1. Δεν υπάρχει τίποτα που να είναι σε ζωή και να μην έχει πατέρα. Διότι η ζωή  γενιεται. Συνεπώς, κάθε απόφαση που παίρνουμε αποτελεί πάντοτε απάντηση στο ερώτημα του ποιος είναι ο πατέρας μας. Όποιον πατέρα επιλέξουμε, σε εκείνον θα απευθύνουμε την πίστη μας.








2. Κατασκευάζουμε τον πατέρα μας μέσα από δικές μας προβολές, ενώ ο πατέρας μας δημιουργεί μέσα από επέκταση.







3. Θέλημα του είναι να είμαστε γιοι και κόρες του.







4. Η απαρχή κάθε δυνατότητας βρίσκεται στην ταύτιση της δικής του και της δι-κής μας βούλησης. Ο πατέρας βρίσκεται μέσα μας, αφού πάντοτε ευλογεί το παιδί του με τον τελειότερο τρόπο.







5. Δεν μπορούμε με σκοτεινούς «συντρόφους» (φόβους, συνήθειες, επαναλήψεις κ.λπ.) να επικοινωνήσουμε με τον πατέρα, αλλά ούτε και μόνοι μας μπορούμε. Πρέπει να αφήνουμε τους άλλους να συμμετέχουν με τον δικό τους τρόπο, γιατί αν δεν δεχτούμε τους άλλους, ούτε εμείς μπορούμε να εισέλθουμε στον Πατέρα.







6. Μόνο εμείς μπορούμε να αποκλείσουμε τον εαυτό μας, αφού η υιότητα είναι ο εαυτός μας! Η υιότητα είναι όλος ο κόσμος και εμείς.







7. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τις ψευδαισθήσεις παρά μόνο αν τις αντικρύσει. Η ψευδαίσθηση προστατεύεται μόνο όταν δεν την αντικρίζουμε με αθωότητα.







8. Μη φοβόμαστε ποτέ τίποτα, ούτε τον ίδιο το φόβο. Η διαύγεια διαλύει κάθε σύγχυση, και το να κοιτάζουμε το σκοτάδι, όποιο και αν είναι αυτό μέσω του φωτός, σημαίνει ότι το εξαφανίζουμε.







9. Μπορούμε πάντοτε, και προσωπικά και συλλογικά, να εξετάζουμε κάθε σύστημα ψευδαισθήσεων άφοβα. Δεν μπορεί να έχει καμιά συνέπεια, εφόσον η πηγή του δεν είναι αληθινή, είτε προέρχεται από μεμονωμένα άτομα, είτε από οργανωμένα συστήματα ή σχολές. Γιατί πάντοτε το αληθινό παραμένει, ενώ καθετί ψεύτικο χάνεται με τη δύναμη της αλήθειας.







10. Αθωότητα σημαίνει πραγματική δύναμη φωτός. Ας σταματήσουμε να είμαστε αδύναμοι και ας προσέλθουμε στο φως της αυθόρμητης προστασίας του υπέρτατου Πατέρα μας ...

στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο, το οποίο αποτελεί σημαντικότατη


φυσική εορτή που εορτάζεται από τα πανάρχαια χρόνια από όλες τις

παραδόσεις στον πλανήτη μας.





Στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο, το οποίο συμπίπτει με τον συμβατικό

Αιγόκερω, ο ήλιος ολοκληρώνει την περιφορά του πάνω στην εκλειπτική με

ταυτόχρονη μείωση της διάρκειας της ημέρας στο ελάχιστο και, αφού

παραμείνει φαινομενικά ακίνητος για τρεις ημέρες, ξαναρχίζει την

περιφορά του, αναγενόμενος έτσι και αυξάνοντας την διάρκεια της ημέρας

με αποκορύφωμα το Θερινό Ηλιοστάσιο όπου η ημέρα αποκτά την μεγίστη

διάρκεια της.





(Λέγω δε συμβατικό Αιγόκερω, διότι λόγω της μετάπτωσης των ισημεριών,

ο αστερισμός που βρίσκεται στο ζώδιο του Χειμερινού Ηλιοστασίου είναι

ο Τοξότης που πολύ σύντομα θα δώσει την θέση του στον Σκορπιό)





Πίσω όμως από την φυσική ερμηνεία του Χειμερινού Ηλιοστασίου, κρύβεται

μια σημαντικότατη μυστηριακή πραγματικότητα, η οποία δένει κάθε έναν

από εμάς με την εστία του, με την πηγή από την οποία προήλθαμε, με τον

σκοπό του ταξιδιού μας στον κόσμο της γέννησης και με τον τελικό

προορισμό μας που είναι φυσικά η εστία μας.





Οι πρόγονοι μας πολύ έξυπνα αποτύπωσαν κρυφίως την μυστηριακή αυτή

πραγματικότητα στα κείμενα μας, έδωσαν δε την κυριαρχία του ζωδίου του

Χειμερινού Ηλιοστασίου - που συμβατικά είναι ο Αιγόκερω - στην θεά

Εστία και ώρισαν ότι όλες οι τελετές πρέπει να αρχίζουν και να

τελειώνουν υμνώντας την θεά Εστία.





Όπως λοιπόν ο Ήλιος ξεκινά από το ζώδιο του Χειμερινού Ηλιοστασίου και

περιφέρεται πάνω στην εκλειπτική για να επανέλθει στο σημείο από το

οποίο ξεκίνησε, έτσι και η ψυχή μας ξεκινώντας από την εστία της,

περιφέρεται στον κόσμο της γέννησης με τελικό προορισμό την επιστροφή

της εκεί, που σε φυσικό επίπεδο δένει με τον αστερισμό του Χειμερινού

Ηλιοστασίου .





Ειδικά στην εποχή μας, η κατάσταση του ουρανού που απεικονίζεται πίσω

από τον συμβατικό Αιγόκερω πλησιάζει να απεικονίσει πλήρως την

μυστηριακή πραγματικότητα, όπως καταγράφεται μέσα από τα κείμενα μας!





Για αυτό και οι θρησκεύοντες κατά τα πάτρια, πρέπει να συνειδητοποιούν

κάθε φορά που αρχίζουν και τελειώνουν τις ιεροπραξίες τους με την θεά

Εστία, ότι ουσιαστικά αναφέρονται στην σύνδεση της ψυχής τους με την

εστία τους.





Ας αφιερώσουμε λοιπόν ο καθένας μας, λίγα λεπτά από τον χρόνο του την

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου στις 19:47 ώρα Ελλάδος , που αστρονομικά ο Ήλιος

εισέρχεται στον συμβατικό Αιγόκερω, διαλογιζόμενοι πάνω στο

συγκλονιστικό αυτό γεγονός.





<<Εστία, οίκε θεών μακάρων, θνητών στήριγμα κραταιόν>>

Ένα συχνό λάθος που κάνουν οι άνθρωποι είναι που αποδίδουν την εσωτερική δυστυχία σε εξωτερικούς παράγοντες. Πολλές φορές λέμε ''αυτός με πλήγωσε'', ή ''η πράξη του με αναστάτωσε'', κ.λπ. Στη πραγματικότητα δεν είναι οι παρατηρήσεις, οι δηλώσεις και οι πράξεις των άλλων που μας πληγώνουν. Οι άνθρωποι ταράζουν τον ίδιο τους τον εαυτό με αφορμή δηλώσεις, πράξεις και συμπεριφορές των άλλων. Εάν θέλαμε να είμαστε απόλυτα σωστοί με τον εαυτό μας τότε θα λέγαμε: ''Έκανα τον εαυτό μου να αναστατωθεί με τα λόγια του''. Το θέμα είναι ότι όσο συνεχίζουμε να αναζητούμε εξωτερικές πηγές για τα συναισθήματα μας, δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά πράγματα. Αν συνειδητοποιήσουμε ότι οι ίδιοι αναστατώνουμε τον εαυτό μας με όσα μας συμβαίνουν, τότε μπορούμε να προσπαθήσουμε να τα αλλάξουμε. Κανείς δεν μπορεί να μας κάνει να νιώσουμε τίποτα. Κανείς δεν έχει δύναμη πάνω μας. Εμείς διαλέγουμε αυτά που νιώθουμε κάθε στιγμή. Έχουμε την ψευδαίσθηση ότι οι άλλοι μας πληγώνουν, μας προσβάλουν, μας απειλούν, και δεν συνειδητοποιούμε ότι αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι εμείς ''πληγωνόμαστε'', εμείς ''νιώθουμε προσβεβλημένοι'', εμείς ''απειλούμαστε''. Για πολλούς ανθρώπους οι φράσεις «με πλήγωσες» και «πληγώθηκα» ακούγονται το ίδιο. Τα συναισθήματα μας δεν καθορίζονται από τις πράξεις των άλλων ή από γεγονότα, αλλά από τον τρόπο που καθένας αντιλαμβάνεται τις πράξεις των άλλων και τα γεγονότα.


Επειδή αυτό το σημείο πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να το κατανοήσουν όταν το ακούν για πρώτη φορά, θα δώσω μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα. Κάποιος συζητά με έναν ''δεξιό'' και τον αποκαλεί ''κομμουνιστή''. Ο δεξιός το δέχεται σαν προσβολή. Αν όμως ένα κομμουνιστή τον αποκαλέσουμε ''κομμουνιστή'', ακόμα και για να τον προσβάλουμε, εκείνος όχι μόνο δεν θα προσβληθεί, αλλά ίσως και να γελάσει μαζί μας πού θεωρούμε τη λέξη αυτή βρισιά... Αν λοιπόν κάποιος που τον λες ''κομμουνιστή'', σου λέει ότι τον προσέβαλες, στην ουσία δεν ακριβολογεί. Δεν τον προσέβαλες καθόλου. Αυτός νιώθει προσβεβλημένος και ο λόγος είναι ο τρόπος που ο ίδιος αντιλαμβάνεται την έννοια ''κομμουνιστής''.

Ακούμε καμιά φορά να λένε: ''Αυτοκτόνησε, επειδή την άφησε ο άντρας της''. Αν αυτό ήταν αλήθεια τότε ανάμεσα στη εγκατάλειψη και την αυτοκτονία θα έπρεπε να υπάρχει σχέση αιτίου-αιτιατού. Αλλά αν συνέβαινε πράγματι αυτό, τότε θα έπρεπε κάθε εγκατάλειψη να προκαλεί αυτοκτονία. Όμως όλοι ξέρουμε πώς οι αντιδράσεις στην εγκατάλειψη ποικίλουν όσο και οι άνθρωποι.

Γιατί όμως οι δύο φράσεις ''με μπέρδεψες'' και ''μπερδεύτηκα'' είναι τόσο διαφορετικές ώστε, όπως ισχυρίζονται, να αντικατοπτρίζουν φιλοσοφικές διαφορές;

''Με μπέρδεψες'' θα πει:

α. Είσαι υπεύθυνος για τα συναισθήματα μου.

β. Έχεις τη δύναμη να με κάνεις να νιώθω διάφορα πράγματα, παρά τη θέλησή μου.

γ. Σε κατηγορώ.

''Νιώθω μπερδεμένος'' θα πει:

α. Αναλαμβάνω την ευθύνη γι’ αυτά που νιώθω.

β. Το κέντρο του εαυτού μου είναι μέσα μου και κανείς δεν έχει τη δύναμη να με κάνει να νιώθω πράγματα παρά τη θέληση μου.

γ. Σου αναφέρω τι νιώθω, χωρίς να σε κατηγορώ γι’ αυτά πού νιώθω.

Ποια είναι η φιλοσοφική διαφορά: Η έκφραση ''νιώθω μπερδεμένος'' σημαίνει ''εγώ έχω την ευθύνη για όσα μου συμβαίνουν''. Η έκφραση ''με μπέρδεψες'' σημαίνει '' εσύ έχεις την ευθύνη για όσα μου συμβαίνουν''.

Φυσικά η κοινωνία μας δεν βοηθά πολύ στην ανάπτυξη αυτής της αντίληψης. Ένα ξένο γνωμικό λέει ''πέτρες και μαγκούρες τα κόκκαλα μου σπάνε αλλά λόγια δεν με αγγίζουν''. Το μήνυμα του είναι σαφές: οι λέξεις από μόνες τους είναι ακίνδυνες. Εμείς είναι που τους αποδίδουμε τη σημασία. Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Όλοι έχουμε ακούσει το ότι ''η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει''. Από μικρά παιδιά έχουμε μάθει ότι οι λέξεις έχουν τεράστια σημασία και ότι η ευτυχία μας έχει να κάνει με το πώς σκέφτονται οι άλλοι για εμάς. Όταν αναγνωρίσουμε ότι ο τρόπος της σκέψης μας καθορίζει τα συναισθήματα μας, τότε μπορούμε να πάρουμε τον έλεγχο στα χέρια μας, αντί να αποδίδουμε δύναμη σε εξωτερικούς παράγοντες.

