αξίες της παράδοσης και της συμπόνοιας. Η κοινωνική του φιλοσοφία διαποτίστηκε με την αρχή του «αγαπάτε αλλήλους», με τον ίδιο να λειτουργεί πάντα στη βάση της εγκράτειας και της αυτοπειθαρχίας. Πίστευε ακράδαντα ότι το κοινωνικό αγαθό της ομόνοιας θα μπορούσε να γίνει πράξη μέσω του Χρυσού του Κανόνα: «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το κάνεις στους άλλους» (και το ανάπτυγμά του: «Αφού εσύ ο ίδιος επιθυμείς να στέκεσαι, βοήθα τότε και άλλους να το κατορθώσουν, αφού εσύ ο ίδιος επιθυμείς επιτυχία, βοήθα τότε και άλλους να την επιτύχουν»).

Η πολιτική φιλοσοφία του Κομφούκιου ήταν βασισμένη απόλυτα στην ιδέα της αυτοπειθαρχίας: στα μάτια του ίδιου ήταν απαραίτητο για έναν ηγεμόνα να είναι έμπρακτα εγκρατής, ώστε να παραμείνει σεμνός και ταπεινός αλλά και να μπορεί να συμπεριφέρεται στους υπηκόους του με καλοσύνη και ευσπλαχνία. Σύμφωνα με τη σκέψη του, ο ηγεμόνας θα μπορούσε να κινητοποιήσει τον λαό του να τηρεί τους νόμους διδάσκοντάς του την αρετή, μέσα στο πλαίσιο πάντα της ενωτικής δυναμικής που ενέχουν τα θρησκευτικά τελετουργικά: «Εάν οι άνθρωποι καθοδηγούνται από νόμους, και η σταθερότητα ανάμεσά τους επιβάλλεται με τιμωρίες, θα προσπαθήσουν να γλιτώσουν την τιμωρία χωρίς ίχνος ντροπής. Εάν καθοδηγούνται από την αρετή, και η σταθερότητα ανάμεσά τους επιβάλλεται μέσω της εφαρμογής της τελετουργικής ευπρέπειας, θα έχουν την αίσθηση της ντροπής και θα σε ακολουθούν με συγκατάβαση», ισχυρίζεται στα «Ανάλεκτα», ενώ πιο κάτω παρατηρεί: «Ο ηθικός χαρακτήρας του ηγέτη είναι ο άνεμος. Ο ηθικός χαρακτήρας των υποτελών του είναι το χορτάρι. Όταν ο άνεμος φυσά, το χορτάρι λυγίζει».



Οι απόψεις του για την εκπαίδευση, στην οποία έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα, συμπυκνώθηκαν στις περίφημες Έξι Τέχνες του: τελετουργία, μουσική, τοξοβολία, αρματοδρομία, καλλιγραφία και αριθμητική. Ο κύριος ρόλος του εκπαιδευτικού ήταν για τον Κομφούκιο η διδασκαλία στους μαθητές του πώς να ζουν με ακεραιότητα και τιμιότητα: «Αυτός που μαθαίνει αλλά δεν σκέφτεται, είναι χαμένος. Αυτός που σκέφτεται αλλά δεν μαθαίνει, βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο». Μέσα από τα κηρύγματά του, ο ίδιος επιδίωξε να αναβιώσει τις παραδοσιακές κοινωνικές αξίες της καλοσύνης και της ευπρέπειας, με τις παιδαγωγικές μεθόδους του να είναι πράγματι εντυπωσιακές: «Μόνο καθοδηγώ τους πρόθυμους και διαφωτίζω τους ένθερμους. Εάν παρουσιάσω τη μία γωνία και ένας μαθητής δεν μπορεί να επιστρέψει με τις άλλες τρεις, δεν συνεχίζω το μάθημα».

Ο Κομφούκιος πάλεψε με την προσωπική του ζωή να γίνει παράδειγμα προς μίμηση: εργάστηκε αρχικά σε ταπεινές δουλειές, στην προσπάθειά του να θρέψει την οικογένειά του (βοσκός, φροντιστής φυτείας, κατώτατος δημόσιος υπάλληλος, λογιστής, βιβλιοθηκάριος κ.λπ.), ενώ από τα 22 του άρχισε να διδάσκει παιδιά της αριστοκρατικής τάξης ως οικοδιδάσκαλος. Οι διδασκαλίες του θα του αποφέρουν σταδιακά ένα σταθερό ακροατήριο, με τους υποστηρικτές του να τον ακολουθούν κατά πόδας στον ιδανικό τρόπο ζωής που πρότεινε.

Κάποια στιγμή ταξίδεψε στο βασίλειο για να έρθει σε επαφή με τα αρχαία κειμήλια και τις περγαμηνές της βασιλικής βιβλιοθήκης, ενώ από το 517 π.Χ. και μετά φαίνεται να αφιερώνεται στην πολιτική φιλοσοφία.

Έργα του Κομφούκιου



Η πένα του μεγάλου δασκάλου είναι υπεύθυνη για μια σειρά από μνημειώδη έργα της κινεζικής διανόησης. Πέρα από τις εισαγωγές, τις προσθήκες και τις διορθώσεις που έκανε σε παραδοσιακά κλασικά βιβλία της Κίνας και τα ιστορικά του έργα, έγραψε το περίφημο «Lunyu» (που θα μεταφραστεί στη Δύση αιώνες αργότερα ως «Τα Ανάλεκτα του Κομφούκιου»), που περιλαμβάνει τις βασικές αρχές της κοινωνικής και πολιτικής φιλοσοφίας του, αν και σήμερα οι μελετητές πιστεύουν ότι το εγχειρίδιο συντάχθηκε μεταγενέστερα από τους μαθητές του (υπάρχει μια σχετική ιστορική συναίνεση ότι το βιβλίο, με τη μορφή που το ξέρουμε τουλάχιστον σήμερα, πρέπει να αποκρυσταλλώθηκε γύρω στον 2ο αιώνα π.Χ.)

Όπως κι αν έχει, το Βιβλίο Ι' των «Ανάλεκτων» αποτελείται από προσωπικές παρατηρήσεις για το πώς συμπεριφερόταν ο Κομφούκιος ως στοχαστής, δάσκαλος και αξιωματούχος. Μελετητές έχουν ισχυριστεί ότι τα χωρία αυτά ήταν αρχικά γενικότερες εντολές για το πώς πρέπει ένας ευγενής να ντύνεται και να συμπεριφέρεται, οι οποίες έλαβαν αργότερα χαρακτήρα περιγραφών του Κομφούκιου. Παραδοσιακά, το Βιβλίο Ι' θεωρείται ότι παρέχει ένα άμεσο πορτρέτο του Κομφούκιου και έχει διαβαστεί ως βιογραφικό σκιαγράφημα. Από τα ακόλουθα αποσπάσματα, που θα τον έκαναν πρότυπο ευγένειας και ευπρέπειας για τις επόμενες γενιές των αξιωματούχων, μαθαίνουμε λοιπόν:



«Ο Κομφούκιος, στο σπίτι στο χωριό που γεννήθηκε, ήταν απλός ανεπιτήδευτος στους τρόπους του, ωσάν να μην εμπιστευόταν τον εαυτό του να μιλήσει. Αλλά όταν βρίσκεται στον προγονικό ναό ή στην Αυλή μιλάει πρόθυμα, παρόλο που πάντα επιλέγει τις λέξεις του με προσοχή».

«Όταν στην Αυλή μιλάει με αξιωματούχους χαμηλότερου βαθμού, είναι φιλικός, αν και ευθύς. Όταν μιλάει με αξιωματούχους μεγαλύτερου βαθμού, είναι συγκρατημένος αλλά ακριβής. Όταν ο άρχοντας είναι παρών είναι επιφυλακτικός, αλλά όχι μουδιασμένος».

«Όταν νηστεύει σε προετοιμασία για θυσία πρέπει να φορά τον Λαμπρό Χιτώνα, και πρέπει να είναι από λινό. Πρέπει να αλλάζει το φαγητό του και το μέρος που συνήθως κάθεται. Δεν εναντιώνεται στο να είναι το ρύζι του επιμελώς καθαρισμένο, ούτε το κρέας του εξαιρετικά λεπτοκομμένο».

«Όταν στέλνει έναν αγγελιοφόρο να ρωτήσει κάποιον σε μια άλλη χώρα, υποκλίνεται δύο φορές όταν ξεπροβοδίζει τον αγγελιοφόρο».

«Στο κρεβάτι αποφεύγει να πάρει τη στάση νεκρού ... Εάν συναντήσει κάποιον σε βαθύ πένθος πρέπει να υποκλιθεί απέναντι στην μπάρα του άρματός του».



