1. Δεν υπάρχει τίποτα που να είναι σε ζωή και να μην έχει πατέρα. Διότι η ζωή  γενιεται. Συνεπώς, κάθε απόφαση που παίρνουμε αποτελεί πάντοτε απάντηση στο ερώτημα του ποιος είναι ο πατέρας μας. Όποιον πατέρα επιλέξουμε, σε εκείνον θα απευθύνουμε την πίστη μας.








2. Κατασκευάζουμε τον πατέρα μας μέσα από δικές μας προβολές, ενώ ο πατέρας μας δημιουργεί μέσα από επέκταση.







3. Θέλημα του είναι να είμαστε γιοι και κόρες του.







4. Η απαρχή κάθε δυνατότητας βρίσκεται στην ταύτιση της δικής του και της δι-κής μας βούλησης. Ο πατέρας βρίσκεται μέσα μας, αφού πάντοτε ευλογεί το παιδί του με τον τελειότερο τρόπο.







5. Δεν μπορούμε με σκοτεινούς «συντρόφους» (φόβους, συνήθειες, επαναλήψεις κ.λπ.) να επικοινωνήσουμε με τον πατέρα, αλλά ούτε και μόνοι μας μπορούμε. Πρέπει να αφήνουμε τους άλλους να συμμετέχουν με τον δικό τους τρόπο, γιατί αν δεν δεχτούμε τους άλλους, ούτε εμείς μπορούμε να εισέλθουμε στον Πατέρα.







6. Μόνο εμείς μπορούμε να αποκλείσουμε τον εαυτό μας, αφού η υιότητα είναι ο εαυτός μας! Η υιότητα είναι όλος ο κόσμος και εμείς.







7. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τις ψευδαισθήσεις παρά μόνο αν τις αντικρύσει. Η ψευδαίσθηση προστατεύεται μόνο όταν δεν την αντικρίζουμε με αθωότητα.







8. Μη φοβόμαστε ποτέ τίποτα, ούτε τον ίδιο το φόβο. Η διαύγεια διαλύει κάθε σύγχυση, και το να κοιτάζουμε το σκοτάδι, όποιο και αν είναι αυτό μέσω του φωτός, σημαίνει ότι το εξαφανίζουμε.







9. Μπορούμε πάντοτε, και προσωπικά και συλλογικά, να εξετάζουμε κάθε σύστημα ψευδαισθήσεων άφοβα. Δεν μπορεί να έχει καμιά συνέπεια, εφόσον η πηγή του δεν είναι αληθινή, είτε προέρχεται από μεμονωμένα άτομα, είτε από οργανωμένα συστήματα ή σχολές. Γιατί πάντοτε το αληθινό παραμένει, ενώ καθετί ψεύτικο χάνεται με τη δύναμη της αλήθειας.







10. Αθωότητα σημαίνει πραγματική δύναμη φωτός. Ας σταματήσουμε να είμαστε αδύναμοι και ας προσέλθουμε στο φως της αυθόρμητης προστασίας του υπέρτατου Πατέρα μας ...

στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο, το οποίο αποτελεί σημαντικότατη


φυσική εορτή που εορτάζεται από τα πανάρχαια χρόνια από όλες τις

παραδόσεις στον πλανήτη μας.





Στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο, το οποίο συμπίπτει με τον συμβατικό

Αιγόκερω, ο ήλιος ολοκληρώνει την περιφορά του πάνω στην εκλειπτική με

ταυτόχρονη μείωση της διάρκειας της ημέρας στο ελάχιστο και, αφού

παραμείνει φαινομενικά ακίνητος για τρεις ημέρες, ξαναρχίζει την

περιφορά του, αναγενόμενος έτσι και αυξάνοντας την διάρκεια της ημέρας

με αποκορύφωμα το Θερινό Ηλιοστάσιο όπου η ημέρα αποκτά την μεγίστη

διάρκεια της.





(Λέγω δε συμβατικό Αιγόκερω, διότι λόγω της μετάπτωσης των ισημεριών,

ο αστερισμός που βρίσκεται στο ζώδιο του Χειμερινού Ηλιοστασίου είναι

ο Τοξότης που πολύ σύντομα θα δώσει την θέση του στον Σκορπιό)





Πίσω όμως από την φυσική ερμηνεία του Χειμερινού Ηλιοστασίου, κρύβεται

μια σημαντικότατη μυστηριακή πραγματικότητα, η οποία δένει κάθε έναν

από εμάς με την εστία του, με την πηγή από την οποία προήλθαμε, με τον

σκοπό του ταξιδιού μας στον κόσμο της γέννησης και με τον τελικό

προορισμό μας που είναι φυσικά η εστία μας.