Ευχαριστώ!

Το παν στη ζωή είναι το στυλ. Έχω καταλήξει. Το θέμα δεν είναι τι και γιατί το κάνεις. Το θέμα είναι το πώς. Τα σκοτεινότερα κίνητρα να έχεις, αν η ενσάρκωση του σκοπού έχει στυλ, το παιχνίδι έχει κερδηθεί. Σαφέστατα το στυλ δεν είναι ίδιον της ανθρώπινης φύσης. Η ουσία μας είναι χοντροκομμένη, κακόγουστη. Η πραγματικότητα μας είναι το πώς ξυπνάμε το πρωί: Κομμένοι, αναμαλλιασμένοι, με βαριά φωνή και ανυπάκουα μέλη. Η αφετηρία μας είναι αυτή. Και μετά έρχεται το στυλ. Ή η υπερβολή του. Τα πάντα πειθαρχούν στην εικόνα μας (ή την εικόνα των άλλων) και φτιάχνεται η προβολή μας στον κόσμο. Προσέχουμε τι φοράμε, πως κινούμαστε στο χώρο, τι σχολιάζουμε, μερικοί από μας τι τρώμε και πως τρώμε, πως αλληλεπιδρούμε με τους άλλους και όλα αυτά με μια επίφαση φυσικότητας. Σαν να γεννηθήκαμε σκηνοθετημένοι και ιλουστρασιόν. Ακόμα κι όταν τσαλακωνόμαστε προσπαθούμε να το κάνουμε με στιλ. Ανάλογα με τις αισθητικές καταβολές του ο καθένας, χαμηλώνουμε τα φώτα, κλειδώνουμε απ’ έξω τους άλλους «που δε μπορούν να καταλάβουν οι ανόητοι», κι αναπαράγουμε μεγάλες σκηνές από ταινίες ή θεατρικά με μουσική υπόκρουση που ποικίλλει από καψουροτράγουδα της πίστας μέχρι την Τραβιάτα του Verdi. Το μυστικό για να έχεις πάντα το σωστό στυλ είναι να φαντάζεσαι ανά πάσα στιγμή τον εαυτό σου σε αναμονή για φωτογράφηση περιοδικού. Το ποιο περιοδικό εξαρτάται πάλι από το τις αισθητικές σου καταβολές, από τη Vogue μέχρι το LIFE. Πόσα τεύχη μπορεί να πουλήσεις με τη ρουτίνα σου; Πόσο εναλλακτικά μπορείς να προμοτάρεις τη φάτσα σου; Σου είναι εύκολο να συμβαδίσεις με τα τρέχοντα trends σα να γεννήθηκες κατέχοντας τα; Ε τότε έχεις κερδίσει. Αυτή η εποχή διαμορφώθηκε για να βρεις εσύ το τέλειο περιβάλλον να λάμψεις. Οι υπόλοιποι έπονται

ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΑ

Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που συναντώ σπάνια, γι' αυτό και τους θαυμάζω: αυτοί που ονομάζω οι "φυσικοί άνθρωποι".

Οι φυσικοί άνθρωποι όταν κάνει κρύο κρυώνουν κι όταν έχει ζέστη ζεσταίνονται. Όταν είναι κουρασμένοι κοιμούνται και κουράζονται μόνο ύστερα από έντονη σωματική (ή πνευματική) δραστηριότητα. Τρώνε όταν πεινάνε και πίνουν νερό όταν διψούν. Σταματούν να τρώνε όταν χορταίνουν και ξαναπίνουν νερό μόνο όταν διψάσουν ξανά. Δεν τους πειράζει που ιδρώνουν, κι είναι πλήρως συμφιλιωμένοι με κάθε βιολογική τους ανάγκη - ακόμα και με το φόβο, που εσύ καταχωνιάζεις με το που τον προαισθανθείς.

Οι φυσικοί άνθρωποι όταν τους μιλάει κάποιος σοβαρά, καταφέρνουν να παραμένουν σοβαροί και να προσέχουν το συνομιλητή της - λες και τους ενδιαφέρουν όλα τα θέματα συζήτησης του κόσμου. Κι όταν τους λες αστεία - ακόμα και χαζά - ξεκαρδίζονται στα γέλια σαν να διασκεδάζουν περισσότερο με την πρόθεση, παρά με το ίδιο το αστείο.

Ξέρουν πολύ καλά να σιωπούν για θέματα που δεν κατέχουν και να μιλάνε μέχρι το σημείο που γνωρίζουν, σε όσα υπάγονται στο γνωστικό τους πεδίο. Δε ντρέπονται να κάνουν ερωτήσεις, ούτε να πουν "δεν ξέρω" όταν κάτι τους διαφεύγει. Και εννοείται πως δεν κατεβάζουν ποτέ τα μάτια όταν ομολογούν την άγνοιά τους.

Οι φυσικοί άνθρωποι ήρθαν στη ζωή ανοιχτοί να τη μάθουν. Μοιάζουν λες και γεννήθηκαν γνωρίζοντας ότι το ανθρώπινο είδος έχει όρια και πέρασαν χρόνια πολλά να τα εντοπίσουν. Είναι σε άμεση συνάρτηση με τη φύση και είναι αναπόσπαστο κομμάτι της. Κοιτάζοντας τους καμιά φορά έχεις την αίσθηση πως πρόκειται για μια διακριτική συνέχεια της φυσικής νομοτέλειας. Σαν ένα μικρό λουλούδι ή ένα αιωνόβιο δέντρο. Και κάπου βαθιά μέσα σου, έχεις την πεποίθηση πως είναι αναπόφευκτο, μετά από 100 χρόνια, να πεθάνουν σοφοί και γήινοι την ίδια στιγμή.

Ο, τι διατυπώνουν οι φυσικοί άνθρωποι είναι αυτό και τίποτα άλλο. Η σαφήνεια είναι χαρακτηριστικό τους και τα πάντα - ακόμα και τα πιο βαθιά συναισθήματα, αυτά που εσένα σε αποσυντονίζουν - γι' αυτούς απαιτούν απλά μια πιο προσεκτική διατύπωση. Δεν αφήνονται σε τίποτα αν δεν το νιώσουν και δε νιώθουν τίποτα αν δεν σκιρτήσει μέσα τους φυσικά και αβίαστα.

Οι φυσικοί άνθρωποι ξέρουν να αγαπούν. Και να το λένε. Και να είναι - ό, τι είναι. Τίποτα πάνω τους και μέσα τους δεν είναι περιττό κι όσα καταγράφονται δικά τους είναι δεδομένα κι αυτονόητα σαν τα φτερά ενός πουλιού ή την ουρά μιας γάτας.

Αν μέχρι τώρα δεν είχες την τύχη να συναντήσεις κάποιο φυσικό άνθρωπο, αν ποτέ βρεθεί στο δρόμο σου, δέξου τον στη ζωή σου με ευγνωμοσύνη σαν μια ξαφνική καλοκαιρινή βροχή σε ένα άνυδρο τοπίο.

Κι ίσως, εσύ, που μια ζωή μάζευες στοιχεία και στατιστικές και κατασκεύαζες ιδανικές συνθήκες ευτυχίας, πάρεις μια μικρή ιδέα του τί σημαίνει να ανθίζεις. Απλά και φυσικά. Σαν να γεννήθηκες από πάντα γι' αυτό.

Η Σελήνη ασκεί διάφορες επιδράσεις στον πλανήτη μας λόγω της κοντινής απόστασης στην οποία βρίσκεται.
Έτσι η παρουσία της Σελήνης λόγω του ότι η ενέργεια της είναι πολύ ισχυρότερη και μεταβάλλεται πιο γρήγορα από την ηλιακή, δημιουργεί το φαινόμενο της μεταπτώσεως των ισημερινών και προκαλεί τις περιοδικές ανωμαλίες του.
Η κίνηση της Σελήνης επιδρά στο ισημερινό εξόγκωμα του εαρινού σημείου, περιοδικής μεταβολή της λοξώσεως της ελλειπτικής.
Η μηνιαία και Σεληνιακή κλόνονηση του άξονα είναι φαινόμενα που οφείλονται στη Σελήνη.
Μια άλλη σπουδαιότατη εκδήλωση επί της επίδρασης της Σεληνιακής έλξεως, αποτελούν τα φαινόμενα των παλιρροιών που φαίνονται περισσότερο στις υγρές εκτάσεις και λιγότερο στον στέρεο φλοιό της γης.
Ανάλογα φαινόμενα δημιουργούνται στην γήινη ατμόσφαιρα και εκδηλώνονται με τη μορφή ασθενών μεταβολών της πίεσης.
Η μεταβολή των αποστάσεων της Σελήνης από τη Γη δημιουργεί μαγνητικές διαταράξεις.
Η επίδραση όμως των φάσεων της Σελήνης στην κατάσταση του καιρού η στην εξέλιξη του φυτικού και ζωικού κόσμου, θεωρείται αβάσιμη.
Αν και στο ζήτημα αυτό οι λαϊκές πεποιθήσεις που αποτελούν το απαύγασμα των μακραίωνων παρατηρήσεων η είναι υπόλειμμα των αρχαίων δοξασιών και των αστρολογικών επινοήσεων, συνηγορούν για το αντίθετο, εν τούτοις η επιστήμη δεν έχει τα μέσα για να επιβεβαιώσει και να επαληθεύσει την ύπαρξη μιας τέτοιας επίδρασης της Σελήνης στα μετεωρολογικά φαινόμενα και στον οργανικό κόσμο, η οποία αν υπάρχει θα είναι ελάχιστη και πολύ δύσκολο να ανακαλυφθεί.
Η επιστήμη όμως συνεχίζει να ερευνά και να παρατηρεί και προς τον χώρο αυτό.



Σελήνη: Ένα πανάρχαιο διαστημόπλοιο

Οι Σοβιετικοί επιστήμονες Μιχαήλ Βάζιν και Αλεξάντερ Τσερμπάκωφ σ' ένα άρθρο που δημοσίευσαν σε επίσημο Σοβιετικό κυβερνητικό έντυπο, υποστήριξαν πως η Σελήνη στο εσωτερικό της είναι κούφια και δεν αποκλείεται να αποτελεί στην πραγματικότητα ένα διαστημόπλοιο, κατασκευασμένο από λογικά όντα κάποιου μακρινού ηλιακού συστήματος.
Οι Σοβιετικοί επιστήμονες υποστήριξαν πως ο κενός εσωτερικός χώρος ήταν γεμάτος από καύσιμα για τους κινητήρες, εργαλεία, όργανα ελέγχου και παρατήρησης.
Ήταν ένα διαστημόπλοιο που ήταν ικανό να ταξιδεύει χιλιάδες και εκατομμύρια χρόνια στο διάστημα.
Τα όντα που το κατασκεύασαν το έκαναν από ανάγκη για να εγκαταλείψουν τον αρχικό κόσμο απ' όπου κατάγονται.
Η νέα αυτή θεωρία στηρίζεται σ' ένα σύνολο ενδείξεων που χωρίζεται σε τέσσερις ομάδες:
--> Το αίνιγμα της καταγωγής της Σελήνης.
Οι τρεις θεωρίες που ίσχυαν μέχρι πρόσφατα καταρρίφθηκαν αφού:
α)
Η Σελήνη δεν αποτελούσε ποτέ μέρος της Γης από το οποίο να αποσπάστηκε
β)
Η Σελήνη δεν σχηματίστηκε από το ίδιο σύννεφο σκόνης και αέριων που σχηματίστηκε η Γη, αφού δεν διαθέτει την ίδια χημική σύσταση εδάφους με τη γη,
γ)
Η Σελήνη δεν μπήκε σε τροχιά γύρω από τη Γη (θεωρία της «προσέλκυσης») αφού ένα τόσο μεγάλο σώμα είναι αδύνατον να μπει κάτω από φυσιολογικές συνθήκες σε τροχιά γύρω από έναν τόσο μικρό πλανήτη.
--> Ενδείξεις για την κενότητα του εσωτερικού της Σελήνης.
Υπάρχει μεγάλη διάφορα πυκνότητας ανάμεσα στη Γη και τη Σελήνη (3,33 gr.: cmm³ για τη Σελήνη και 5,5 gr.: cmm³ για τη Γη).
--> Ενδείξεις για την ύπαρξη εσωτερικού μεταλλικού περιβλήματος.
Κάτω από τον εξωτερικό φλοιό υπάρχει εσωτερικός μεταλλικός φλοιός πάχους 32 χιλιόμετρων.
-->Ενδείξεις για ενισχύσεις στην εξωτερική επιφάνεια και τις σκοτεινές περιοχές.
Σύσταση τους είναι το τιτάνιο, ο σίδηρος και σπάνια μέταλλα.