Φτάνοντας στην ηλικία των 50 χρόνων, ο τρόπος ζωής που πρότεινε φαίνεται να αναγνωρίζεται από την ηγεμονική οικογένεια του βασιλείου όπου ζούσε, με τον ίδιο να αναλαμβάνει ανώτατα διοικητικά καθήκοντα σε θέματα δικαιοσύνης και δημοσίων έργων. Η φήμη που είχε χτίσει ως δάσκαλος εξαργυρώθηκε λοιπόν γύρω στα 501 π.Χ., με τον Κομφούκιο να γίνεται δήμαρχος της πόλης όπου ζούσε και κατόπιν να υπηρετεί σε κυβερνητική θέση αντίστοιχη με του σημερινού υπουργού.

Η άνοδός του στα ύπατα αξιώματα θα του έφερνε βέβαια εχθρούς και ισχυρούς πολέμιους του έργου του, με τις αντίπαλες αριστοκρατικές οικογένειες να ανησυχούν για τη δύναμη που φαινόταν να προσδίδει στον ηγεμόνα η δράση του Κομφούκιου και οι μεταρρυθμίσεις που επέφερε σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο: η αφοσίωση του λαού στον ηγεμόνα είχε αυξηθεί δραστικά από το έργο του διανοητή.

Κάποια στιγμή ήρθε σε ρήξη πάντως με τον ηγεμόνα και τα μέλη της αριστοκρατίας, με τον ίδιο να ψάχνει από καιρό αφορμή για να απαλλαγεί από τα δημόσια καθήκοντά του, καθώς δεν ήταν ποτέ ελεύθερος να εγκαθιδρύσει τον δικό του τρόπο ζωής: εγκαταλείπει λοιπόν στην πρώτη βολική ευκαιρία τη θέση του και καταφεύγει σε αυτοεξορία...

Θάνατος και κληρονομιά


Πεπεισμένος ότι η διδασκαλία του δεν άφησε το στίγμα της στην κινεζική κουλτούρα, ο Κομφούκιος θα περιδιαβεί στα γειτονικά βασίλεια, μεταφέροντας το οικουμενικό μήνυμά του. Στην ηλικία των 68 ετών φαίνεται ωστόσο να επιστρέφει στη γενέτειρά του, ακολουθούμενος από τους 72 (ή 77) μαθητές τους, αν πιστέψουμε τα «Ανάλεκτα».

Ο Κομφούκιος πέθανε στις 21 Νοεμβρίου του 479 π.Χ., σε ηλικία 71 ή 72 ετών, έναν χρόνο αφότου έχασε τον γιο του στη μάχη. Οι πιστοί ακόλουθοί του τίμησαν στον θάνατό του εγκαινιάζοντας μια μακρά περίοδο πένθους για τον χαμό του.



Παρά το γεγονός ότι στην εποχή του δεν θα έκανε σημαντική διαφορά στην καθημερινότητα των Κινέζων, από τον 4ο αιώνα π.Χ. έγινε σαφές ότι ο Κομφούκιος ήταν παραγνωρισμένος, με τη σοφία του να αξίζει αναμφίβολα μεγαλύτερη αναγνώριση. Οι μαθητές του είχαν αναλάβει μετά τον θάνατό του την οργάνωση της σκέψης του στα «Ανάλεκτα», τα οποία είχαν πλέον μετατραπεί σε ένα ραφινάτο σετ κανόνων και πρακτικών. Η φιλοσοφική παράδοση του Κομφούκιου διατηρήθηκε χάρη στους μαθητές του, που διέδωσαν το μήνυμά του σε κάθε άκρη της αχανούς Κίνας.

Μέχρι τον 2ο αιώνα π.Χ., κατά τη διάρκεια της πρώτης Δυναστείας των Χαν, η διδασκαλία του θα γινόταν η βάση για την κρατική εκπαιδευτική και πολιτική δομή, με τον κομφουκιανισμό να δοκιμάζεται στην πράξη και τη φήμη του εμπνευστή του να αγγίζει έκτοτε δυσθεώρητα επίπεδα.



Στην Ευρώπη το όνομα του Κομφούκιου δεν θα γινόταν γνωστό πριν από το 1687, με την πρώτη μετάφραση της ζωής και του έργου του στα λατινικά. Η διδασκαλία του θα επηρέαζε μάλιστα και τη δυτική φιλοσοφική παράδοση, με τους Διαφωτιστές να πειραματίζονται με το πώς θα μπορούσε να μεταφερθεί η κομφουκιανική ηθική στο δυτικό κοινωνικό σύστημα. Σήμερα θεωρείται ένας από τους διαπρεπέστερους διανοητές της κινεζικής ιστορίας, με την ιστορία των ιδεών να τον απαθανατίζει ως τον Σωκράτη της Κίνας...

ΠΡΟΣΟΧΗ. Η Νούμερο 1 αντικαρκινική ουσία είναι ελεύθερη στην φύση ! Τι κρύβουν οι φαρμακοβιομηχανίες !

Πριν λίγους μήνες άκουσα από πολύ δικό μου άνθρωπο για τη θεραπεία του καρκίνου με κουκούτσια από βερίκοκα, τα οποία στο εξωτερικό τουλάχιστον πωλούνται και σε ειδική συσκευασία. Τη μέθοδο αυτή ανακάλυψε αναζητώντας εναλλακτική θεραπευτική μέθοδο, μελετώντας ένα... σχετικό βιβλίο-
οδηγό. Σήμερα μου εστάλη ένα κείμενο, το οποίο διαφωτίζει ακόμη περισσότερο το θέμα αυτό...
Για πολλούς ίσως μοιάζει "τρελό" ή απίθανο, καθώς πέρα από τις κλασσικές (έως και αυτοκτονικές) μεθόδους "αποκατάστασης" του καρκίνου, (ακτινοβολίες, χημειοθεραπείες ή εγχειρήσεις) δεν τους είναι γνωστή η απέραντη σοφία της φύσης, τόσο του.
σώματος μας, όσο και της Φύσης που μας περιβάλει. Και πως να τους είναι γνωστό όταν ζούμε την εποχή της επίσημης παραπληροφόρησης και της κερδοσκοπίας των φαρμακευτικών καρτέλ... Ας μην ξεχνάμε πως κατά τον Δρ. Χάμερ ο καρκίνος δεν είναι καν ασθένεια, αλλά ένας βιολογικός μηχανισμός επιβίωσης του σώματος σε ισχυρά ψυχο-λογικά "σοκ"...


Φενάκη τα φάρμακα κατά του Καρκίνου;

ΣΑΒΒΑΤΟ, 28 ΜΑΡΤΙΟΣ 2009

Υπάρχει ένας λαός, ο μακροβιότερος στον κόσμο, όπου ο καρκίνος είναι εντελώς άγνωστος. Πρόκειται για την φυλή Χούνζα, που ζει στο Πακιστάν και αυτοαποκαλούνται απόγονοι των στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Το φαινόμενο αυτό δεν άφησε αδιάφορους τους επιστήμονες. Κλιμάκιο από το Μεμόριαλ πήγε στην περιοχή και μελέτησε τη διατροφή των Χούνζα. Με έκπληξη διαπίστωσαν, ότι οι Χούνζα τρώνε πολλά βερίκοκα και τα κουκούτσια επίσης από τα βερίκοκα. Μάλιστα όσο περισσότερα βερίκοκα παράγει και καταναλώνει ένας Χούνζα, τόσο περισσότερο ανεβασμένη είναι η κοινωνική του θέση. Όταν ένας δυτικός γιατρός επισκέφθηκε τους Χούνζα, του προσέφεραν βερίκοκα και αυτός έφτυνε τα κουκούτσια. Έτσι του είχανε μάθει. Οι Χούνζα έκαναν όλοι έναν μορφασμό αηδίας. Πέταγε το καλύτερο.
Θυμηθείτε. Το κουκούτσι από το βερίκοκο είναι πάρα πολύ πικρό.
Θυμηθείτε! Το πικρό είναι αναγκαίο για τον καρκίνο.
Θυμηθείτε! Το πικρό ανοίγει την όρεξη και πολλοί καρκινοπαθείς δεν έχουν όρεξη και πεθαίνουν από καχεξία (υπερβολικό αδυνάτισμα).
Θυμηθείτε! Το κουκούτσι από το βερίκοκο έχει βιταμίνη Β17.
Θυμηθείτε! τα παλικάρια των φαρμακευτικών έθαψαν την εφαρμογή της επιστημονικής γνώσης στο πεδίο του καρκίνου και εκ. άνθρωποι θα πεθάνουν άδικα (Otto Warburg).