Οι πρόγονοι μας πολύ έξυπνα αποτύπωσαν κρυφίως την μυστηριακή αυτή

πραγματικότητα στα κείμενα μας, έδωσαν δε την κυριαρχία του ζωδίου του

Χειμερινού Ηλιοστασίου - που συμβατικά είναι ο Αιγόκερω - στην θεά

Εστία και ώρισαν ότι όλες οι τελετές πρέπει να αρχίζουν και να

τελειώνουν υμνώντας την θεά Εστία.





Όπως λοιπόν ο Ήλιος ξεκινά από το ζώδιο του Χειμερινού Ηλιοστασίου και

περιφέρεται πάνω στην εκλειπτική για να επανέλθει στο σημείο από το

οποίο ξεκίνησε, έτσι και η ψυχή μας ξεκινώντας από την εστία της,

περιφέρεται στον κόσμο της γέννησης με τελικό προορισμό την επιστροφή

της εκεί, που σε φυσικό επίπεδο δένει με τον αστερισμό του Χειμερινού

Ηλιοστασίου .





Ειδικά στην εποχή μας, η κατάσταση του ουρανού που απεικονίζεται πίσω

από τον συμβατικό Αιγόκερω πλησιάζει να απεικονίσει πλήρως την

μυστηριακή πραγματικότητα, όπως καταγράφεται μέσα από τα κείμενα μας!





Για αυτό και οι θρησκεύοντες κατά τα πάτρια, πρέπει να συνειδητοποιούν

κάθε φορά που αρχίζουν και τελειώνουν τις ιεροπραξίες τους με την θεά

Εστία, ότι ουσιαστικά αναφέρονται στην σύνδεση της ψυχής τους με την

εστία τους.





Ας αφιερώσουμε λοιπόν ο καθένας μας, λίγα λεπτά από τον χρόνο του την

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου στις 19:47 ώρα Ελλάδος , που αστρονομικά ο Ήλιος

εισέρχεται στον συμβατικό Αιγόκερω, διαλογιζόμενοι πάνω στο

συγκλονιστικό αυτό γεγονός.





<<Εστία, οίκε θεών μακάρων, θνητών στήριγμα κραταιόν>>

Ένα συχνό λάθος που κάνουν οι άνθρωποι είναι που αποδίδουν την εσωτερική δυστυχία σε εξωτερικούς παράγοντες. Πολλές φορές λέμε ''αυτός με πλήγωσε'', ή ''η πράξη του με αναστάτωσε'', κ.λπ. Στη πραγματικότητα δεν είναι οι παρατηρήσεις, οι δηλώσεις και οι πράξεις των άλλων που μας πληγώνουν. Οι άνθρωποι ταράζουν τον ίδιο τους τον εαυτό με αφορμή δηλώσεις, πράξεις και συμπεριφορές των άλλων. Εάν θέλαμε να είμαστε απόλυτα σωστοί με τον εαυτό μας τότε θα λέγαμε: ''Έκανα τον εαυτό μου να αναστατωθεί με τα λόγια του''. Το θέμα είναι ότι όσο συνεχίζουμε να αναζητούμε εξωτερικές πηγές για τα συναισθήματα μας, δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά πράγματα. Αν συνειδητοποιήσουμε ότι οι ίδιοι αναστατώνουμε τον εαυτό μας με όσα μας συμβαίνουν, τότε μπορούμε να προσπαθήσουμε να τα αλλάξουμε. Κανείς δεν μπορεί να μας κάνει να νιώσουμε τίποτα. Κανείς δεν έχει δύναμη πάνω μας. Εμείς διαλέγουμε αυτά που νιώθουμε κάθε στιγμή. Έχουμε την ψευδαίσθηση ότι οι άλλοι μας πληγώνουν, μας προσβάλουν, μας απειλούν, και δεν συνειδητοποιούμε ότι αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι εμείς ''πληγωνόμαστε'', εμείς ''νιώθουμε προσβεβλημένοι'', εμείς ''απειλούμαστε''. Για πολλούς ανθρώπους οι φράσεις «με πλήγωσες» και «πληγώθηκα» ακούγονται το ίδιο. Τα συναισθήματα μας δεν καθορίζονται από τις πράξεις των άλλων ή από γεγονότα, αλλά από τον τρόπο που καθένας αντιλαμβάνεται τις πράξεις των άλλων και τα γεγονότα.