Δώδεκα ερωτήσεις που μας οδηγούν στο συμπέρασμα πως η Σελήνη τοποθετήθηκε σε τροχιά γύρω από τη Γη


Ας ρίξουμε μια μάτια σ' αυτά τα ερωτήματα:
--> Γιατί η Σελήνη, που βρίσκεται τόσο κοντά μας, «παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα αστρονομικά αινίγματα», σύμφωνα με την ομολογία των επισήμων εκπροσώπων της ΝΑΣΑ;
--> Γιατί διακεκριμένοι επιστήμονες ομολογούν πως αγνοούν την καταγωγή της Σελήνης;
Ανάμεσα τους ένας φυσικός, τιμημένος με το βραβείο Νόμπελ, διακήρυξε: «καμία από τις εξηγήσεις που διαθέτουμε δεν είναι βάσιμη».
--> Γιατί ένας από τους ειδικούς της ΝΑΣΑ εξέφρασε την παρακάτω απίθανη διατύπωση:
«Είναι πιο εύκολο ν' αποδείξουμε την ανυπαρξία της Σελήνης παρά την ύπαρξη της!»
--> Γιατί διακεκριμένοι επιστήμονες φτάνουν στο αστείο συμπέρασμα πως η Σελήνη δεν υπάρχει, εμπρός στην αδυναμία τους να εξηγήσουν την καταγωγή της;
--> Γιατί διακεκριμένοι επιστήμονες χαρακτηρίζουν τη Σελήνη σαν μια «κοσμική ανωμαλία της φύσης»;
Κατά τη γνώμη τους, βρίσκεται πολύ μακριά κι έχει πολύ μεγάλο μέγεθος για να είναι «φυσικός» δορυφόρος της Γης.
--> Με βάση ποιες ενδείξεις αποκλείουν τη Σελήνη σαν φυσικό δορυφόρο της Γης ;
--> Γιατί οι επιστήμονες αρνούνται να παραδεχθούν τη θεωρία της «προσέλκυσης» της Σελήνης από την έλξη της Γης ;
--> Γιατί οι αστροφυσικοί υποστηρίζουν πως η Σελήνη δεν είναι δυνατό να μπήκε σε τροχιά γύρω από τη Γη, χάρη και μόνο στη δύναμη της έλξης του πλανήτη μας ;
--> Γιατί η σχεδόν κυκλική τροχιά της Σελήνης αποτελεί μια προσθετή απόδειξη της «αφύσικης» παρουσίας της γύρω από τη Γη ;
--> Γιατί διακεκριμένοι επιστήμονες διατυπώνουν την άποψη πως η Σελήνη μπήκε σε κυκλική τροχιά, χάρη στην επέμβαση μιας «άγνωστης» δύναμης;
Ποια ήταν η δύναμη αυτή;
--> Γιατί Σελήνη τοποθετήθηκε σε μια τέτοιο απόσταση από τη Γη, ώστε ο φωτεινός δίσκος της να είναι σε ίσο μέγεθος με το φωτεινό δίσκο του ήλιου;
Πως είναι δυνατό να παρουσιάζει το φαινόμενο των εκλείψεων, μοναδικό στο ηλιακό μας σύστημα;
--> Γιατί οι πρόσφατες γνώσεις της τοποθέτησης τεχνητών δορυφόρων σε τροχιά γύρω από τη Γη μας οδηγούν στο εκπληκτικό συμπέρασμα ότι και η Σελήνη κάποτε “τοποθετήθηκε” από λογικά όντα στη σημερινή της τροχιά;


Ποιοι κρύβονται μέσα στη Σελήνη;


Υπάρχουν ενδείξεις πως από άποψη σεισμικής και ηφαιστειογενή η Σελήνη αντιπροσωπεύει πραγματικά ένα νεκρό κόσμο.
Όταν το διαστημόπλοιο Απόλλων 14 έριξε τον τρίτο όροφο του με ορμή στη Σεληνιακή επιφάνεια, η Σελήνη αντέδρασε σαν μια μεγάλη καμπάνα.
Καταγράφτηκαν παλμικές δονήσεις διάρκειας τριών περίπου ωρών που έφτασαν σε βάθος 28-32 χιλιόμετρων.
Όταν κατά την αναχώρηση του ίδιου διαστημόπλοιου από το Σεληνιακό έδαφος απερρίφθη η σεληνάκατος, προκλήθηκαν νέες δονήσεις που κράτησαν ενενήντα περίπου λεπτά.
Από άποψη βιολογική τίποτε δεν αποκλείει την ύπαρξη ζωντανών όντων στο εσωτερικό της Σεληνιακής σφαίρας.
Η Σελήνη είναι ένας τόπος χωρίς ατμόσφαιρα, χωρίς άνεμους και διαβρωτικές δυνάμεις.
Ωστόσο ικανότατοι παρατηρητές διαπίστωσαν σημαντικές αλλαγές πάνω στην επιφάνεια της.
Παρατηρήθηκαν παράξενα αντικείμενα, (άνω των 700), παράξενες συσκευές σε σχήμα πυραμίδας η κώνου αλλά και ένας μυστηριώδης τετραγωνισμένος μονόλιθος.
Ο 'Αρθουρ Κλαρκ τον παρουσίασε στην ταινία του «Οδύσσεια του διαστήματος», στις πρώτες σκηνές.
Παρατηρήθηκαν Φώτα και φωτεινά στίγματα.
Εκτός από εμφανίσεις όμως υπάρχουν και εξαφανίσεις. Ο αστρονόμος Μάνταλερ παρατήρησε τέσσερα μεγάλα τείχη που δημιουργούσαν ένα αινιγματικό τετράγωνο.
Μέσα σ' αυτό υπήρχε ένας αινιγματικός σταυρός. Όλα αυτά εξαφανίστηκαν.


Ραδιοεκπομπές από το εσωτερικό της Σελήνης.


Στα τέλη της δεκαετίας του 30 ο Γκρότε Ρέμπερ, της εταιρείας Μπέλ συνέλαβε ραδιοφωνικά μηνύματα από τη Σελήνη.
Δυστυχώς το επεισόδιο αυτό χαρακτηρίστηκε απόρρητο και απαγορεύτηκε η δημοσίευση του.
Προλάβαμε όμως να μάθουμε πως οι Ραδιοεκπομπές προέρχονταν από το εσωτερικό και όχι από την επιφάνεια της Σελήνης.
Αρκετοί ερασιτέχνες αστρονόμοι συνέλαβαν σήματα από τη Σελήνη στα 1927, 1928 και 1934 με δική τους κατασκευής ραδιοτηλεσκόπια.
Στα 1935 συνέλαβαν παρόμοια μηνύματα οι Μαρόνι και Τσέλσα.
Στα 1956 οι επιστήμονες του πανεπιστημίου του Οχάιο δήλωσαν ότι συνέλαβαν ένα είδος κωδικοποιημένου μηνύματος από την Σελήνη.
Οι αστροναύτες, όταν ταξίδευαν προς τη Σελήνη, άκουσαν από το σύστημα εσωτερικής επικοινωνίας, μια παράξενη μουσική.
Ο Γάλλος συγγραφέας Ρομπέρ Σαρού ισχυρίστηκε πως ο αστροναύτης Αλ Γουώρντεν τη στιγμή που περπατούσε στη Σελήνη, άκουσε μια σειρά από ανεξήγητες λέξεις.
Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Σαρού το αινιγματικό μήνυμα έλεγε:
«ΜΑΡΑ (η ΛΑΜΑ) ΡΑΜΠΙ ΑΛΑΡΝΤΙ ΝΤΙΝΤΙ ΕΝΤΑΒΟΥΕΡ ΕΣΑ ΚΟΥΝΣ ΑΛΙΜ».
Το μήνυμα μέχρι στιγμής παραμένει αμετάφραστο, οι αρχαίες όμως παραδόσεις μιλούν για έναν κόσμο κρυμμένο στο εσωτερικό της Σελήνης.
Εάν κάποια μέρα πέσουν στα χέρια μας αρχαία Ελληνικά κείμενα θα ανακαλύψουμε όχι μόνο τη γλώσσα των μηνυμάτων, αλλά θα επιβεβαιωθεί ταυτότητα των εχθρικών αυτών κατοίκων της Σελήνης που εκπέμπουν μηνύματα μαζικής υστερίας σε πάνω από εκατό συχνότητες για αντίστοιχες γλώσσες του πλανήτη Γη.


Η επίδραση της Σελήνης στα αισθήματα του ανθρώπου.


Από τα αρχαία χρόνια η Σελήνη υπήρξε πηγή ποιητικής έμπνευσης και αντικείμενο θείας λατρείας.
Στην Αίγυπτο και τη Σύρια λατρεύονταν ως Αστάρτη (από την Ελληνική λέξη Αστήρ) που ήταν μια ωραία Θεά.
Οι εβραίοι την ονόμαζαν Ασταρώθ η βασίλισσα των ουρανών και από την συνήθεια τους να μισούν ότι δεν θεωρούν δικό τους την βεβήλωσαν.
Οι Έλληνες την λάτρευαν σαν Θεά του νυκτερινού φωτός.
Οι Ρωμαίοι την λάτρευαν ως Selene η Diana.
Οι 'Αραβες, οι Ινδοί, οι Ίνκας, οι Αζτέκοι, οι Σκανδιναβοί και κάποιες φυλές των νησιών του Ειρηνικού, στο πρόσωπο της Σελήνης έβλεπαν έναν Θεό, επειδή γνώριζαν την μεγάλη δύναμη που έχει το ουράνιο αυτό σώμα, που δεν είναι πλανήτης αλλά διαστημικό σκάφος.
Από το εσωτερικό της Σελήνης καταγράφτηκαν εκπομπές διανοητικού έλεγχου σε πάνω από 100 συχνότητες που εκπέμπουν συνθήματα μαζικής υστερίας σε ανάλογες γλώσσες του πλανήτη.
Τα συνθήματα αυτά περιλαμβάνουν εντολές για θρησκευτική, πολιτική, κοινωνική, οικονομική και πολιτισμική συμπεριφορά προς τα έθνη του πλανήτη.
Επίσης συμπεριλαμβάνονται εντολές στρατηγικής και γεωπολιτικής φύσεως.
Μια από τις πιο πετυχημένες και συντονισμένες εκπομπές έλεγχου του νου που χρησιμοποίησε και το στοιχείο της μαζικής υστερίας ήταν το γνωστό συγκρότημα «The Beatles».


Τηλεπαθητικά μηνύματα.


Οι συχνότητες που παράγονται από το εσωτερικό της Σελήνης, προέρχονται από συνομιλίες όντων.
Ο θώρακας όμως των τριάντα δυο χιλιομέτρων μετάλλου, κράματος τιτανίου, χρωμίου, σιδήρου, νικελίου, υτρίου, ζιρκονίου, μολυβδενίου, ρουθηνίου, παλλαδίου, αν και θεωρητικά είναι καλός αγωγός ηχητικών κυμάτων, παρουσιάζει μεγάλη απορρόφηση με αποτέλεσμα η Σελήνη να βγάζει στο εξωτερικό της μόνο κραδασμούς -συχνότητες από τη λειτουργία των βαρέων μηχανικών εγκαταστάσεων του εσωτερικού της.
Οι επικοινωνίες μεταξύ της Σελήνης και των σκαφών της αλλά και των σκαφών μεταξύ τους, δίνουν σαν γλώσσα επικοινωνίας την γενέτειρα της Εβραϊκής γλώσσας, την Μογγολική.
Με πολύπλοκο συντακτικό και αυξημένο λεξιλόγιο.
Είναι αδύνατον να μεταφραστεί ο όγκος αυτός του άγνωστου λεξιλογίου.
Υποθέτουμε ότι είναι τεχνικοί όροι και γενικευμένες έννοιες που λείπουν από το σημερινό Μογγολικό λεξιλόγιο, διότι η γνώση και η νοημοσύνη των γήινων που χρησιμοποιούσαν τη γλώσσα αυτή δεν επέτρεπε την κατανόηση τους.
Οι ανωτέρω ραδιοεπικοινωνίες καταγράφηκαν σε τηρεί μορφές εκπομπής:
Γραμμική εκπομπή μιας διαστάσεως που αντιστοιχεί στις δικές μας ραδιοφωνικές εκπομπές, επιφανειακή εκπομπή δυο διαστάσεων που αντιστοιχεί στις δικές μας τηλεοπτικές εκπομπές και ογκομετρική εκπομπή τριών διαστάσεων που δεν αντιστοιχεί σε γήινη τεχνολογία, είναι δε δυνατόν να αποδοθεί με διαμορφωμένους ολογραφικούς δεκτές που «οδηγούνται» από κεραία.
Τα ανωτέρω σημαίνουν ότι τα σεληνιακά σκάφη και η Σελήνη διαθέτουν για τις μεταξύ των επικοινωνίες πομπούς και δεκτές στερεοσκοπικής τεχνολογίας.
Τέτοιες «τρίτης κατηγόριας» εκπομπές έχουν καταγράφει σε οπτικοακουστικούς «διάλογους» μεταξύ εσωτερικών πληρωμάτων Σελήνης και πληρωμάτων έξωθεν ευρισκόμενων σκαφών.
Η σύγκριση και αντιστοιχία των λέξεων - ήχων που συνοδεύουν την εκπομπή στερεοσκοπικών εκπομπών με τις εικόνες, έδωσαν την δυνατότητα στους γλωσσολόγους να ερμηνεύσουν μέχρι τώρα το 30% του ολικού λεξιλογίου που χρησιμοποιούν τα πληρώματα όλων των ειδικοτήτων στο εσωτερικό της Σελήνης.
Το υπόλοιπο 70% είναι κατά μέγιστο ποσοστό κατανοητό, όχι σαν συγκεκριμένο λεξιλόγιο, αλλά σαν «στερεότυπο φρασεολόγιο» που αντιστοιχεί σε ορισμένες ενέργειες, προθέσεις, διαθέσεις, επεμβάσεις κ.λ.π. που παρατηρούνται στις εκπεμπόμενες εικόνες.