Τι έγινε μετά; Ο Διευθυντής ερευνών του Μεμόριαλ (δεν μιλάμε για οποιοδήποτε νοσοκομείο – είναι η Μέκκα του καρκίνου) ο περίφημος επιστήμονας Κανεμάτσου Σιγκουίρα, έκανε πειράματα με ποντικούς. Η ουσία που ανακάλυψε ο βιοχημικός Ernst Krebs έκανε τα πειράματα πάνω σε ποντικούς. Η ουσία που ανεκάλυψε ο βιοχημικός Ernst Krebs μέσα στα βερίκοκα, ονομάστηκε Λεατρίλη ή βιταμίνη Β17. Ο Σιγκουίρα έμεινε έκπληκτος. Ήταν η δυνατότερη αντικαρκινική ουσία του κόσμου που είχε δοκιμάσει ποτέ, όπως δήλωσε. Τι θα κάνατε εσείς και εγώ αν ακούγατε τέτοια καλό νέο; Δεν θα πηδάγατε από τη χαρά σας; Ο καρκίνος ήταν τελειωμένος. Αμ δε. Το χρήμα βασιλεύει. Πήγε λοιπόν στους ανωτέρους του και τους είπε τα ευχάριστα νέα. Η πιο δυνατή αντικαρκινική ουσία της γης: Β17 η οποία βρίσκεται στα κουκούτσια από βερίκοκα. Τι θα κέρδιζαν αυτοί με την αντικαρκινική αυτή ουσία προσβάσιμη στον καθένα; Θα έχαναν τη γη κάτω από τα πόδια τους. Αν τα κέρδη τους ανέρχονται σε πολλά δις μόνο από την Ελλάδα, φανταστείτε τι γίνεται σε όλο τον πλανήτη. Άλλωστε τα μέλη του Δ.Σ. του Μεμόριαλ ήταν όλοι αντιπρόσωποι φαρμακευτικών εταιρειών[3].

Του είπαν λοιπόν να συνεχίσει τα πειράματα και να αποδείξει πως ήταν λάθος. Το ακούτε ΛΑΘΟΣ. Οι διαδικασίες τροποποιήθηκαν και σχεδιάστηκαν με σκοπό να αποτύχουν και τελικά απέτυχαν. Αντικατέστησαν τον Σιγκουίρα με έναν κτηνίατρο, ο οποίος χορήγησε στα πειραματόζωα διαφορετική δόση από αυτή που χορηγούσε ο Ιάπωνας επιστήμονας και τα πειραματόζωα πέθαναν.Τα αποτελέσματα αυτού του ψευδοπειράματος δόθηκαν στη δημοσιότητα. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβαν τα παπαγαλάκια των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Φυσικά από το 1980 που συνέβη οι αποδείξεις ακόμη αναμένονται. Δεν αποδείχθηκε! Ήταν απάτη η Β17, έλεγαν οι γιατροί που δεν γνώριζαν τις λεπτομέρειες. Κανένας δεν θα μάθαινε την πραγματικότητα αν δεν επαναστατούσε η συνείδηση ενός θαρραλέου δημοσιογράφου που ως υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων του Μεμόριαλ γνώριζε την απάτη.

Ο Ράλφ Μος, δεν άντεξε το βάρος της συγκάλυψης ενός τόσο μεγάλου εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας. Εδώ παίζονταν οι ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Βγήκε και κατήγγειλε ευθαρσώς τη μεγάλη απάτη. Τιμή στον θαρραλέο δημοσιογράφο. Τιμή στο Σιγκουίρα. Τιμή στον Κρεμπς που βρήκε έναν πολύτιμο σύμμαχο στη μάχη κατά του για τον καρκίνου. Από τις ελληνικές εφημερίδες μόνο «Το Βήμα» ανέφερε στις 23/5/1980 ακροθιγώς το θέμα, χωρίς να εισέλθει στην ουσία του θέματος. Ποιος Έλληνας γνωρίζει αυτή την μεγάλη απάτη (σύμφωνα με τον Μοςς);

Τα κουκούτσια από τα βερίκοκα σύμφωνα με τον Σιγκουίρα:

α) σταμάτησαν τις μεταστάσεις,
β) βελτίωσαν την γενική υγεία,
γ) εμπόδισαν την ανάπτυξη μικρών όγκων,
δ) παρείχαν ανακούφιση από τον πόνο,
ε) ενεργούν πολύ σημαντικά στην πρόληψη του καρκίνου.


Επίσης η πρώτη επίσημη τονίζω επίσημη αναφορά του Μεμόριαλ υπογράμμιζε με ιδιαίτερη έμφαση τα θετικά πλεονεκτήματα της Β17. Μετά έπεσε γραμμή[4]. Ξέρετε εσείς… Γραμμή και την ακολούθησαν άπαντες. Χρειάζονται περισσότερες αποδείξεις!. Δεν αποδείχθηκε! Απορώ! Γιατί να μην βάζουμε ένα ερωτηματικό όταν ακούμε αυτό το μονότονα επαναλαμβανόμενο μότο των φαρμακευτικών.
Θυμηθείτε! Τα κουκούτσια από τα βερίκοκα στο μανάβη της γειτονιά σας έχουν την ίδια αξία με τα κουκούτσια από τα βερίκοκα των Χούνζα.
Αν λοιπόν αυτοί οι «κύριοι» έσβησαν έναν ερευνητή του κύρους του Κανεμάτσου Σιγκουίρα, που γι΄αυτόν είχε ειπωθεί από τον αντιπρόεδρο του Μεμόριαλ, ότι είναι ευρέως γνωστός στον κόσμο της έρευνας και ότι οι συνάδελφοί του ερευνητές τον εκτιμούν απεριόριστα. Αν αυτοί οι κύριοι δολοφονούν τους γιατρούς στη Χιλή κ΄αλλού, καταλαβαίνουμε όλοι πως ο πραγματικός καρκίνος για την υγεία της ανθρωπότητας βρίσκεται στα διοικητικά συμβούλια των φαρμακευτικών εταιριών.

Δεν μιλάμε βέβαια για ελληνικές μικρές εταιρίες, αλλά για σύγχρονα πολυεθνικά θηρία., που επιβάλλουν την άποψή τους με χημειοθεραπείες. Όποιος ασθενήσει από καρκίνο, θα υποστεί από τις Φαρμακοβιομηχανίες τα μαρτύρια της κόλαση: Γραμμικούς επιταχυντές κοβάλτια, χημειοθεραπείες, εξορκισμούς, για να φύγει ο δαίμονας καρκίνος, διαρκείς εξετάσεις που κρατούν τον άρρωστο σε διαρκή αγωνία, ανασφάλεια, φόβο πανικό, - σωστό θρίλερ. Τώρα το νικήσαμε το εξωαποδώ – δεν αναφέρουμε ούτε το όνομά του και χτυπάμε ξύλο, όταν ακούμε τη λέξη καρκίνος.

Βέβαια τα κυτταροτοξικά φάρμακα, ακτινοβολίες κ.λ.π., είναι γνωστό – και κανείς δεν το αρνείται-, ότι προκαλούν καρκίνο. Είναι δηλαδή βασικές αιτίες ανάπτυξης καρκίνου. Ο άρρωστος όμως, έκανε ότι ορίζουν η φαρμακοβιομηχανίες: Καλό για την τσέπη τους, κακό για τον άρρωστο. Μην ξεχνάτε: Τα όρια της τσέπης τους, είναι τα όρια της σκέψης τους. Κουβέντα αυτοί για τη διατροφή. Ρωτείστε ένα γιατρό αν έχει κάτι διδαχτεί για τη διατροφή στις Ιατρική Σχολές. Οι φαρμακοβιομηχανίες θέλουν τον ιατρικό κόσμο στο σκότος της άγνοιας για τη διατροφή και υπερήφανο για τις φαρμακευτικές του γνώσεις σε σημείο, που να υποτιμά τη διατροφή, όπως στην περίπτωση του μυλωνά.

Κανόνας Νο1:

• Τρώτε πικρά, τρώτε βερίκοκα και τα κουκούτσια τους.

• Πίνετε χυμό από φύλλα ελιάς.

• Τρώτε ραδίκια και πίνετε το ζουμί τους με λεμόνι κάθε μέρα.

• Τρώτε αγκινάρες (πικρές).

• Πίνετε ζουμί από άγριες αγκινάρες (πολύ πικρό), Βολβούς (πικρό) ή Γαϊδουράγκαθο (silybuns marianum), αυξάνει την παραγόμενη γλουταθειόνη υπεροξειδάση: Εξαιρετικό τονωτικό – αποτοξινωτικό για όλες τις παθήσεις του συκωτιού.

Ας ακολουθήσουμε τη συμβουλή των καλύτερων γερμανών γιατρών, της περίφημης Επιτροπής Ε. Η Επιτροπή Ε, κατατάσει τα πικρά βότανα ως εξής:
(1) κάσσια (quassia amara)
(2) γεντιανή
(3) άγρια αψιθιά.
(4) Φλοιός Gonolobus cocdurango,
(5) Centantium pulchellum,
(6) cot αρπαγόφυτο (από την έρημο Καλαχάρη της Αφρικής (τόβρίσκετε στα φαρμακεία).
7) φλούδα νερατζιού.
8) γαϊδουράγκαθο (cnicus benediktus).
9) Ραδίκι.
10) κανέλα.
11) κόλιανδρος.
Οι πικρές αυτές τροφές ανοίγουν την όρεξη. Ο καρκινοπαθής συνήθως δεν έχει όρεξη και πεθαίνει από καχεξία. Διεγείρουν την ορμόνη γαστρίνη, που με τη σειρά της διεγείρει την παραγωγή και την απελευθέρωση υδροχλωρικού οξέως. Όλοι το γνωρίζουν: Τα πικρά βοηθούν στην όρεξη.