Επειδή αυτό το σημείο πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να το κατανοήσουν όταν το ακούν για πρώτη φορά, θα δώσω μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα. Κάποιος συζητά με έναν ''δεξιό'' και τον αποκαλεί ''κομμουνιστή''. Ο δεξιός το δέχεται σαν προσβολή. Αν όμως ένα κομμουνιστή τον αποκαλέσουμε ''κομμουνιστή'', ακόμα και για να τον προσβάλουμε, εκείνος όχι μόνο δεν θα προσβληθεί, αλλά ίσως και να γελάσει μαζί μας πού θεωρούμε τη λέξη αυτή βρισιά... Αν λοιπόν κάποιος που τον λες ''κομμουνιστή'', σου λέει ότι τον προσέβαλες, στην ουσία δεν ακριβολογεί. Δεν τον προσέβαλες καθόλου. Αυτός νιώθει προσβεβλημένος και ο λόγος είναι ο τρόπος που ο ίδιος αντιλαμβάνεται την έννοια ''κομμουνιστής''.

Ακούμε καμιά φορά να λένε: ''Αυτοκτόνησε, επειδή την άφησε ο άντρας της''. Αν αυτό ήταν αλήθεια τότε ανάμεσα στη εγκατάλειψη και την αυτοκτονία θα έπρεπε να υπάρχει σχέση αιτίου-αιτιατού. Αλλά αν συνέβαινε πράγματι αυτό, τότε θα έπρεπε κάθε εγκατάλειψη να προκαλεί αυτοκτονία. Όμως όλοι ξέρουμε πώς οι αντιδράσεις στην εγκατάλειψη ποικίλουν όσο και οι άνθρωποι.

Γιατί όμως οι δύο φράσεις ''με μπέρδεψες'' και ''μπερδεύτηκα'' είναι τόσο διαφορετικές ώστε, όπως ισχυρίζονται, να αντικατοπτρίζουν φιλοσοφικές διαφορές;

''Με μπέρδεψες'' θα πει:

α. Είσαι υπεύθυνος για τα συναισθήματα μου.

β. Έχεις τη δύναμη να με κάνεις να νιώθω διάφορα πράγματα, παρά τη θέλησή μου.

γ. Σε κατηγορώ.

''Νιώθω μπερδεμένος'' θα πει:

α. Αναλαμβάνω την ευθύνη γι’ αυτά που νιώθω.

β. Το κέντρο του εαυτού μου είναι μέσα μου και κανείς δεν έχει τη δύναμη να με κάνει να νιώθω πράγματα παρά τη θέληση μου.

γ. Σου αναφέρω τι νιώθω, χωρίς να σε κατηγορώ γι’ αυτά πού νιώθω.

Ποια είναι η φιλοσοφική διαφορά: Η έκφραση ''νιώθω μπερδεμένος'' σημαίνει ''εγώ έχω την ευθύνη για όσα μου συμβαίνουν''. Η έκφραση ''με μπέρδεψες'' σημαίνει '' εσύ έχεις την ευθύνη για όσα μου συμβαίνουν''.

Φυσικά η κοινωνία μας δεν βοηθά πολύ στην ανάπτυξη αυτής της αντίληψης. Ένα ξένο γνωμικό λέει ''πέτρες και μαγκούρες τα κόκκαλα μου σπάνε αλλά λόγια δεν με αγγίζουν''. Το μήνυμα του είναι σαφές: οι λέξεις από μόνες τους είναι ακίνδυνες. Εμείς είναι που τους αποδίδουμε τη σημασία. Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Όλοι έχουμε ακούσει το ότι ''η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει''. Από μικρά παιδιά έχουμε μάθει ότι οι λέξεις έχουν τεράστια σημασία και ότι η ευτυχία μας έχει να κάνει με το πώς σκέφτονται οι άλλοι για εμάς. Όταν αναγνωρίσουμε ότι ο τρόπος της σκέψης μας καθορίζει τα συναισθήματα μας, τότε μπορούμε να πάρουμε τον έλεγχο στα χέρια μας, αντί να αποδίδουμε δύναμη σε εξωτερικούς παράγοντες.

Ευχαριστώ!