Ποια είναι η πρωταρχική αιτία τής ύπαρξης τού σύμπαντος;

Αυτό είναι ένα καλό ερώτημα για να αρχίσουμε. Μα για την αναζήτηση αυτής τής αιτίας, δεν είναι συνεπές να ψάξουμε μέσα στο σύμπαν, γιατί η αιτία ύπαρξής του, δεν μπορεί παρά να βρίσκεται έξω από αυτό, μια και το ίδιο το σύμπαν είναι παράγωγο αυτής τής αιτίας.

Έχει όμως αρχή το σύμπαν, ή υπήρχε πάντοτε;

Σ' αυτό το ερώτημα οι κοσμολόγοι δεν έχουν δώσει ακόμα τελική απάντηση. Ας δούμε λοιπόν, όλες τις πιθανότητες για το "είδος" τού σύμπαντος στο οποίο κατοικούμε.
Κατ' αρχήν, είναι αναγκαίο να πούμε, ότι σύμφωνα με όλες τις κοσμολογικές θέσεις, ο χώρος και ο χρόνος, δεν υπήρξαν πριν από το ίδιο το σύμπαν, αλλά από τότε που υπάρχει χρόνος και χώρος, υπάρχει και το υπόλοιπο σύμπαν. Συνεπώς, αν το σύμπαν έχει αρχή, έχει αρχή και ο χωροχρόνος.
Υπάρχουν δύο ειδών μοντέλα για το σύμπαν. Αυτά που λένε ότι το σύμπαν έχει αρχή, και αυτά που λένε ότι υπήρχε πάντοτε. Ας δούμε το πρώτο είδος:

1. Αν το σύμπαν έχει αρχή, (και κατ' επέκτασιν έχει αρχή κι ο χωροχρόνος), τα πράγματα είναι απλούστερα. Τότε, χρειάζεται για την ύπαρξή του μια πρώτη αιτία, κάτι που να του δώσει ύπαρξη από την ανυπαρξία.


Χαρακτηριστικό τού μηδενός και τής ανυπαρξίας, είναι η έλλειψη οποιουδήποτε πράγματος, ακόμα και η έλλειψη αιτίας. Αν λοιπόν το σύμπαν "κάποτε" δεν υπήρχε, δεν μένει παρά να δεχθούμε ότι υπάρχει κάποια πρώτη αιτία εκτός χωροχρόνου, που να το έφερε σε ύπαρξη.


Αυτή η πρώτη αιτία, είναι αναγκαίο να μην περιορίζεται σε χώρο και χρόνο, δηλαδή να είναι άπειρη, πανταχού και πάντοτε παρούσα, συνεπώς άναρχη, άκτιστη και αϊδια.
Την πρώτη αυτή άναρχη, άκτιστη, άπειρη και αϊδια αιτία, ονομάζουμε Θεό.

2. Σε ένα άπειρο σύμπαν, δύο είναι οι περιπτώσεις:

α. Το ανακυκλούμενο, και

β. Το πληθωρισμικό υπερσύμπαν, με πιθανή την ύπαρξη απείρων θυγατρικών συμπάντων, που συνεχώς γεννώνται απ' αυτό.

α. Αν το σύμπαν μας είναι ανακυκλούμενο, αν δηλαδή συνεχώς διαστέλλεται και συστέλλεται, πάλι χρειάζεται μία αιτία για την κάθε διαστολή. Αν δηλαδή συστέλλεται εξ' αιτίας τής βαρύτητας, τότε χρειάζεται μία τεράστια εξωτερική δύναμη που να το κάνει να υπερνικήσει τη βαρύτητα τής τεράστιας μάζας του, και να διασταλεί εκ νέου. Πάλι δηλαδή πρέπει να καταφύγουμε στην πρώτη αυτή αιτία, που ονομάσαμε Θεό. Αυτή όμως η υπόθεση, έχει αποδειχθεί πρόσφατα εσφαλμένη, καθώς οι έρευνες πρόσφατα, (2 Απριλίου 2001), απέδωσαν το συμπέρασμα ότι το σύμπαν μας είναι ανοικτό, δηλαδή θα διαστέλλεται για πάντα. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι δεν είναι παλλόμενο ή ανακυκλούμενο. Συγκεκριμένα, ο Μάικλ Τέρνερ, αστρονόμος του Πανεπιστημίου του Σικάγο δήλωσε σε σε επιστημονική σύσκεψη στα κεντρικά γραφεία της NASA.: «Για εβδομήντα ολόκληρα χρόνια οι αστρονόμοι και οι κοσμολόγοι πίστευαν ότι ναι μεν το σύμπαν διαστέλλεται, αλλά η ταχύτητα διαστολής του κάποια στιγμή στο απώτερο μέλλον θα ελαττωθεί. Το ερώτημα ήταν πότε. Τώρα όμως, μετά την ανακάλυψη της μεγάλης απόστασης του υπερκαινοφανούς αστέρα 1997ff, αποδείξαμε ότι όχι μόνο το σύμπαν συνεχίζει να διαστέλλεται, αλλά και ότι η ταχύτητά του όλο και αυξάνεται αντί να μειώνεται».

β. Αν πάλι το σύμπαν μας είναι μία μικρή "φυσαλίδα" ενός πληθωρισμικού υπερσύμπαντος, θα μπορούσε να είναι ένα από τα άπειρα συνεχώς γεννώμενα και εξαφανιζόμενα σύμπαντα κάθε τύπου, που το κάθε ένα από αυτά, έχει την αιτία του σε ένα άλλο "προγονικό" του σύμπαν, και που ίσως γίνει αιτία τής ύπαρξης ενός νέου σύμπαντος. Σε ένα τέτοιο σύμπαν, μερικοί δεν βλέπουν το λόγο γιατί θα έπρεπε να αναζητήσουν κάποια άλλη αιτία έξω απ' αυτό το υπερσύμπαν, αν και πάλι θα μπορούσε να υπάρχει η άλλη αιτία που ονομάσαμε Θεό.

Και πάλι όμως, εδώ το μόνο που κατορθώνεται, είναι να περιπλακεί, και να μετατεθεί το πρόβλημα. Και πάλι, παραμένει το ερώτημα: "Ποια η αιτία ύπαρξης αυτού τού υπερσύμπαντος;"

Ακόμα και σ' ένα υπερσύμπαν χωρίς χρονική αρχή, είναι απαραίτητη η αρχή του ως προς το λόγο ύπαρξης, ακόμα κι αν τα επιμέρους τμήματά του, έχουν την αιτία τους, το ένα στο άλλο! Καθώς τα επί μέρους σύμπαντα κάπου στο χωροχρόνο τους συνδέονται, το όλο σύστημα μπορεί και πάλι να θεωρηθεί ως ΕΝΑ υπερσύμπαν, που ο χωροχρόνος του και η αιτιακή αλυσίδα του δημιουργούν βρόγχο. Και φυσικά, ο λόγος ύπαρξής του θα πρέπει να αναζητηθεί πάλι έξω απ' αυτό το σύμπλεγμα πιθανόν απείρων συμπάντων.

Καταλήγουμε λοιπόν, στο ότι κάθε τι στο σύμπαν, υπόκειται στους νόμους τού χώρου και τού χρόνου, και συνεπώς είναι τρεπτό. Μόνο η πρώτη αιτία, δεν υπόκειται σε κανενός είδους νόμους, συνεπώς είναι άτρεπτη, και δεν μεταβάλεται όσος χρόνος κι αν περάσει.


Η πρώτη δημιουργός αιτία λοιπόν, είναι "άκτιστη" καθ' ότι άτρεπτη, και όλα τα παράγωγά της, είναι "κτίσματα". Η πρώτη αιτία έξω από το χωροχρόνο είναι ο Θεός, και όλα τα άλλα που υπόκεινται σε νόμους, είναι τα κτίσματα.



Και ποια είναι η αιτία ύπαρξης αυτής τής "πρώτης αιτίας";

Αυτό είναι το πρώτο ερώτημα που έρχεται στη σκέψη. Όμως, εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ας μην ξεχνάμε ότι έχουμε μιλήσει για τριών ειδών καταστάσεις: 1. Τής ανυπαρξίας, 2. τού κτιστού, και 3. τού ακτίστου.

Είπαμε ότι το χαρακτηριστικό της ανυπαρξίας ή τού μηδενός, είναι η έλειψη οποιουδήποτε πράγματος ή αιτίας, και το χαρακτηριστικό τής κτίσης, είναι η τρεπτότητα, και η αναγκαιότητα αιτίας ύπαρξης, μια και υπόκειται σε νόμους.


Το χαρακτηριστικό τού "ακτίστου" όμως, είναι η έλειψη μεταβολής, (μια και δεν υπόκειται σε νόμους τού χωροχρόνου), και συνεπώς η έλειψη οποιασδήποτε εξωτερικής αιτίας ύπαρξης.


Ενώ λοιπόν είναι χαρακτηριστικό τής κτίσης να έχει πρώτη αιτία έξω απ' αυτήν, αντιθέτως, είναι χαρακτηριστικό τού ακτίστου να μην έχει αιτία ύπαρξης έξω απ' αυτό, μια και ως άτρεπτο, δεν επιδέχεται εξωτερική επιρροή.

Η κατάσταση τής ανυπαρξίας, ουδέποτε υπήρξε, μια και ακόμα και χωρίς την ύπαρξη τού σύμπαντος, υπήρξε αυτή η πρώτη αιτία που ονομάζουμε Θεό. Έτσι, στην πραγματικότητα που ζούμε, υπάρχουν δύο ειδών "οντότητες": Οι κτιστές, και το άκτιστο.

Μα αν το άκτιστο έχει ως "χαρακτηριστικό" του την ατρεψία, ή οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό, δεν σημαίνει αυτό ότι δεσμεύεται απ' το χαρακτηριστικό του; Το να χαρακτηρίζει δηλαδή κάτι τη φύση τού ακτίστου, δεν σημαίνει ότι και το άκτιστο διέπεται από νόμους;

Εδώ, ερχόμαστε για πρώτη φορά, στο ζήτημα τής θέλησης.

Ως εδώ, μιλήσαμε κυρίως για την πρώτη αιτία, ή για το άκτιστο, ως για κάποιο άψυχο αντικείμενο, ώστε να προσεγγίσουμε την έκφραση: "ανωτέρα δύναμη", που χρησιμοποιούν πολλοί για να αποφύγουν την παραδοχή ενός "προσωπικού Θεού". Τώρα όμως, γίνεται αναγκαίο να μιλήσουμε για το άκτιστο, ως για έναν προσωπικό Θεό.

Αν ο Θεός ήταν κάτι άψυχο, θα ήταν φυσικά δεσμευμένος από το οποιοδήποτε χαρακτηριστικό τής φύσης του. Και πράγματι, οτιδήποτε δεν διαθέτει νόηση, υπόκειται σε νόμους, και υπάρχει βάσει κάποιων νόμων και χαρακτηριστικών τής φύσης του. Δεν σημαίνει όμως το ίδιο και με τα νοήμονα όντα. Ένα νοήμον ον, έχει την ελευθερία βούλησης, που τα άψυχα δεν έχουν. Για παράδειγμα, ένας κόκκος σκόνη, θα πάει όπου τον σπρώξει ο αέρας, και ένας πλανήτης, θα κινείται συνεχώς στην προκαθορισμένη τροχιά του, από τους φυσικούς νόμους. Ακόμα και ένας φυσικός νόμος, θα ενεργεί άβουλα, βάσει τών χαρακτηριστικών που τον περιορίζουν. Όσο όμως πιο νοήμον είναι κάτι, τόσο μεγαλύτερο βαθμό ελευθερίας έχει. Για παράδειγμα, μία μέδουσα, έχει μεγαλύτερο βαθμό ελευθερίας επιλογής από ένα φυτό. Και ένας σκύλος, ακόμα μεγαλύτερη ελευθερία, ώσπου φτάνουμε στον άνθρωπο, που διαθέτει τη μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων, από όλη την επίγεια κτίση.