Αν το σώμα μας έχει μετατραπεί σε ζαχαροπλαστείο, από τα πολλά γλυκά, ποτά, πατάτες κ.λ.π., {όλα αυτά μετατρέπονται σε γλυκόζη) και συγχρόνως έχουμε απορρίψει την πικρή γεύση, δεν θα πάθουμε καρκίνο; Το κλειδί είναι η ισορροπία (ομοιόσταση στην ιατρική γλώσσα).

[1] What to eat if you have cancer, Maureen Keane, Daniella Chace, Mc Graw Hill 2007.
[2] Η χαρά της ανακάλυψης, Pichard Feynman, Εκδόσεις Κάτοπτρο, σελ. 211
[3] Εφημερίδα «Το Βήμα», 23/5/1980
[4] A summary of the effect of amygdalin upon spontaneous mammary Tamors in mice, Sloan Kettering, report June 13, 1973

kafeneio-gr.blogspot.gr/2013/01/1_5.html

To χρώμα μας συγκινεί και μας εκφράζει. Αναμφίβολα, δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτό. Έχει αποδειχτεί ότι οι προτιμήσεις μας είναι έμφυτες. Μπορούμε να πούμε ότι το χρώμα είναι ταυτόχρονα μια θετική και μια αρνητική δύναμη. Το χρώμα είναι κραδασμός, κραδασμός είναι κίνηση, κίνηση είναι δραστηριότητα μιας θετικής ή αρνητικής δύναμης. Ο δημιουργικός κραδασμός και ο καταστρεπτικός κραδασμός προέρχονται από την ίδια πηγή. Η διαφορά έγκειται στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούμε αυτήν την ενέργεια.
Ας δούμε τις επιδράσεις 5 βασικών χρωμάτων στην ψυχολογία του ανθρώπου:
ΓΑΛΑΖΙΟ: Είναι το χρώμα του πνεύματος. Το σύμβολό του στοχασμού,της προσευχΤς και του ουρανού. Σχεδόν κάθε είδος γαλάζιου είναι καλό αλλά οι βαθύτερες αποχρώσεις του είναι καλύτερες. Το ανοιχτό γαλάζιο δείχνει μικρό βάθος και έναν αγώνα προς την ωριμότητα.Εκείνοι με την βαθιά απόχρωση γαλάζιου έχουν βρει το έργο τους κι έχουν συμμετοχή σ' αυτό. Είναι κυρίως πνευματικά προσανατολισμένοι. "Το γαλάζιο είναι το χρώμα της συμπαντικής έλξης" σύμφωνα με τον Μπίρρεν. Είναι, ακόμα, το χρώμα της απελευθέρωσης, του συντηρητισμού και της αποδοχΤς των υποχρεώσεων.
ΠΡΑΣΙΝΟ: Είναι ο κραδασμός της ζωής στην ανάπτυξη. Το καθαρό σμαραγδένιο πράσινο, ιδιαίτερα αν έχει μια χροιά γαλάζιου, είναι το χρώμα της θεραπείας. Είναι χρήσιμο, δυνατό και φιλικό. Έχει την συμπαντική έλξη της φύσης με την αίσθηση της ισορροπίας και της ικανότητας. Όσοι αγαπούν το πράσινο πιθανόν κατοικούν στο μεγάλο δάσος της ανθρωπότητας. " Είστε ένας αξιοσέβαστος γείτονας,κατασκευαστής σπιτιών, γονέας, ψηφοφόρος, κηδεμόνας, συνεργάτης".Η "πράσινη" προσωπικότητα προσπαθεί να υπερνικήσει την αντίθεση με σκοπό να επιτύχει αναγνώριση.
ΚΙήΡΙΝΟ: Είναι το χρώμα της ενέργειας ή του σεξ. Μπορούμε ν'αποδώσουμε στο κίτρινο τα θετικά στοιχεία της δημιουργικότητας,εφευρετικότητας, επινοητικότητας, ανεξάντλητης ενέργειας, δύναμης ισχύος, θάρρους, αυτοπεποίθησης και δύναμης του χαρακτήρα. Επίσης,σ' αυτό αποδίδονται τα αρνητικά χαρακτηριστικά της διαμάχης,εριστικότητας, δογματικότητας και του θυμού. Το άτομο που προτιμά το κίτρινο έχει την τάση να είναι απόμακρο από τους άλλους. Έχει τις καλύτερες προθέσεις αλλά σπάνια κάνει οτιδήποτε γι' αυτές. Το να απορρίπτει κανείς το κίτρινο, είναι σαν να απορρίπτει το καινούριο και την καινοτομία.
ΠΟΡήΟΚΑΛΙ: Είναι το χρώμα του ήλιου. Είναι ένα ζωτικό και γενικά ένα ωραίο χρώμα που δείχνει περίσκεψη και ενδιαφέρον για τους άλλους. Το χρυσαφένιο πορτοκαλί είναι ζωτικό και δείχνει αυτοέλεγχο. Ενώ το καφετί πορτοκαλί δείχνει μία έλλειψη φιλοδοξίας και μία στάση αδιαφορίας. Το άτομο που προτιμά το πορτοκαλί θέλει να επιτύχει σε οτιδήποτε ασχολείται. Αναζητά την διέγερση και αναζητά να βιώσει πλήρως την ζωή. Είναι ένα πνεύμα που αγαπά την ελευθερία, που χαίρεται να έρχεται σ' επαφή με τους άλλους, είναι εκ φύσεως ενθουσιώδες και ανταποκρίνεται σε οτιδήποτε νέο και συναρπαστικό. Αυτό το άτομο είναι αισιόδοξο για το μέλλον του,αναζητώντας να επεκτείνει συνεχώς τις δραστηριότητες του και έχει πολλά ενδιαφέροντα.
ΚΟΚΚΙΝΟ: Είναι ένας κραδασμός ώθησης που συνδέεται με την επιθετικότητα και την κατάκτηση. Είναι ένα ερεθιστικό χρώμα. Ο κόκκινος κραδασμός είναι το πνεύμα της δραστηριότητας, μια κινητήρια επιρροή. Μια προτίμηση γι' αυτό το χρώμα τονίζει μια δυνατή σεξουαλική ορμή, μια δημιουργικότητα, μία επιθυμία για νέα πράγματα και νέους φίλους, για ταξίδια και αλλαγές ακόμα και στο περιβάλλον. Στην αρνητική του όψη υπάρχει μία επιθετική,πολεμοχαρής στάση, εγωκεντρικότητα και αστάθεια. Μπορεί να υποδηλώνει ενδιαφέρον για τα μυστικιστικά και τα απόκρυφα. Οι"κόκκινες" προσωπικότητες θέλουν να είναι οι εμπειρίες τους τέλειες και πλήρεις.
Το χρώμα είναι η ουσία της δύναμης και της ζωής γύρω μας.Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κάθε χρωματικό κραδασμό εποικοδομητικά ή μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε καταστροφικά. Μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε σε αρμονία με την δημιουργική δύναμη ή μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε εγωιστικά και για ιδιοτελείς σκοπούς. Η επίγνωση αυτής της αρχΤς μπορεί να επιφέρει μεγαλύτερες ικανότητες για περισσότερη αρμονία.
Πηγή : Edgar Cayce, Color and the Edgar Cayce Readings.

 

Τα φαινόμενα
Δεν γνωρίζω αν αυτό που γνωρίζω είναι αληθινό. Για να μπορέσω όμως να ζήσω αποδέχομαι ως αληθινό αυτό που νομιίζω ότι είναι αληθινό. Όχι διότι είναι όντως έτσι αλλά διότι μου χρειάζεται να υποθέσω ότι είναι έτσι.
Δεν έχω τη δυνατότητα ως άνθρωπος να γνωρίσω αυτό που Είναι έτσι όπως είναι, γι' αυτό και δεν αγωνίζομαι μάταια να ανακαλύψω γνωστικά αυτό που όντως υπάρχει.
Αντικειμενική πραγματικότητα δεν σημαίνει αληθινή πραγματικότητα αλλά αντι-κείμενη φαινομενικότητα. Πρόκειται γι' αυτό που βρίσκεται απέναντι από τη γνωρίζουσα συνειδητότητά μου και φαίνεται ως αληθινό. Αναπόφευκτα έχω να κάνω με αυτή την αντι-κείμενη, φαινομενική πραγματικότητα.
Ευτυχώς για μένα αυτή η αντι-κείμενη φαινομενικότητα διέπεται από ορισμένους κανόνες. Ανακαλύπτοντας αυτούς τους κανόνες μπορώ να προβλέπω με υψηλή στατιστική πιθανότητα την πορεία και την έκβαση των γεγονότων ώστε να συντονίζω τη δράση μου με τη ροή των πραγμάτων.
Δίνω μεγάλη προσοχή στους κανόνες.