Ακόμα και ένας άνθρωπος όμως, υπόκειται σε περιορισμούς τής κτιστής φύσης του. Πρέπει για παράδειγμα να φάει, να κοιμηθεί, να ακολουθήσει συγκεκριμένες κινήσεις για να αλλάξει τη θέση του στο χώρο, και άλλα. Έτσι, ό,τι γίνεται από ανάγκη, είναι περιοριστικό χαρακτηριστικό τής φύσης τού ανθρώπου, και ό,τι γίνεται από τη θέλησή του, είναι προϊόν τής ελεύθερης βούλησής του.


Ο Θεός λοιπόν ως άκτιστος, και ως το μόνο απόλυτα ελεύθερο νοήμον ον, δεν περιορίζεται ούτε από τα χαρακτηριστικά του, επειδή τα χαρακτηριστικά του αυτά, είναι σύμφωνα με τή δική Του ελευθερία.


Είδαμε στα παραπάνω, ότι για να υπάρξει η κτίση, προϋποθέτει μια άκτιστη πρώτη αιτία. Είδαμε επίσης, ότι η πρώτη αυτή αιτία για να μην χρειάζεται μια άλλη πρώτη αιτία, πρέπει να μην δεσμεύεται από τίποτα έξω απ' αυτήν, ούτε ακόμα από τα χαρακτηριστικά τού ακτίστου. Επειδή όμως και το άκτιστο έχει κάποια "χαρακτηριστικά", είμαστε υποχρεωμένοι να δεχθούμε, ότι τα "χαρακτηριστικά" αυτά, δεν είναι δεσμευτικά τού ακτίστου, αλλά είναι χαρακτηριστικά συμβατά με την ελεύθερη βούληση τού Θεού.

Ο μόνος τρόπος για να μην αναζητήσουμε μια άλλη πρώτη αιτία για την ύπαρξη τού Θεού, είναι να έχει νόηση, να είναι ελεύθερο πρόσωπο.


Εάν λοιπόν υπάρχει κτίση, υπάρχει κατ' ανάγκην και η πρώτη άκτιστη αιτία. Εφ' όσον όμως υπάρχει άκτιστο, πρέπει κατ' ανάγκην να είναι νοήμον, ώστε να μην εξαρτάται από άλλη πρώτη αιτία!


Η νόηση στο σύμπαν, είναι η πραγματική πρώτη αιτία τής ύπαρξης. Ο Θεός υπάρχει, και είναι αυτό που είναι επειδή το θέλει, και όχι επειδή τού το υπαγορεύει η φύση Του! Έχουμε δηλαδή την εξής αντίθεση από εμάς: Η δική μας ύπαρξη και νοημοσύνη, εξαρτάται από τή φύση μας. Στον άκτιστο Θεό όμως, η φύση Του είναι έτσι σε συμφωνία με τη βούλησή Του.

Είδαμε επίσης, ότι όσο πιο νοήμον είναι ένα ον, τόσο πιο ελεύθερο είναι. Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός, ως απόλυτα ελεύθερος, έχει την απόλυτη νόηση και σοφία, πράγμα άλλωστε που φαίνεται και στο μεγαλείο τής δημιουργίας Του. Ο Θεός, είναι ένα ον εντελώς ελεύθερο, το μόνο που έχει την αιτία τής ύπαρξής του στον εαυτό Του. Δεν περιορίζεται και δεν εξαρτάται από τίποτα, ενώ ο ίδιος μπορεί να κάνει (και κάνει) ό,τι βούλεται, με απόλυτη ελευθερία. Συνεπώς, όλοι εμείς, και όλη η υπόλοιπη κτίση, είναι αυτή που είναι, και έτσι που είναι, επειδή Εκείνος έτσι το θέλησε χωρίς ο ίδιος να έχει oποιαδήποτε ωφέλεια από την κτίση.

Εάν λοιπόν ο Θεός μας έφτιαξε ως προϊόντα ανιδιοτελούς θέλησης, αυτό σημαίνει ότι είμαστε προϊόντα τής αγάπης Του, μια και δεν είχε άλλο λόγο να μας φτιάξει, εκτός από το να μας προσφέρει το κάθε τι που απολαμβάνουμε, ακόμα και την ίδια μας την ύπαρξη.

Επίσης η ύπαρξή μας σ' αυτό το σύμπαν, φανερώνει και ένα σκοπό. Απομένει λοιπόν να τον ανακαλύψουμε, ώστε να έχουμε μια προσωπική σχέση με Αυτόν, που έφτιαξε το σύμπαν, και που τόσα τού χρωστάμε.

Σας καλούμε να ερευνήσετε μαζί μας τα όσα Εκείνος μας αποκάλυψε γι' Αυτόν, την κτίση Του και το σκοπό Του για τον άνθρωπο.

αυτη ειναι αγαπη

ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΣΥΜΠΑΝΤΑ

Τα παράλληλα σύμπαντα θεωρούνται ότι είναι σύμπαντα τα οποία συνυπάρχουν παράλληλα με το δικό μας. Θα μπορούσαν να είναι εξαιρετικά όμοια με τη φύση του δίκου μας σύμπαντος ή εντελώς διαφορετικά. Στο βιβλίο του The Universe Next Door: Twelve Mind Blowing Ideas From The Cutting Edge of Science,ο Marcus Chown δείχνει ότι η φαντασία του παράλληλου σύμπαντος μπορεί να είναι πλησιάζει περισσότερο την πραγματικότητα από ότι θέλουμε να πιστεύουμε.


Υπάρχουν ορισμένες εικασίες ότι το σύμπαν μας μπορεί να είναι δημιούργημα ανώτερων όντων κάποιου άλλου σύμπαντος. Ο λόγος αυτής της θεωρίας προκύπτει από την γενική αντίληψη των κοσμολόγων ότι το σύμπαν αρχικά ξεκίνησε από μια μικρή ποσότητα ύλης - η οποία ζύγιζε χιλοστα΄του γραμαρίου-. Το σωματίδιο αυτό υποβλήθηκε σε μια περίεργη διαδικασία γνωστή ως 'φούσκωμα'(inflation). Καθώς η μηχανική της όλης διαδικασίας μα είναι ήδη γνωστή αυτό οδήγησε σε στην αντίληψη ότι η όλη διαδικασία θα μπορούσε να αναπαραχθεί εργαστηριακά. Με άλλα λόγια αναπτύχθηκε η ιδέα κατασκευής ενός νέου σύμπαντος από επιστήμονες στα εργαστήρια τους. Προς το παρών αυτό υπερβαίνει τα όρια της τεχνογνωσίας που κατέχουμε σήμερα, λόγω του ότι οι πιέσεις που απαιτούνται για να εξαναγκάσουν την ύλη σε μια ασυνήθιστα υψηλή πυκνότητα είναι τεράστιες.

Παρόλα αυτά , αυτό δεν αποκλείει την πιθανότητα ότι ένας εξωγήινος πολιτισμός ο οποίος βρίσκεται ορισμένες εκατοντάδες ή χιλιάδες χρόνια μπροστά από μας ( από άποψη τεχνογνωσίας) δε θα μπορούσε να απασχολείται με την κατασκευή ενός σύμπαντος, ακόμη και αυτή τη στιγμή που μιλάμε. Αυτή η αντίληψη οδήγησε τον βρεττανό φυσικό Edward Harrison στο να υποθέσει ότι πιθανών το δικό μας σύμπαν να δημιουργήθηκε από νοήμων όντα που ζουν σε κάποιο άλλο σύμπαν.

Προχωρώντας περαιτέρω την ιδέα, επιχειρήστε να φαντασθείτε ότι η πραγματικότητα την οποία αυτή τη στιγμή βιώνετε από τον καθένα μας δεν είναι παρά μια από πολλές πραγματικότητες. Για παράδειγμα κάπου εκεί έξω σε διαφορετικό χρόνο, ή τόπο , η Γερμανία κέρδισε τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και ο Βόρειος Πόλος είναι ζεστός! Παρά του ότι μπορεί να μας ακούγεται σαν μια περίεργη ιδέα, υπάρχουν ορισμένα επιστημονικά δεδομένα τα οποία ισχυρίζονται ότι η πιο πάνω ιδέα πλησιάζει περισσότερο την πραγματικότητα από ότι θα περίμενε κανείς.

H κβαντική θεωρεία η οποία περιγράφει επιτυχώς τον μικρόκοσμο του ατόμου μας δείχνει ότι όλα μπορεί να μην είναι όπως ακριβώς φαίνονται. Ένα πολύ καλό παράδειγμα της παραπάνω δήλωσης είναι το φαινόμενο κατά το οποίο ένα άτομο φαίνεται να υπάρχει σε πληθώρα τοποθεσιών ταυτόχρονα! Αυτό το φαινόμενο έχει αποδειχθεί πειραματικά αλλά δεν εξηγεί το γιατί ενώ η ύλη από την οποία είμαστε φτιαγμένοι μπορεί να βρίσκεται σε περισσότερα του ενός μέρη ταυτόχρονα εμείς όπως είναι πασιφανές αδυνατούμε να κάνουμε το ίδιο.

Όλο και περισσότεροι επιστήμονες συμφωνούν ότι ο κόσμος των ατόμων είναι μικρογραφία του δικού μας κόσμου. Εάν αυτό αποδειχθεί αληθές, τοτε θα πρεπει να υπάρχουν όντως πολλαπλές και εναλλακτικές πραγματικότητες σε εναλλακτικά σύμπαντα τα οποία συνυπάρχουν παράλληλα με το δικό μαςΟι συνέπειες και επιπλοκές που προκύπτουν για μας είναι φανταστικές, απλά επειδή έχεις πεθάνει σε αυτό το σύμπαν δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι έχεις πεθάνει και στο άλλο. Μπορεί αυτό να είναι ότι πιο κοντινό στην αθανασία.Πηγή The Daily Express - Could we really be living in a parallel universe

το καλύτερο Adagio όλων των εποχών

Τρία επιχειρήματα για το ότι ο Χριστός ήταν Ιρλανδός:

-Δεν παντρεύτηκε ποτέ
-Δεν είχε ποτέ σταθερή δουλειά
-Η τελευταία του επιθυμία ήταν ένα ποτό.



Τρία επιχειρήματα για το ότι ο Χριστός ήταν Πορτορικανός:
-Το μικρό του όνομα ήταν Jesus
-Είχε πάντα μπλεξίματα με τον νόμο
-Η μάνα του δεν ήξερε ποιος ήταν ο πατέρας του.



Τρία επιχειρήματα για το ότι ο Χριστός ήταν Ιταλός
-Μιλούσε κάνοντας χειρονομίες
-Κάθε γεύμα του συνοδευόταν από κρασί
-Δούλευε ως ξυλουργός (?)



Τρία επιχειρήματα για το ότι ο Χριστός ήταν Μαύρος
-Αποκαλούσε όλον τον κόσμο "αδέλφια" του
-Δεν είχε σταθερή διεύθυνση
-Κανένας δεν τον προσλάμβανε



Τρία επιχειρήματα για το ότι ο
Χριστός ήταν από την Καλιφόρνια
-Δεν κουρευόταν
-Τριγυρνούσε ξυπόλυτος
-Εφεύρε μια νέα θρησκεία



Και τέλος
η απόδειξη ότι ο Χριστός ήταν Έλληνας
-Δούλευε στο μαγαζί του πατέρα του
-Έμενε σπίτι του μέχρι τα 33 του
-Ήταν πεπεισμένος ότι η μητέρα του ήταν παρθένα
-Η μητέρα του ήταν σίγουρη ότι ο γιος της ήταν θεός!!!

ασχετο

Μου΄ λεγαν να σταθω όρθιος


Με τα μάτια να κοιτούν ολόισια μπροστά

Τα χέρια σε στάση αναμονής

Το στόμα σε χαμόγελο να ανοίγεται εγκάρδιο

Περηφάνεια, μου λέγαν ,πρέπει να εκπέμπει το βλέμμα σου

Περηφάνεια

Αυτό το τόνιζαν

Με τόση επιμονή

Που καταντούσε πια γελοίο



Αυτοί ήταν ανθρωπάκια μόνιμα με τη μούρη τους στο χώμα



Κι εγω να σέρνομαι

Μια χρόνια κύφωση την πλάτη μου ταλαιπωρούσε

Από τα τόσα χρόνια υποτέλειας

Από τα τόσα χρόνια τύφλας



Κι αυτοί μου πιάναν τους ώμους μ' εμπάθεια

Περηφάνεια

μου λέγαν

περηφάνεια

πώς το βλέμμα σου θα ρίξεις τ’ αψήλου

αν η πλάτη σου γέρνει στο χώμα

ορθώσου

κραυγάζαν

ορθώσου



μα τα δικά τους τα μάτια σαπίλα μύριζαν

στις κόχες τους ολόκληρα χωμένα

λες και τα χώνεψε το τίποτα

μια ολόκληρη ζωή μες στο μηδέν



και μου ζητούσαν περηφάνεια

λες και το νιώθαν τι σημαίνει αυτή η λέξη

γι’ αυτούς ήταν ένας ακόμη ρόλος



δεν είναι λοιπόν διόλου περίεργο

που αγανακτούσαν απ’ τη δική μου αβελτηρία

που νιώθαν πως

ο στόχος αλίμονο δεν επετεύχθη

και ψάχναν εναγώνια για κάποιον άλλον

από τη δύσκολη τη θέση να τους βγάλει



κάποιον που να μπορεί το βλέμμα τους

πιο εύκολα να διαχειριστεί



είπαμε ανάγκη ήταν επιτακτική

για περηφάνεια

απο pareisakti

Όταν γιόρταζε τα 100 χρόνια η Ελλάδα ήταν σε μεγαλο αναβρασμό ήδη μια 10ετία, με απανωτούς επεκτατικούς πολέμους, παγκόσμιο πόλεμο, εθνικό διχασμό και πηγαίναμε για την κατάρρευση του μετώπου και την καταστροφή της Σμύρνης. Όπως ήταν φυσικό, χρειάστηκαν 100 χρόνια για να γίνει η Ελλάδα –σχεδόν– αυτό που ξέρουμε σήμερα και έναν μόλις χρόνο για να ζήσει τη μεγαλύτερη καταστροφή της. Ας ελπίσουμε πως σε λίγα χρόνια τα πράγματα θα είναι σαφέστατα πιο καλά, πιο ήρεμα, ίσως χωρίς εθνικούς θριάμβους, αλλά ελπίζουμε και χωρίς εθνικές καταστροφές…


Βεβαίως, σήμερα, 25 Μαρτίου του 2010, δεν είναι όπως ήταν το 1910. Ή μήπως ειναι; Ήδη το 1910 υποτίθεται, απ’ ό,τι διαβάζουμε, πως είχε καταρρεύσει το προηγούμενο πολιτικό σύστημα, τα πολιτικά πρόσωπα θεωρούνταν φθαρμένα, ο Δεληγιάννης είχε δολοφονηθεί, ο Τρικούπης είχε πεθάνει στην εξορία και η μικρή Ελλάδα του 1910, δέσμια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, δέσμια των ξένων και του «δυστυχώς επτωχεύσαμεν», με βασιλιά αρχηγό του κράτους μικρο , έψαχνε να βρει έναν πραγματικό αρχηγό, έναν πραγματικό ηγέτη. Και τότε, ο βασιλειας Γεώργιος ο Α’ έφερε από την Κρήτη τον Ελευθέριο Βενιζέλο.

Το πρόβλημα είναι πως η Ελλάδα του 2010 ψάχνει και αυτή έναν πραγματικό αρχηγό, κάποιον να την εμπνεύσει για να προχωρήσει. Βλέπετε τίποτα τριγύρω; Εγώ όχι! Και δυστυχώς δεν υπάρχει για να κάνει τη διαφορα . Το ίδιο πολιτικό αδιέξοδο, η ίδια έλλειψη σπουδαίων πολιτικών προσώπων, η ίδια οικονομική κρίση, η ίδια τεράστια οικονομικη ψαλίδα όπως το 1910...

σκέφτομαι τους εθνικούς διχασμούς τους ξένους στόλους στο λιμάνι της ναυπακτου του Πειραιά να βομβαρδίζουν και τέλος την καταστροφή της Σμύρνης. «Οι τράπεζες που δίνουν αυτά τα μεγάλα μερίσματα κάνουν και τα μεγάλα φαλιμέντα, που λέει ο Καραγάτσης στο Γιούγκερμαν»…και τοτε και τωρα τα ιδια μονο διαφορετικης ποιοτητας πολίτες θα κανουν τη χωρα μας αξια των προγονων μας και όχι οι κάθε λογής «ηγετες»

Έβρεχε, έβρεχε και το χωριό πλημμύριζε.




Οι κάτοικοι έφευγαν με βάρκες να γλυτώσουν.



Ένας βαρκάρης είδε μια οικογένεια και πήγε να την σώσει.



-Ελάτε θα πνιγείτε.



-Όχι δεν ερχόμαστε, πιστεύουμε στον θεό, είμαστε δούλοι του και αυτός θα μας σώσει.



Η βάρκα έφυγε.



Το νερό ανέβαινε σκέπασε το σπίτι και η οικογένεια για να γλυτώσει ανέβηκε στα κεραμίδια. Τους είδε ένα ελικόπτερο πήγε από πάνω τους και τους πέταξε ανεμόσκαλα.



-Ελάτε θα πνιγείτε.



-Όχι δεν ερχόμαστε. Πιστεύουμε στον θεό, είμαστε δούλοι του και αυτός θα μας σώσει.



Το ελικόπτερο έφυγε.



Το νερό ανέβηκε και πνίγηκαν όλοι, οι ψυχές τους ανέβηκαν στον ουρανό και πήγαν να διαμαρτυρηθούν στον θεό.



-Γιατί θεέ μου μας έπνιξες; είμαστε τόσο καλοί χριστιανοί κι είχαμε εμπιστοσύνη σε σένα ότι θα μας σώσεις.



Κι ο θεός απαντά



-Δεν ξέρω κι εγώ τι έγινε… είχα στείλει μια βάρκα… ένα ελικόπτερο…

«Η εσωτερική γνώση, βασίζεται σε άμεση προφορική διδαχή, αλλά και στην μελέτη της Ιστορίας, της Φιλοσοφίας και της Θρησκείας. Κάθε άνθρωπος πρέπει να επιδιώκει την γνώση και πρέπει να ψάχνει. Γιατί οι πύλες του κόσμου του θαυμαστού, ανοίγουν μόνο στον αναζητητή.»




«Για τους ανθρώπους της εποχής μας, υπάρχουν τέσσερις δρόμοι που οδηγούν στο Άγνωστο, τέσσερις μορφές θεώρησης του κόσμου: Η Θρησκεία, η Φιλοσοφία, η Επιστήμη και η Τέχνη. Αυτοί οι δρόμοι πήραν προ πολλού την δική τους κατεύθυνση. Στην Αρχαία Ελλάδα, Αίγυπτο και Ινδία, υπήρχαν εποχές που αυτοί οι τέσσερις δρόμοι αποτελούσαν σύνολο.»



Σήμερα οι μορφές με τις οποίες αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, δεν μπορούν να μας οδηγήσουν στην αλήθεια. Διαρκώς διασπώνται, διαρκώς διαχωρίζονται και διαρκώς αυτοαναιρούνται και αλληλοαναιρούνται. Είναι φανερό ότι όσο περισσότερο διασπώνται και διαχωρίζονται, τόσο περισσότερο απέχουν από την αλήθεια. Η αλήθεια βρίσκεται στο κέντρο, όπου συγκλίνουν οι τέσσερις δρόμοι.»



«Η Θρησκεία στηρίζεται στην αποκάλυψη. Η αποκάλυψη προέρχεται άμεσα από την ανώτερη συνειδητότητα ή τις ανώτερες δυνάμεις. Στην θρησκεία υπάρχει πάντα κάτι το ανεπίγνωστο για τον συνηθισμένο νου και την συνηθισμένη σκέψη. Γι αυτό καμία προσπάθεια να κατασκευαστεί με διανοητικές μεθόδους μια τεχνητή, συνθετική θρησκεία, δεν έχει οδηγήσει πουθενά. Το αποτέλεσμα δεν θα ήταν θρησκεία, αλλά κακή φιλοσοφία.»



«Η Φιλοσοφία στηρίζεται σε υποθέσεις, στη λογική, στη σκέψη, στη σύνθεση όσων γνωρίζουμε και στην ανάλυση των όσων αγνοούμε. Η Φιλοσοφία πρέπει να περικλείει μέσα στα όρια της όλο το περιεχόμενο της επιστήμης, της θρησκείας και της τέχνης.»



«Η Επιστήμη βασίζεται στο πείραμα και στην παρατήρηση. Δεν πρέπει να ξέρει τι θα πει φόβος, δεν πρέπει να έχει δόγματα, δεν πρέπει να δημιουργεί ταμπού για τον εαυτό της.»



«Η Τέχνη βασίζεται σε συναισθηματική κατανόηση, στην αίσθηση του Αγνώστου που βρίσκεται πίσω από τα ορατά και απτά πράγματα και στη δημιουργική δύναμη, δηλαδή να αναπλάθει σε οπτικές ή ακουστικές μορφές τα αισθήματα, τα συναισθήματα, τα οράματα και τις διαθέσεις του καλλιτέχνη και ιδιαίτερα κάποια φευγαλέα αίσθηση, που είναι στην πραγματικότητα η αίσθηση της αρμονικής αλληλοσύνδεσης και ενότητας των πάντων και η αίσθηση της ψυχής των πραγμάτων και των φαινομένων.»



«Μερικές φορές για να καταλάβουμε τα μεγαλύτερα φαινόμενα, είναι χρήσιμο να βρούμε μικρότερα φαινόμενα, στα οποία εκδηλώνονται οι ίδιες αιτίες που λειτουργούν στα μεγάλα..»



«Η Φύση προσπαθεί πάντα να στολίζεται και να μην είναι ο εαυτός της. Αυτός είναι ο θεμελιακός νόμος της ζωής της. Βάζει συνέχεια τα καλά της, αλλάζει διαρκώς κουστούμια, ποζάρει όλη την ώρα στον καθρέφτη, περιεργάζεται τον εαυτό της από όλες τις μεριές, αυτοθαυμάζεται και ύστερα ξεντύνεται και βάζει άλλο ρούχο.»

«Συχνά το λάθος βρίσκεται στον τρόπο που διατυπώνεται το ίδιο το πρόβλημα.»

Για την  Ισιδα

Επειδή είμαι η πρώτη και η τελευταία Είμαι η λατρεμένη και ηπεριφρονημένη Είμαι η πόρνη και η Αγία Είμαι η σύζυγος και η παρθένα Είμαι η μάνα και η θυγατέρα Είμαι τα χέρια της μητέρας μου Είμαι η στέρφα και πλήθος τα παιδιά μου Είμαι η καλοπαντρεμένη και η απάντρευτη Είμαι εκείνη που φέρνει το φως και εκείνη που δεν γέννησε ποτέ Είμαι η παρηγοριά από τις ωδίνες του τοκετού Είμαι η σύζυγος και ο σύζυγος Και είμαι γέννημα του άντρα μου Είμαι η γεννήτρα του πατέρα μου Είμαι η αδελφή του άντρα μου Και αυτός είναι ο αποδιωγμένος γιος μου Να με σέβεστε ΠΑΝΤΑ γιατί είμαι η Σκανδαλώδης και η Μεγαλόπρεπη!!!

To ακόλουθο κείμενο δεν έχει πλάκα. Δεν ξέρουμε καν αν είναι αληθινό περιστατικό ή αν είναι απλά ένα email που κάνει τον γύρο του διαδικτύου. Αξίζει όμως αφιερώσετε δύο λεπτά.






Τι θα έκανες εσύ; Θα διάλεγες, σίγουρα..

Μην κοιτάξεις για κάτι αστείο σ' αυτό το κείμενο, δεν υπάρχει, μα διάβασε το.

Η ερώτηση είναι: Θα έκανες την ίδια επιλογή ;



Σε ένα δείπνο, για φιλανθρωπικό σκοπό, ενός σχολείου για παιδιά με ειδικές ανάγκες, ο πατέρας ενός αυτιστικού παιδιού διηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που δεν θα την ξεχάσει κανείς από όσους την άκουσαν εκείνη τη μέρα.



Μετά την τελετή, έκανε μια ερώτηση.

"Όταν η φύση δεν παρεμποδίζεται από εξωτερικές επιρροές, όλα γίνονται τέλεια.

Ακόμα ο γιος μου, ο Shay, δεν μπορεί να μάθει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Δεν μπορεί να καταλάβει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Πού είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων στο γιο μου;"



Όλοι στην αίθουσα αναρωτιόνταν σιωπηλά και γεμάτοι απορία.