Γνώση σημαίνει υπερβατική σοφία που επιτρέπει στον άνθρωπο να γνωρίσει τα μυστήρια του Σύμπαντος και να θέσει απαντήσεις στα ερωτήματα: Ποιοί είμαστε; Πού πάμε; Από πού προερχόμαστε; Γιατί ζούμε;


Ο άνθρωπος στην πορεία της ζωής του, εξ’ αιτίας της μονόπλευρης εξωτερικής εκπαίδευσης που λαμβάνει, αγνοεί τελείως τις φοβερές δυνατότητες ανάπτυξής του, οι οποίες κοιμούνται στα βάθη του είναι του, καταδικασμένος να ζει σε ένα πολύ μικρό μέρος του εαυτού του, αγνοώντας ουσιαστικά το σύνολο της ύπαρξής του.Αυτό έχει σαν συνέπεια να αναπτύσσει κάθε τι που έχει σχέση με αυτό το γνωστό μικρό μέρος, ενώ αδιαφορεί και καταστρέφει οτιδήποτε άλλο, χωρίς ποτέ να ερευνά τι ακριβώς συμβαίνει και γιατί.

Αυτό συμβαίνει γιατί η μονόπλευρη εξωτερική εκπαίδευση, κατορθώνει να αναπτύσσει μόνο την ικανότητα λειτουργίας της προσωπικότητας, μετατρέποντας το άτομο σε ένα κομπιούτερ που αντιδρά αυτόματα και σπασμωδικά στα εξωτερικά ερεθίσματα, τα οποία τελικά κατευθύνουν τις πράξεις του.

Η ιδέα της Αυτογνωσίας είναι διαρκής και παγκόσμια. Στο Μαντείο των Δελφών ήταν γραμμένο το περίφημο «ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ», «Άνθρωπε, γνώρισε τον εαυτό σου και θα γνωρίσεις το σύμπαν και τους Θεούς».



Το φυσικό σώμα κατέχει πέντε αισθήσεις αντίληψης: Όσφρηση, Γεύση, Αφή, Ακοή και Όραση. Μέσω αυτών των αισθήσεων αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο που μας περιβάλλει. Είναι το δωμάτιο με τα πέντε παράθυρα που έλεγε ο Καζαντάκης. Εμβαθύνοντας λίγο περισσότερο, βρίσκουμε τα πέντε κέντρα λειτουργίας: Διανοητικό κέντρο, Συγκινησιακό κέντρο, Κινητικό κέντρο, Ένστικτο κέντρο και Σεξουαλικό κέντρο.
Μέσω αυτών των κέντρων πραγματοποιείται η δράση και η αντίδραση του ανθρώπου, ο μηχανισμός που αποτελεί την συμπεριφορά μας.
Διανοητικό κέντρο: Βρίσκεται τοποθετημένο στον εγκέφαλο και είναι το μέρος όπου δημιουργείται η σκέψη. Οι πέντε αισθήσεις αντίληψης βρίσκονται συνδεδεμένες με αυτό το κέντρο.
Συγκινησιακό κέντρο: Βρίσκεται τοποθετημένο στην καρδιά και στο ηλιακό πλέγμα. Αυτό το κέντρο είναι υπεύθυνο για όλα τα συναισθήματά μας.

Κινητικό κέντρο: Βρίσκεται τοποθετημένο στο ανώτερο μέρος της σπονδυλικής στήλης. Αυτό το κέντρο είναι υπεύθυνο για όλες τις κινήσεις μας.
Ένστικτο κέντρο: Βρίσκεται τοποθετημένο στο κατώτερο μέρος της σπονδυλικής στήλης, περίπου επτά εκατοστά πάνω από τον κόκκυγα. Αυτό το κέντρο είναι υπεύθυνο για όλα μας τα ένστικτα και εκείνους τους αυτόνομους μηχανισμούς που διέπουν την λειτουργία του οργανισμού μας.
Σεξουαλικό κέντρο: Βρίσκεται τοποθετημένο στα σεξουαλικά όργανα. Αυτό το κέντρο είναι γεννήτρια, επιλογέας και προμηθευτής ενέργειας στο σώμα μας. Οι πιο λεπτές ουσίες που προκύπτουν από όσα τρώμε και πίνουμε συγκεντρώνονται σε αυτό το κέντρο. Μετά αυτό τις επεξεργάζεται και τις διαιρεί σε τρεις κατηγορίες: Ενέργειες για την αναπαραγωγή του είδους. Ενέργειες για την τροφοδοσία των κέντρων λειτουργίας. Ενέργειες για την ανάπτυξη της ουσίας. Εισχωρώντας βαθύτερα στον ίδιο μας τον εαυτό, συναντάμε το ψυχολογικό Εγώ, την Ουσία και την προσωπικότητα.
Το Ψυχολογικό Εγώ: Αποτελείται από όλα τα ελαττώματά μας: Θυμός, Περηφάνια, Τεμπελιά, Μίσος, Λαιμαργία, Λαγνεία, Ζήλια κλπ.

Η Ουσία: είναι αυτό που οι θρησκείες ονομάζουν Ψυχή.
Η Προσωπικότητα: είναι ένα πεδίο ενέργειας, μια πλασματική αποτύπωση στον εαυτό μας. Είναι μια δομή συμπεριφοράς, η οποία αρχίζει να σκιαγραφείται στα επτά πρώτα χρόνια της ζωής και αποκρυσταλλώνεται τελικά στα είκοσι ένα.
Σκοπός είναι να φέρουμε με τον εσώτερο εαυτό μας σ' επαφή με την βαθύτερη όψη της εσώτερης πραγματικότητάς μας και μας επιτρέπει να έχουμε επίγνωση του νοήματος της ζωής μας και της αιτίας της ύπαρξής μας. Να γνωρίσουμε τα Κέντρα, και την προσωπικότητα ώστε να αρχίσουμε να αναπτύσσουμε την Ουσία, την Ψυχή μας το Θείο Κομμάτι του Εαυτού μας.
«Ω άνθρωπε, γνώρισε τον εαυτό σου και θα γνωρίσεις το σύμπαν και τους Θεούς.»
Η Γνώση αυτή, η Εσωτερική Αλήθεια δεν απομνημονεύεται, αλλά εκδηλώνεται μέσω βαθύτερων εμπειριών που μας αποκαλύπτουν μια απόκρυφη αλήθεια για το Σύμπαν και τον εαυτό μας.

Αυτή η Γνώση ήταν παρούσα σε κάθε χρονική περίοδο και παράδοση καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας του ανθρώπινου γένους στη Γη.

Πολλοί άνθρωποι αφού έψαξαν και βρήκαν την εσώτερη αλήθεια μέσα τους, ίδρυσαν τις διάφορες θρησκείες και εσωτερικές και φιλοσοφικές σχολές για να μοιραστούν την εμπειρία τους με τους άλλους..
Η Γνώση υπήρξε στην αρχαία Ινδία, Ελλάδα, Αίγυπτο, Κίνα, Περσία, Ρώμη, Μεξικό, κλπ.. Η Γνώση υπάρχει στο Βουδισμό, Ταοϊσμό, Μωαμεθανισμό, Χριστιανισμό.
Οι μεγάλοι πνευματικοί δάσκαλοι της ανθρωπότητας όπως ο Χριστός, ο Βούδας, ο Κρίσνα, ο Ερμής Τρισμέγιστος, ο Ζοροάστρης, ο Μωυσής, ο Μωάμεθ, ο Ντάντε, ο Κετζαλκοάτλ, κ.ά. είχαν μια ανώτερη θεϊκή γνώση των μυστικών του Ανθρώπου και του Σύμπαντος.
Αυτοί οι σοφοί δάσκαλοι έφεραν στον πλανήτη μας την υπερβατική γνώση πουβοηθά τον άνθρωπο να αντιμετωπίσει το πεπρωμένο του και του επιτρέπει να αναπτύξει όλες τις λανθάνουσες δυνατότητές του.
Υπάρχουν όμως 4 πυλώνες, 4 στήλες που βοηθούν στην εύρεση της Γνώσης αυτής:





από το βιβλίο "ο προφήτης", του Χαλίλ Γκιμπράν)

Και κάποιος άντρας είπε, Μίλησέ μας για την Αυτογνωσία.


Κι εκείνος απάντησε λέγοντας:



Οι καρδιές σας γνωρίζουν σιωπηλά τα μυστικά των ημερών και των νυχτών.

Αλλά τ' αφτιά σας διψούν για τον ήχο της γνώσης της καρδιάς σας.

Θέλετε να γνωρίσετε με λόγια αυτό που γνωρίζετε από πάντα στη σκέψη.

Θέλετε ν' αγγίξετε με τα δάχτυλά σας το γυμνό σώμα των ονείρων σας.

Και είναι καλό που το θέλετε.

Το κρυφό πηγάδι της ψυχής σας πρέπει να αναβλύσει και να τρέξει κελαρύζοντας προς τη θάλασσα.



Και ο θησαυρός του άπειρου βάθους σας πρέπει να αποκαλυφθεί στα μάτια σας.