Ο πατέρας συνέχισε.



"Όταν ένα παιδί σαν τον Shay που είναι πνευματικά ανάπηρο, έρχεται στη ζωή, η ευκαιρία να καταλάβεις την αληθινή ανθρώπινη φύση είναι, το πώς οι υπόλοιποι άνθρωποι θα συμπεριφερθούν σ' αυτό το παιδί."

Και αφηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που θα σας παρακαλέσω θερμά να διαβάσετε μέχρι το τέλος της..



Ο Shay κι εγώ, περάσαμε έξω από ένα πάρκο, όπου κάποια αγόρια που γνώριζαν τον Shay, έπαιζαν μπέιζμπολ.

Ο Shay με ρώτησε, "μπαμπά, νομίζεις ότι θα μ' αφήσουν να παίξω μαζί τους;"

Εγώ ήξερα ότι τα περισσότερα αγόρια, δεν θα ήθελαν κάποιον σαν τον Shay στην ομάδα τους.

Μα ήξερα, και καταλάβαινα σαν πατέρας, ότι αν του δινόταν η ευκαιρία να παίξει, θα του έδινε πολύ μεγάλη χαρά και επίσης ένα αναγκαίο αίσθημα ένταξης, μαζί με κάποια εμπιστοσύνη που θα γινόταν αποδεκτός από τα άλλα παιδιά, παρά την αναπηρία του.

Πλησίασα λοιπόν ένα από τα παιδιά, και το ρώτησα χωρίς βέβαια να περιμένω και πολλά, αν ο Shay θα μπορούσε να παίξει μαζί τους.

Το αγόρι κοίταξε γύρω του σαν να ζητούσε κάποια υποστήριξη, μα στο τέλος απάντησε, "χάνουμε έξι γύρους, και το παιχνίδι είναι στον όγδοο γύρο. Γιατί όχι, μπορεί να παίξει στην δική μας ομάδα, και θα προσπαθήσουμε να τον βάλουμε να παίξει στον επόμενο γύρο, να αποκρούσει τις βολές αν το θέλει.

Ο Shay πήγε με δυσκολία μέχρι τον πάγκο της ομάδας, για να φορέσει την μπλούζα της ομάδος. Τον παρακολουθούσα με μάτια δακρυσμένα και μια θέρμη στην καρδιά μου.

Τα αγόρια της ομάδας, είδαν την χαρά μου, που τον αποδέχτηκαν στην ομάδα τους.



Στο τέλος του όγδοου γύρου, η ομάδα του Shay νικούσε μερικούς πόντους, αλά ήταν ακόμη πίσω τρεις πόντους για να κερδίσουν τον γύρο.

Στην αρχή του ένατου γύρου, ο Shay έβαλε το γάντι και έπαιξε δεξιά στο γήπεδο.

Αν και οι μπαλιές δεν ήρθαν προς την κατεύθυνσή του, έδειχνε ενθουσιασμένος, δείχνοντας την χαρά του, και μόνο που βρισκόταν εκεί, χτυπώντας όλο χαρά τα χεράκια του.

Το χαμόγελό του ήταν από το ένα αυτί στο άλλο, όταν με κοίταζε που τον χαιρετούσα από την εξέδρα.



Προς το τέλος του ένατου γύρου, η ομάδα του Shay πήρε κι άλλους πόντους.

Με δύο παίκτες έξω, και τρεις έξω από την βάση, οι πιθανότητες να κερδίσει γύρους, ήταν κοντά στην βάση, και ο Shay καθορίστηκε σαν ο επόμενος για να αποκρούσει τις βολές.



Σ' αυτό το κρίσιμο σημείο, αναρωτήθηκα αν θα αφήσουν τον Shay να δοκιμάσει να αποκρούσει, και να χάσουν τις πιθανότητες να κερδίσουν το παιχνίδι.

Για μεγάλη μου έκπληξη, ..τον άφησαν!



Όλοι γνωρίζανε ότι ήταν αδύνατον να χτυπήσει ο Shay την μπάλα, τη στιγμή που δεν ξέρει καν, πώς να κρατήσει κατάλληλα το ρόπαλο, πόσο μάλλον να στοχεύσει την μπάλα.

Εντούτοις, ο Shay πήρε θέση.

Ο αντίπαλος παίχτης, που πετάει την μπάλα, αναγνώρισε ότι η ομάδα του Shay έβαλε την νίκη του παιχνιδιού σε δεύτερη μοίρα, για να δώσουν την ευκαιρία στο παιδί αυτό, να χαρεί αυτήν τη στιγμή, γι αυτό και ήρθε πιο κοντά, προσπαθώντας να τον βοηθήσει να τα καταφέρει ρίχνοντας την μπάλα απαλά στον Shay.



Στην πρώτη προσπάθεια, ο Shay κούνησε αδέξια το ρόπαλο και αστόχησε.

Ο αντίπαλος παίκτης, ήρθε ακόμη πιο κοντά του λίγα βήματα, για να του πετάξει ακόμη πιο απαλά την μπάλα. Ο Shay κούνησε πάλι αδέξια το ρόπαλο, μα αυτή τη φορά βρήκε τυχαία την μπάλα, στέλνοντάς την πολύ κοντά, και μάλιστα σε έναν αντίπαλο.



Το παιχνίδι τώρα, κανονικά θα είχε τελειώσει.

Ο αντίπαλος όμως, σήκωσε την μπάλα, και, ενώ θα μπορούσε να την πετάξει στην πρώτη βάση, βγάζοντας τον Shay έξω από το παιχνίδι, πέταξε επίτηδες την μπάλα πολύ ψηλά, πάνω από το κεφάλι του συμπαίκτη του, και μακριά κι από τους άλλους συμπαίκτες του.



Όλοι στις εξέδρες, και από τις δύο ομάδες, άρχισαν να φωνάζουν, "Shay τρέξε στην πρώτη βάση, τρέξε, τρέξε..."

Ποτέ στη ζωή του ο Shay δεν έτρεξε τόσο μακριά, μα έφτασε στην πρώτη βάση γεμάτος ενθουσιασμό και με ορθάνοιχτα από χαρά μάτια, κοιτώντας γύρω του απορημένα και σαστισμένα, να καταλάβει τι άλλο πρέπει τώρα να κάνει...



Η εξέδρα συνέχισε τότε, "Shay, τρέξε στη δεύτερη βάση, Shay τρέξε...τρέξε.."

Με την ανάσα κομμένη και άτσαλα, έτρεξε προς τη δεύτερη βάση. Μέχρι όμως να φτάσει ο Shay στη δεύτερη βάση, ο δεξιός αντίπαλος είχε ήδη πιάσει την μπάλα.

Ήταν ο μικρότερος της αντίπαλης ομάδας, και είχε πλέον όλη την ευκαιρία, να γίνει ο ήρωας της ομάδας του.

Θα μπορούσε να πετάξει την μπάλα στον συμπαίκτη της δεύτερης βάσης, όπου θα έβγαζε έξω τον Shay, μα κατάλαβε τις προθέσεις του συμπαίκτη του που έριχνε τις βολές, και την έριξε ψηλά, προς τον συμπαίκτη της τρίτης βάσης.



Ο Shay έτρεξε προς την τρίτη βάση σαν ξετρελαμένος, καθώς οι παίκτες της ομάδας του

έτρεξαν κι εκείνοι προς τη βάση.

Όλοι φωνάζαμε, "Shay, Shay, Shay!!!"



Ο Shay έφτασε στην τρίτη βάση, αλά με την κρυφή βοήθεια του αντίπαλου παίχτη της τρίτης βάσης, ο οποίος σταμάτησε να τρέχει να προλάβει την μπάλα, για να δείξει στον Shay την σωστή κατεύθυνση, το πού ήταν η τρίτη βάση, λέγοντάς του "από 'δώ, από 'δώ Shay.."

Καθώς ο Shay πέρασε από την τρίτη, τα αγόρια και των δύο ομάδων και οι θεατές στις εξέδρες, ξεσηκώθηκαν φωνάζοντας "Shay, τρέξε στη βάση ένα τώρα, τρέξε στη βάση ένα.."

Ο Shay έφτασε στη βάση, πάτησε στον βατήρα, κερδίζοντας το παιχνίδι, και όλοι τον ζητωκραύγασαν σαν τον ήρωα, που βοήθησε να νικήσει η ομάδα.



Εκείνη την ημέρα, συνέχισε με δάκρυα ο πατέρας, τα αγόρια και από τις δύο ομάδες, και ο κόσμος στις εξέδρες, βοήθησαν να φέρουν ένα κομμάτι αληθινής αγάπης και ανθρωπιάς σ' αυτόν τον κόσμο, να δώσουν χαρά σε μια ψυχούλα, που τόσο την λαχταρούσε και που τόσο την είχε ανάγκη.



Ο Shay δεν τα κατάφερε μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, πέθανε εκείνο τον χειμώνα, χωρίς όμως να ξεχάσει ποτέ, πώς ήταν ο "ήρωας" που με έκανε τόσο χαρούμενο εκείνη την ημέρα, και την χαρά που έδωσε στην μητέρα του, και που με δάκρυα αγκάλιασε τον μικρό της ήρωα σαν πήγαμε σπίτι.



Και τώρα, ..κυρίες, ...κύριοι, ...ο επίλογος..



Υπάρχουν χιλιάδες ανέκδοτα που στέλνονται δια μέσου internet, χωρίς δεύτερη σκέψη.

Μα όταν πρόκειται για ιστορίες που έχουν να κάνουν με επιλογές ζωής, οι άνθρωποι διστάζουν.

Το ακατέργαστο, το χυδαίο, και συχνά άσεμνο, περνάει ελεύθερα μέσω του κυβερνοχώρου, αλλά η δημόσια συζήτηση για την ευπρέπεια, πάρα πολύ συχνά καταστέλλεται, ακόμη και στα σχολεία η και τους εργασιακούς χώρους μας.



Εάν σκέφτεσαι να προωθήσεις αυτό το κείμενο, πιθανότατα θα κάνεις ίσως επιλογή, στα άτομα στα οποία θα το στείλεις.

Θεωρώ προσωπικά πως ανήκω στα άτομα, που πιστεύουν πως μπορούν να κάνουν τη διαφορά.

Όλοι έχουμε χιλιάδες ευκαιρίες στην καθημερινή μας ζωή, να καταλάβουμε την φυσική τάξη των πραγμάτων.

Τόσες πολλές, φαινομενικά τετριμμένες αλληλεπιδράσεις μεταξύ δύο ανθρώπων, μας δίνουν μια επιλογή:

Περνάμε κατά μήκος ενός μικρού σπινθήρα αγάπης και ανθρωπιάς;

ή παραβλέπουμε κάθε ευκαιρία, αφήνοντας αυτόν τον κόσμο ακόμη πιο κρύο;



Ένας σοφός είπε κάποτε, "κάθε κοινωνία κρίνεται, από το πώς μεταχειρίζεται τους πιο αδύναμους ανάμεσά της"



Τώρα έχεις δύο επιλογές για το κείμενο που διάβασες..

Διαγραφή, δηλαδή δεν του δίνεις σημασία, ή..

Προώθηση, δηλαδή, αναδημοσίευσέ το...



Να έχεις μια χαρούμενη ημέρα, να έχεις μια "Shay day!"

Κάνε το σωστό, προώθησέ το, δώσε μια ακόμη μικρή ελπίδα στο να καλυτερέψει ο κόσμος μας, να γίνει πιο ανθρώπινος, πιο συμπονετικός, πιο αγνός..



...και, χαμογέλα!!! ...μας παρακολουθούν παιδιά.