Δεν πρέπει όμως να υπάρχουν ζυγαριές για να ζυγίζουν τον άγνωστο θησαυρό σας. Και μη μετράτε τα βάθη της γνώσης σας με το βυθομετρικό κοντάρι ή το σχοινί.

Γιατί ο εαυτός είναι μια θάλασσα απεριόριστη και άμετρη.

Μη λέτε, "Βρήκα την αλήθεια", αλλά να λέτε, "Βρήκα μιαν αλήθεια".

Μη λέτε, "Βρήκα το μονοπάτι της ψυχής", αλλά να λέτε, "Συνάντησα την ψυχή που περπατούσε στο μονοπάτι μου".

Γιατί η ψυχή περπατά πάνω σ' όλα τα μονοπάτια.

Η ψυχή δεν περπατά πάνω σε μια γραμμή, ούτε μεγαλώνει σαν καλάμι.

Η ψυχή ξεδιπλώνεται, όπως ο λωτός με τα αναρίθμητα πέταλα





Η ιερά σινδόνη του Τορίνο




«Αναφορικά με την ιερά σινδόνη του Τορίνο, όλα τα εμπειρικά στοιχεία και η λογική θα οδηγήσουν οποιοδήποτε αντικειμενικό, λογικό άτομο στο ακλόνητο συμπέρασμα ότι η σινδόνη είναι τεχνούργημα κάποιου καλλιτέχνη του 14 ου αιώνα»-Steven D . Schafersman



Η σινδόνη του Τορίνο είναι ένα πλεκτό ύφασμα με μήκος περίπου 4 μέτρα και πλάτος 1 μέτρο, με την εικόνα ενός άντρα επάνω του. Μάλιστα φέρει δύο εικόνες, μια μπροστά και μια στο πίσω μέρος με τα κεφάλια να συναντιούνται στο μέσο. Έχει παρατηρηθεί ότι εάν η σινδόνη τυλιγόταν γύρω από κάποιο σώμα, θα υπήρχε ένας χώρος όπου τα δύο κεφάλια θα συναντιόνταν. Το κεφάλι είναι κατά 5% μεγαλύτερο αναλογικά με το σώμα, η μύτη είναι δυσανάλογη και τα χέρια είναι πολύ μακριά. Παρόλα αυτά, πολλοί θεωρούν ότι η εικόνα αποτελεί το αρνητικό της εικόνας του Εσταυρωμένου και η σινδόνη θεωρείται ότι ήταν το σάβανό του. Οι περισσότεροι σκεπτικιστές πιστεύουν ότι η εικόνα είναι ζωγραφιά και θρησκευτική απάτη. Η σινδόνη φυλάσσεται στον καθεδρικό ναό του Αγ. Ιωάννη του Βαπτιστή στο Τορίνο της Ιταλίας.



Όπως φαίνεται, η πρώτη ιστορική αναφορά της σινδόνης ως «σινδόνη του Τορίνο» έγινε στα τέλη του 16ου αιώνα, όταν η σινδόνη μεταφέρθηκε στον καθεδρικό του Τορίνο, παρόλο που υποτίθεται ότι ανακαλύφθηκε στην Τουρκία σε μια από τις λεγόμενες «Ιερές» Σταυροφορίες του «Μεσαίωνα». Το 1988, το Βατικανό επέτρεψε τη ραδιοχρονολόγηση της σινδόνης από τρεις ανεξάρτητες πηγές - -το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα και το Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ελβετίας - - και καθεμία από αυτές τοποθέτησε τη δημιουργία της σινδόνης στους μεσαιωνικούς χρόνους, γύρω στο 1350. Υποτίθεται ότι η σινδόνη βρέθηκε σε μια πυρκαγιά στις αρχές του 16ου αιώνα και, σύμφωνα με τους οπαδούς της αυθεντικότητάς της, σε αυτό οφείλεται το γεγονός ότι η ραδιοχρονολόγηση άνθρακα της σινδόνης δεν υπερβαίνει τα 650 χρόνια. Για τους μη-οπαδούς, αυτό ακούγεται σαν ad hoc υπόθεση. Σύμφωνα με τον μικροχημικό Δρ. Walter McCrone ,



Ο ισχυρισμός ότι η πυρκαγιά του 1532 άλλαξε το αποτέλεσμα της ραδιοχρονολόγησης του υφάσματος είναι γελοίος. Τα δείγματα για τη ραδιοχρονολόγηση άνθρακα υφίστανται τέλεια καύση προς CO2 ως μέρος μιας καλά-ελεγμένης διαδικασίας εξαγνισμού. Επίσης οι ισχυρισμοί ότι οι σύγχρονοι βιολογικοί ρυπαντές ήταν αρκετοί

για να αλλάξει το αποτέλεσμα της ραδιοχρονολόγησης είναι κι αυτοί γελοίοι. Για να αλλάξει η ημερομηνία ραδιοχρονολόγησης από 1ο σε 14ο αιώνα απαιτείται ποσότητα άνθρακα του 20ου αιώνα σχεδόν διπλάσια αυτής του άνθρακα της σινδόνης (βλ. Διάγραμμα άνθρακα 14). Εκτός αυτού, τα δείγματα του υφάσματος καθαρίστηκαν με μεγάλη προσοχή πριν την ανάλυση σε κάθε ένα από τα τρία εργαστήρια ραδιοχρονολόγησης. *



Ίσως φανεί ενδιαφέρον στους σκεπτικιστές το γεγονός ότι πολλοί θρησκευόμενοι πιστεύουν πως υπάρχουν επιστημονικές αποδείξεις για την αυθεντικότητα της σινδόνης. Φυσικά, οι αποδείξεις περιορίζονται σχεδόν αποκλειστικά στην επισήμανση γεγονότων που θα ήταν αληθή εάν η σινδόνη ήταν αυθεντική. Για παράδειγμα, υποτίθεται ότι είναι το αρνητικό της εικόνας ενός θύματος σταύρωσης. Υποτίθεται ότι είναι η εικόνα ενός ανθρώπου βάναυσα κακοποιημένου όπως πιστεύεται ότι έγινε με τον Χριστό. Επίσης υποτίθεται ότι η εικόνα δεν είναι ζωγραφιά αλλά ως εκ θαύματος αποτυπωμένη εικόνα. Οι σκεπτικιστές διαφωνούν και ισχυρίζονται ότι η σινδόνη είναι απλά μια ζωγραφιά και πλαστογραφία.



Το εμπόριο ιερών κειμηλίων



Οι σκεπτικιστές πιστεύουν ότι η σινδόνη του Τορίνο είναι ακόμα ένα θρησκευτικό κειμήλιο που επινοήθηκε για να ενισχύσει το εμπόριο που γίνεται με τους προσκυνητές ή για να εντυπωσιάσει τους άπιστους. (Μια εξίσου διάσημη ζωγραφιά που επίσης θεωρείται ότι εμφανίστηκε ως εκ θαύματος πάνω σε ένα ύφασμα, είναι η Παναγία της Γουαδελούπης). Η όλη υπόθεση της απάτης φαίνεται πιο διεξοδικά στο βιβλίο του Joe Nickell Inquest On The Shroud Of Turin (Έρευνα της Ιεράς Σινδόνης του Τορίνο) , το οποίο γράφτηκε σε συνεργασία με μια ομάδα επιστημόνων και τεχνικών ειδικών. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι τα ιστορικά, εικονογραφικά, παθολογικά, σωματικά και χημικά στοιχεία οδηγούν στο συμπέρασμα της μη-αυθεντικότητας. Η σινδόνη είναι μια ζωγραφιά του 14 ου αιώνα, όχι ύφασμα δύο χιλιετιών με την εικόνα του Χριστού.



Μια θεωρία υποστηρίζει ότι «ένα αντρικό μοντέλο πασαλείφτηκε με μπογιά και τυλίχτηκε στο σεντόνι ώστε να δημιουργηθεί το θαμπό περίγραμμα του Χριστού» * . Το μοντέλο ήταν καλυμμένο με κόκκινη ώχρα, μια χρωστική που υπάρχει στο χώμα και χρησιμοποιήθηκε ευρέως στην Ιταλία κατά το Μεσαίωνα, και πίεσε το μέτωπο, τα μάγουλα και άλλα μέρη του κεφαλιού και του σώματός του στο ύφασμα ώστε να δημιουργηθεί η εικόνα που υπάρχει σήμερα. Στη συνέχεια, προκειμένου να γίνει η αναπαράσταση του αίματος, πιτσιλίστηκε στους καρπούς, τα πόδια και το σώμα της εικόνας χρωστική Vermilion (ερυθρά χρωστική κινναβάρεως) που φτιάχνεται από θειούχο υδράργυρο.



Ο Walter McCrone ανέλυσε την σινδόνη και βρήκε ίχνη από χημικά που χρησιμοποιούνταν σε «δύο συνήθη χρώματα των καλλιτεχνών του 14ου αιώνα, την κόκκινη ώχρα και το vermilion , με κολλαγόνο (ζελατίνη) ως συνδετικό μέσο των χρωστικών.» (McCrone 1998). Επιχειρηματολογεί πάνω στην άποψη ότι η σινδόνη είναι μεσαιωνική ζωγραφιά στο βιβλίο του Judgment Day For The Shroud Of Turin (Ημέρα της Κρίσης για τη Σινδόνη του Τορίνο) (Μάρτιος 1999). Για τη δουλειά του, ο McCrone βραβεύτηκε με το Βραβείο Αναλυτικής Χημείας της Αμερικάνικης Ένωσης Χημικών το 2000.



Οι αποδείξεις της αυθεντικότητας



Ωστόσο, η σινδόνη έχει πολλούς οπαδούς που πιστεύουν ότι έχει αποδειχθεί η αυθεντικότητά της, ότι χρονολογείται από την εποχή του Χριστού, ότι αποτελεί θαύμα κλπ. Λέγεται ότι υπάρχει αίμα ομάδος ΑΒ στη σινδόνη. Οι σκεπτικιστές το αρνούνται. Το αίμα δεν ανιχνεύτηκε απευθείας πάνω στη σινδόνη, αλλά στην κολλητική ταινία που χρησιμοποιήθηκε για τη λήψη ινών από τη σινδόνη. Το παλιό, ξεραμένο αίμα είναι μαύρο. Οι λεκέδες στη σινδόνη είναι κόκκινοι. Σχετικές αναλύσεις του κόκκινου αυτού πράγματος έδειξαν ότι πρόκειται για κόκκινη ώχρα και χρωστική Vermilion . Άλλες αναλύσεις από τους Adler και Heller το προσδιόρισαν ως αίμα * . Εάν όντως είναι αίμα, θα μπορούσε να είναι το αίμα κάποιου ανθρώπου του 14ου αιώνα. Θα μπορούσε να είναι το αίμα κάποιου που τυλίχτηκε με τη σινδόνη, ή το αίμα του δημιουργού της σινδόνης, ή οποιουδήποτε έχει πιάσει ποτέ τη σινδόνη, ή οποιουδήποτε χειρίστηκε την κολλητική ταινία. Αλλά ακόμα και αν υπήρχε αίμα πάνω στη σινδόνη, αυτό δεν μπορεί να οδηγήσει σε κανένα συμπέρασμα για την ηλικία της ή την αυθεντικότητά της.



Λέγεται ότι το ύφασμα φέρει ίχνη γύρης λουλουδιών και εικόνες προερχόμενες από φυτά που υπάρχουν μόνο στην περιοχή της Νεκράς Θάλασσας του Ισραήλ. Ο Avinoam Danin, βοτανολόγος από το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ, ισχυρίζεται ότι ανίχνευσε γύρη από το φυτό Gundelia tournefortii και ένα καρπό κάπαρης πάνω στη σινδόνη. Υποστηρίζει ότι αυτός ο συνδυασμός βρίσκεται μόνο γύρω από την Ιερουσαλήμ. Κάποιοι πιστοί θεωρούν ότι το αγκάθινο στεφάνι ήταν φτιαγμένο από αυτό το είδος λουλουδιού. Ωστόσο, ο Davin δεν εξέτασε τη σινδόνη ο ίδιος. Το δείγμα γύρης προήλθε από τον Max Frei ο οποίος το πήρε από τη σινδόνη με κολλητική ταινία. Τα δείγματα του Frei ήταν αμφιλεγόμενα εξ' αρχής. Ο Frei , που κάποτε δήλωσε για το πλαστό «Ημερολόγιο του Χίτλερ» ότι είναι αυθεντικό, πιθανώς εισήγαγε τα δείγματα γύρης ο ίδιος ή ξεγελάστηκε και πήρε αφελώς τα δείγματα που έβαλε κάποιος άλλος ψευδευλαβής. (Nickell)



O Danin και ο συνάδελφός του Uri Baruch επίσης ισχυρίζονται ότι βρήκαν αποτυπώματα λουλουδιών στη σινδόνη και πως αυτά τα λουλούδια θα μπορούσαν να έχουν προέλθει μόνο από το Ισραήλ. Ωστόσο, οι εικόνες λουλουδιών που βλέπουν είναι κρυμμένες μέσα σε μια επιφάνεια κηλίδων παρόμοια με τις περιπτώσεις όπου η εικόνα του Ιησού είναι κρυμμένη μέσα σε μια τορτίγια, ή η εικόνα της Παναγίας μέσα στον φλοιό ενός δέντρου. Ο πρώτος που διέκρινε λουλούδια μέσα στις κηλίδες ήταν ένας ψυχίατρος, ο οποίος πιθανώς ήταν ειδικός στο να διακρίνει προσωπικά χαρακτηριστικά με τη βοήθεια ψυχολογικών τεστ ερμηνείας κηλίδων ( inkblots ) ( Nickell , 1994).Ο Danin σημειώνει ότι ένα ακόμα ύφασμα, που θεωρείται το νεκρώσιμο ύφασμα του προσώπου του Ιησού (το Σουδάριο του Oviedo στην Ισπανία) φέρει τους ίδιους δύο τύπους από ίχνη λουλουδιών με τη σινδόνη και αίμα ομάδος ΑΒ. Εφόσον το Σουδάριο πιστεύεται ότι υπήρξε πριν τον 8ο αιώνα, σύμφωνα με τον Danin υπάρχουν «σαφείς αποδείξεις ότι η σινδόνη υπήρχε πριν τον 8ο αιώνα». Πιστεύεται ότι το ύφασμα βρισκόταν σε θησαυροφυλάκιο τουλάχιστον από την εποχή της εισβολής των Μαυριτανών στην Ισπανία. Λέγεται ότι βρισκόταν στο θησαυροφυλάκιο όταν ανοίχτηκε το 1075. Εφόσον όμως δεν υπάρχει αίμα στη σινδόνη του Τορίνο και κανένας καλός λόγος για την αποδοχή του ισχυρισμού του Danin ότι τα δείγματα γύρης ήταν πάνω στη σινδόνη από την προέλευσή της, αυτό το επιχείρημα είναι ψευδές.



Εν πάση περιπτώσει, το γεγονός ότι βρέθηκε στη σινδόνη γύρη λουλουδιών τα οποία βρίσκονται κοντά στη Νεκρά Θάλασσα ή στην Ιερουσαλήμ, δεν σημαίνει και πολλά πράγματα. Ακόμα κι αν η γύρη δεν προήλθε από κάποιον απατεώνα, θα μπορούσε να έχει μεταφερθεί στη σινδόνη μέσω οποιουδήποτε την έπιασε στα χέρια του. Εν ολίγοις, το δείγμα γύρης θα μπορούσε να έχει προκύψει στην Ιερουσαλήμ οποιαδήποτε στιγμή πριν ή μετά την εμφάνιση της σινδόνης στην Ιταλία. Άρα αυτό δεν αποτελεί ισχυρή απόδειξη.



Επιπλέον η ύπαρξη δύο υφασμάτων τα οποία πιστεύεται ότι τύλιγαν το νεκρό σώμα του Ιησού, δεν ενισχύει την αυθεντικότητα της σινδόνης- - αντιθέτως. Πόσα ακόμα κομμάτια ύφασμα υπάρχουν για τα οποία δεν γνωρίζουμε; Μήπως παρήχθησαν μαζικά όπως έγινε με τα κομμάτια από τον πραγματικό Σταυρό, το άχυρο από τη φάτνη του Χριστού, ή τα κομμάτια από την Κιβωτό του Νωε; Το γεγονός ότι δύο υφάσματα στην Ισπανία και στην Ιταλία φέρουν τα ίδια ίχνη γύρης και αίματος δεν αποτελεί ακριβώς «σαφή απόδειξη» ότι προέκυψαν την ίδια χρονική στιγμή, ιδιαιτέρως αφού υπάρχουν σαφή στοιχεία ότι είναι ψευδής ο ισχυρισμός πως φέρουν τα ίδια ίχνη γύρης και αίματος. Αλλά ακόμα κι αν ήταν αληθής, ο ισχυρισμός αυτός έχει πολύ μικρή αξία στο να αποδείξει ότι οποιοδήποτε από τα δύο υφάσματα άγγιξαν το σώμα του Ιησού.



Διαλευκαίνοντας το μυστήριο της ύφανσης



Λέγεται ότι η ύφανση της σινδόνης είναι χαρακτηριστική των ενδυμάτων που είχαν οι εύποροι Ιουδαίοι της εποχής του Ιησού. Οι εύποροι Ιουδαίοι όμως δεν ταιριάζουν με το είδος ανθρώπων που υποτίθεται ότι συναναστρεφόταν ο Ιησούς. Ωστόσο, όπως παρατήρησε ένας αναγνώστης, ο Hal Nelson , «το λινό ύφασμα προήλθε από τον Ιωσήφ εξ Αριμαθείας, ο οποίος περιγράφεται στο κατά Ματθαίον 27 ως πλούσιος άνθρωπος αλλά και ως μαθητής». (Το ύφασμα της σινδόνης έχει σχέδιο ψαροκόκαλο ενώ το ύφασμα του Oviedo είναι ταφτάς, αποδεικνύοντας έτσι ότι ο Ιησούς είχε μαθητές όλων των ειδών).



Η εικόνα είναι ενός ανθρώπου ύψους περίπου 1.82 μέτρων. Το μέγεθος και η ύφανση της σινδόνης έπεισαν έναν ερευνητή/πιστό ότι το ύφασμα θα μπορούσε να έχει χρησιμοποιηθεί ως τραπεζομάντιλο για τον Τελευταίο Δείπνο. Υποθέτω πως θα μπορούσε να έχει χρησιμοποιηθεί και για πολλά άλλα πράγματα.



Για τον πιστό, ωστόσο, δεν είναι η επιστημονική απόδειξη της αυθεντικότητας της σινδόνης που την κάνει τόσο σημαντική. Είναι η πίστη στην θαυματουργή προέλευση της εικόνας, που καθορίζει την πεποίθηση του. Το θαύμα λαμβάνεται ως ένδειξη ότι η ανάσταση πράγματι συνέβη και ότι ο Ιησούς ήταν θεάνθρωπος.



Απλά ένα ακόμα κειμήλιο;



Ίσως το πιο συναρπαστικό στοιχείο της διαμάχης γύρω από την ιερά σινδόνη είναι ο τρόπος με τον οποίο οι πιστοί εξακολουθούν να αναφέρουν άσχετα επιχειρήματα και οι σκεπτικιστές εξακολουθούν να τσιμπάνε το δόλωμα. Ο Danin δημιούργησε το επιχείρημά του περί εικόνας-γύρης το 1998, σε συνέχεια αντίστοιχου επιχειρήματός του το 1997. Σε άρθρο του το 1998 υποστηρίζει ότι τα στοιχεία του έδειξαν «πως η σινδόνη θα μπορούσε να κατάγεται μόνο από την Εγγύς Ανατολή». Ένα άρθρο της Traci Angel στην Associated Press (8/3/99) αναφέρει ότι ο Danin είπε επί λέξει ότι τα στοιχεία «ξεκάθαρα οδηγούν σε ένα είδος λουλουδιών από την περιοχή γύρω από την Ιερουσαλήμ.» Σίγουρα θα επακολουθήσει μια άγρια διαμάχη (για άλλη μια φορά!) ως προς την προέλευση των φυτών και της γύρης. Λες και έχει καμία σημασία. Ακόμα και αν αποδειχτεί χωρίς καμιά αμφιβολία ότι η σινδόνη προήλθε από την Ιερουσαλήμ και ότι χρησιμοποιήθηκε για να τυλίξει το σώμα του Ιησού, και τι έγινε; Θα αποδεικνυόταν έτσι ότι ο Ιησούς αναστήθηκε; Δεν το νομίζω. Η πεποίθηση ότι κάποιος αναστήθηκε δεν μπορεί να βασιστεί σε σωματικές αποδείξεις διότι η ανάσταση είναι σωματικά αδύνατη. Μόνο η θρησκευτική πίστη μπορεί να στηρίξει μια τέτοια πεποίθηση. Ούτε η πεποίθηση ότι κάποιος πέταξε στον ουρανό κι εξαφανίστηκε (π.χ. αναλήφθηκε στους ουρανούς) δεν μπορεί να αποδειχτεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο βάσει αυτών των επιχειρημάτων. Τέλος, κανένας αριθμός στοιχείων δεν θα μπορούσε να αποδείξει ότι ένας άνθρωπος ήταν και Θεός, και ότι η μητέρα του τον συνέλαβε χωρίς ποτέ να κάνει σεξ. Επομένως, όσοι λαμπροί επιστήμονες κι αν παρατάξουν τις φοβερές μελέτες τους με αποδείξεις για εικόνες από Βιβλικά σχοινιά, σφουγγάρια, αγκάθια, λόγχες, λουλούδια, αίμα κλπ., κανένα από αυτά τα στοιχεία δεν έχει την παραμικρή σχέση με την απόδειξη αυτών των θεμάτων της πίστης.



Τελευταία νέα



Ο Δρ. Raymond Rogers, συνταξιούχος χημικός από το Εθνικό Εργαστήριο του Los Alamos στο Νέο Μεξικό, ισχυρίζεται ότι το κομμάτι υφάσματος που ελέγχθηκε και χρονολογήθηκε στο 1350, δεν ήταν μέρος της αυθεντικής σινδόνης. Σύμφωνα με τον Rogers , τα εργαστήρια που έκαναν την χρονολόγηση ανέλυσαν ένα μπάλωμα το οποίο χρησιμοποιήθηκε για να επιδιορθωθεί η βλάβη από τη φωτιά. Πως το ξέρει αυτό, αφού το μπάλωμα καταστράφηκε κατά την ανάλυση? Σύμφωνα με τον ερευνητή της σινδόνης Joe Nickell, ο Rogers «στηρίχτηκε σε δύο μικρές κλωστούλες που περίσσεψαν από τη δειγματοληψία» και στον λόγο «ερευνητών που υπερασπίζονται την αυθεντικότητα, οι οποίοι υπέθεσαν πως το δείγμα της ανάλυσης προήλθε από μια αναϋφασμένη περιοχή». Σύμφωνα με τον Nickell, το άρθρο του Damon το 1989 στο Nature , υποστηρίζει ότι «ειδικοί υφασμάτων προσπάθησαν να επιλέξουν μια περιοχή δειγματοληψίας μακριά από μπαλώματα και ραφές.»



Λέει ο Nickell ,



Ο Rogers σύγκρινε τις κλωστούλες με κάποια μικρά δείγματα από άλλη περιοχή της σινδόνης, αναζητώντας διαφορές που να «αποδεικνύουν» ότι το δείγμα της ραδιοχρονολόγησης «δεν ήταν μέρος του αρχικού υφάσματος» της σινδόνης.



Οι καταγεγραμμένες διαφορές περιλαμβάνουν την παρουσία – υποτίθεται στο δείγμα της ραδιοχρονολόγησης – βαμβακερών ινών και μια επικάλυψη κόκκινης χρωστικής σε συνδετικό μέσο που οι αναλύσεις του Rogers «υποδηλώνουν» ότι είναι αραβικό κόμμι…Ωστόσο, παρά τις διαβεβαιώσεις του Rogers για το αντίθετο, και το βαμβάκι και η χρωστική έχουν βρεθεί και σε άλλα σημεία της σινδόνης. Και τα δυο έχουν αναφερθεί από τον διάσημο μικροαναλυτή Walter McCrone.



Ο Δρ. Rogers υπολογίζει ότι η πραγματική ηλικία της σινδόνης είναι μεταξύ 1.000 π.Χ. και 1.700 μ.Χ. Παρόλα αυτά, όλα τα στοιχεία οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για μεσαιωνική απάτη. Όπως παρατηρεί ο Nickell , «δεν υπάρχουν γνωστά παραδείγματα περίπλοκης ύφανσης ψαροκόκαλου που έχει η σινδόνη από την εποχή του Ιησού όπου, σε κάθε περίπτωση, τα σάβανα είχαν συνήθως απλή ύφανση» (1998:35). «Επιπλέον, κατά την νεκρώσιμη τελετουργία οι Ιουδαίοι χρησιμοποιούσαν- μάλιστα το Ευαγγέλιο του Ιωάννη δίνει συγκεκριμένη τέτοια περιγραφή για τον Ιησού- πολλαπλά σάβανα και ένα ξεχωριστό ύφασμα για το πρόσωπο» * .



Άλλα στοιχεία που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για μεσαιωνική απάτη είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχει ιστορική καταγραφή της σινδόνης πριν τα μέσα του 14ου αιώνα- όταν ένας επίσκοπος διέδωσε την εξομολόγηση του καλλιτέχνη-, καθώς επίσης σοβαρά ανατομικά προβλήματα, η έλλειψη σημαδιών στα σημεία που είχε τυλιχτεί το ύφασμα, η ομοιότητα της φιγούρας με μεσαιωνικές απεικονίσεις του Ιησού, και οι λεκέδες «αίματος» που έχουν ένα ύποπτα λαμπερό κόκκινο χρώμα και απέτυχαν σε μια σειρά σύνθετων αναλύσεων από μικροβιολόγους, μεταξύ πολλών άλλων δεικτών. (Nickell 2005)



Φυσικά, το ύφασμα μπορεί να είναι 3000 ή 2000 ετών, όπως ισχυρίζεται ο Rogers, αλλά η εικόνα στο ύφασμα θα μπορούσε να χρονολογείται από μια περίοδο πολύ μετέπειτα. Ανεξάρτητα από το ποια είναι η σωστή ηλικία είτε του υφάσματος είτε της εικόνας, η ηλικία δεν μπορεί να αποδείξει ότι το ύφασμα είναι η σινδόνη που τύλιξε τον Ιησού και ότι η εικόνα είναι με κάποιο τρόπο θαυματουργή. Αυτή η πεποίθηση θα αποτελεί πάντα θέμα πίστης και όχι επιστημονικής απόδειξης