Τρεις,δέκα ή έντεκα διαστάσεις;

Γνωρίζουμε ότι ο κόσμος μας είναι τρισδιάστατος. Μαζί με το χρόνο, το μήκος, το πλάτος και το ύψος είναι αυτά που δίνουν στο σύμπαν τη μορφή που «ξέρουμε». Είναι όμως έτσι ή απλώς οι υπόλοιπες διαστάσεις δεν μας είναι ορατές;
Είχε ο Θεός άλλη επιλογή; Ή για να θέσουμε τα πράγματα σε λιγότερη θεωρητική βάση, είναι το σύμπαν υποχρεωμένο να έχει τη μορφή που έχει; H απάντηση σε αυτό το ερώτημα, που ανάμεσα σε άλλους είχε θέσει και ο Αϊνστάιν, παραμένει ασύλληπτη. Είναι όμως πολύ σημαντική, γιατί ένα σύμπαν με νόμους ελάχιστα διαφορετικούς από αυτούς που πραγματικά έχουν παρατηρηθεί θα ήταν τέτοιο όπου η ζωή-και επομένως και η ανθρώπινη ζωή-δεν θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει.
Η παρατήρηση αυτή, γνωστή ως ανθρώπινη αρχή, ταράζει πολλούς επιστήμονες καθώς δεν μπορούν να δουν κάποιον βασικό λόγο γιατί τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Συγκεκριμένα, δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί ο χώρος πρέπει να έχει μόνο τρεις διαστάσεις. Η μελέτη όμως των Andreas Karch και Lisa Randall, από το πανεπιστήμιο της Washington και του Harvard αντίστοιχα, η οποία πρόκειται να δημοσιευθεί αυτό το μήνα στο επιστημονικό περιοδικό Physical Review Letters, υποστηρίζει ότι οι νόμοι της φυσικής μπορούν πράγματι να μεροληπτούν υπέρ των τριών διαστάσεων. Παραδόξως όμως, εμφανίζουν μια παρόμοια μεροληψία υπέρ των επτά διαστάσεων.
Η ιδέα ότι μπορεί να υπάρχουν περισσότερες διαστάσεις από τις γνωστές μας του ύψους, του πλάτους και του μήκους (και επίσης, για να είμαστε απόλυτα ακριβείς, και την τέταρτη διάσταση του χρόνου) είναι μια συνέπεια των προσπαθειών να λυθεί ένα παλιό πρόβλημα της φυσικής. Ακόμα από τότε που ο Αϊνστάιν ανέπτυξε τις θεωρίες του για το χώρο, το χρόνο και τη βαρύτητα, οι επιστήμονες αναζητούν μια θεωρία για τα πάντα η οποία θα συνενώνει όλες αυτές τις θεωρίες με την κβαντομηχανική – το κομμάτι αυτό της φυσικής που περιγράφει την ηλεκτρομαγνητική και τις δυνάμεις που συγκρατούν μεταξύ τους ατομικούς πυρήνες. Μια τέτοια θεωρία θα μπορούσε να περιγράψει το πώς το σύμπαν εξελίχθηκε μετά το Big Bang. Θα εξηγούσε το γιατί φαίνεται να υπάρχει περισσότερη ύλη από ότι αντι-ύλη. Θα μπορούσε ακόμα να υποδείξει τη φύση της σκοτεινής ενέργειας και ύλης που «κρύβονται» στα όρια της αντίληψης.
Μέχρι σήμερα, οι καταλληλότεροι υποψήφιοι για μια θεωρία των πάντων είναι οι διάφορες εκδοχές ενός κλάδου των μαθηματικών, την ονομαζόμενη θεωρία των χορδών. Δυστυχώς, για την κοινή λογική, οι θεωρίες αυτές απαιτούν από το σύμπαν να έχει δέκα ή έντεκα διαστάσεις αντί για τις γνωστές μας τρεις του χώρου και μιας του χρόνου. Για να κατανοήσουν αυτή την ανωμαλία, μερικοί επιστήμονες προτείνουν ότι οι γνωστές μας τέσσερις διαστάσεις είναι ελεύθερες ενώ οι υπόλοιπες έξι-επτά είναι τυλιγμένες μεταξύ τους τόσο σφιχτά που δεν είναι ορατές ακόμα και με τα πιο ισχυρά όργανα. Αν θελήσουμε να το δούμε με μια καθημερινή αναλογία, ας σκεφτούμε μια ίνα από βαμβάκι. Αυτή μοιάζει να έχει μόνο μία διάσταση. Αν όμως τη δούμε κάτω από έναν μεγεθυντικό φακό μπορούμε να εντοπίσουμε και τις άλλες δύο διαστάσεις της.
Μια δεύτερη ερμηνεία της πολύ-διαστατικότητας ωστόσο, είναι ότι οι επιπλέον διαστάσεις δεν είναι πάντα τυλιγμένες όμως ακόμα και τότε δεν μπορούμε εύκολα να τις παρατηρήσουμε γιατί απλά δεν είμαστε ελεύθεροι να κινηθούμε μέσα σε αυτές. Σε αυτή την εκδοχή, ο χώρος που κατοικείται από τους ανθρώπους είναι μια τρισδιάστατη επιφάνεια ενσωματωμένη σε ένα τοπίο πολλαπλών διαστάσεων. Τα στοιχεία τα οποία συνθέτουν τον άνθρωπο καθώς και οι αντιβαρυτικές δυνάμεις που δρουν πάνω του, είναι αυστηρά περιορισμένα σε αυτή την επιφάνεια – η οποία ονομάζεται μεμβράνη (brane από το αγγλικό membrane)-και δεν έχουν καμία άμεση γνώση από τον πολυδιάστατο χώρο που τα περιβάλλει. Μόνο η βαρύτητα είναι ελεύθερη να διεισδύσει σε όλα τα τμήματα του σύμπαντος, και είναι αυτός ένας από τους λόγους που η βαρύτητα υπακούει σε διαφορετικούς κανόνες από ότι οι άλλες δυνάμεις.
Αυτή τη δεύτερη ερμηνεία επικαλούνται και οι Karch και Randall. Υποθέτουν ότι, αρχικά, το σύμπαν ήταν γεμάτο από ισάριθμες μεμβράνες και αντι-μεμβράνες (η αντίστοιχη μεμβράνη της αντι-ύλης). Αυτές οι μεμβράνες και αντι-μεμβράνες μπορούσαν να έχουν μέχρι και δέκα διαφορετικές διαστάσεις. Οι Karch και Randall αποδεικνύουν μαθηματικά ότι ένα σύμπαν με ίσο αριθμό μεμβρανών και αντι-μεμβρανών φυσιολογικά θα κυριαρχείται από 3 και 7 μεμβράνες γιατί αυτές είναι το λιγότερο πιθανό να αφομοιωθούν από τις αντίστοιχες αντι-μεμβράνες τους.
Το αποτέλεσμα αυτό είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον για δύο λόγους. Είναι η πρώτη ένδειξη για το ότι οι μεμβράνες από μόνες τους μπορούν να εξηγήσουν την ύπαρξη των κρυφών διαστάσεων. Δεν χρειάζεται να είναι τυλιγμένες μεταξύ τους για να μην είναι προσβάσιμες. Επίσης είναι η πρώτη ένδειξη που υποστηρίζει ότι υπάρχει μια υποκείμενη προτίμηση στους νόμους της φυσικής για ορισμένα σύμπαντα, παρέχοντας έτσι μια λύση για την ανθρώπινη αρχή.
Παρόλα αυτά, αυτή δεν είναι μια ολοκληρωτική λύση. Άλλες πραγματικότητες, είτε τριών είτε επτά διαστάσεων, θα μπορούσαν να είναι κρυμμένες κάπου αλλού μέσα στο τοπίο. Και η ζωή σε ένα διάστημα επτά διαστάσεων θα ήταν πολύ διαφορετική από τη ζωή στη γη – αν πράγματι υπήρχε. Κι αυτό γιατί η δύναμη της βαρύτητας θα μειωνόταν πολύ γρηγορότερα με την απόσταση από ότι συμβαίνει σε αυτό τον κόσμο. Σαν αποτέλεσμα, ένα διάστημα επτά διαστάσεων δεν θα είχε πλανήτες σε σταθερή τροχιά γύρω από τα αστέρια. Όπως η σκοτεινή ενέργεια και ύλη, η ανθρώπινη αρχή προκαλεί τους επιστήμονες να την εξηγήσουν.

Το 1982 στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού, ερευνητές υπό τη διεύθυνση του φυσικού Alain Aspect απέδειξαν πειραματικά ότι, υπό ορισμένες συνθήκες, τα υποατομικά σωματίδια (ηλεκτρόνιο κ.ά.) μπορούν να επικοινωνούν ακαριαία μεταξύ τους, ανεξάρτητα απ’ την απόσταση που τα χωρίζει.

Η ανακάλυψη αυτή παραβιάζει το παλιό αξίωμα του Αϊνστάιν, σύμφωνα με τo οποίο καμιά επικοινωνία δεν μπορεί να γίνεται με ταχύτητα ανώτερη από αυτήν του φωτός. Το ανησυχητικό αυτό ενδεχόμενο έχει αναγκάσει ορισμένους φυσικούς να προτείνουν πιο ριζοσπαστικές ερμηνείες.
Ο David Bohm του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, για παράδειγμα, εξηγεί το παραπάνω φαινόμενο υποστηρίζοντας ότι η χωριστότητα των υποατομικών σωματιδίων είναι μια ψευδαίσθηση!
Υπάρχει ένα βαθύτερο επίπεδο πραγματικότητας, το οποίο δεν αντιλαμβανόμαστε, μια πιο πολύπλοκη διάσταση πέρα από τη δική μας. Βλέπουμε τα σωματίδια σαν να είναι χωριστά, επειδή βλέπουμε μόνον ένα τμήμα της πραγματικότητάς τους.
Τα σωματίδια αυτά δεν είναι χωριστά “τμήματα”, αλλά εκφάνσεις, είδωλα μιας βαθύτερης και πιο θεμελιακής ενότητας. Και αφού τα πάντα στη φυσική πραγματικότητα απαρτίζονται από αυτά τα “είδωλα”, το ίδιο το σύμπαν είναι μια προβολή, ένα ολόγραμμα.

Φιλία

Ένα εξαιρετικό και οικουμενικό συναίσθημα που μας συνοδεύει από τα πρώτα βήματα της ζωής μας. Οι επιστήμονες μόλις τώρα άρχισαν να τη μελετούν. Σας παρουσιάζουμε τα αποτελέσματα των ερευνών τους.
Να γιατί είναι θησαυρός
Κοντά στους φίλους μας αισθανόμαστε ευχάριστα, η διάθεσή μας βελτιώνεται και οι στενοχώριες εξαφανίζονται μονομιάς. Οι κοινωνιολόγοι διακρίνουν τρεις κατηγορίες φίλων και πέντε στάδια εξέλιξης.
Ο Ζίγκμουντ Φρόιντ είχε πει ότι συναισθηματικά υγιής είναι εκείνος που μπορεί να δημιουργήσει μια σωστή ερωτική σχέση και να συνυπάρξει αρμονικά με άλλους ανθρώπους στο επαγγελματικό του περιβάλλον. Ο διαπρεπής Αυστριακός ψυχίατρος Άλφρεντ Άντλερ συμπλήρωσε ότι η κατάκτηση της ψυχικής υγείας προϋποθέτει ένα ακόμα στοιχείο: την ανάπτυξη της κοινωνικότητας, της ικανότητας να κάνουμε βαθιές και αληθινές φιλίες. Πιο απαραίτητοι κι από τα πλούτη ή την εξουσία, όπως έλεγε ο Αριστοτέλης, οι φίλοι είναι πηγή ζωής αλλά και διέξοδος ή καταφύγιο σε μια δύσκολη στιγμή. Πρόσφατες έρευνες απέδειξαν ότι η φιλία θεραπεύει το στρες και την κατάθλιψη, ευνοεί την ανάπτυξη των νοητικών λειτουργιών και μειώνει τα εμφράγματα. Για τα παιδιά αποτελεί βασικό στάδιο της ανάπτυξής τους και για τους ηλικιωμένους πηγή νεότητας. Ο Γκαίτε συμβούλευε να μην εξαπατούμε τους φίλους μας ακόμα κι αν εκείνοι μας εξαπάτησαν πρώτοι, ενώ ο Βίκτορ Ουγκό υποστήριζε ότι η φιλία μοιάζει με τα παλιά κιτρινισμένα βιβλία που η πάροδος του χρόνου τούς προσδίδει μεγαλύτερη αξία.
Τσάρκα και παρηγοριά
Η Αμερικανίδα κοινωνιολόγος Γιαν Γιάγκερ κατατάσσει τους φίλους σε τρεις κατηγορίες: τους περιστασιακούς, τους στενούς και τους κολλητούς. Οι πρώτοι είναι οι πιο συχνοί, εντοπίζονται κυρίως στο επαγγελματικό περιβάλλον και η σχέση μαζί τους δεν είναι δεσμευτική. Μ' αυτούς κουτσομπολεύουμε, πάμε βόλτες, μοιραζόμαστε την αγάπη μας για το ποδόσφαιρο. Δεν πειράζει που δε βρισκόμαστε συχνά, γι' αυτό και τα μυστικά που αποκαλύπτουμε είναι λίγα και ελάσσονος σημασίας. Αντίθετα, με τους στενούς μας φίλους βρίσκουμε παρηγοριά, μοιραζόμαστε μαζί τους τις βαθύτερες σκέψεις και τα συναισθήματά μας. Οι δεσμοί μιας τέτοιας φιλίας στηρίζονται στην εντιμότητα και στην αγάπη και μας επιτρέπουν σε κάθε περίσταση να είμαστε ο εαυτός μας. Μας δίνουν έναν ώμο για να κλάψουμε αλλά και να μοιραστούμε τις χαρές μας. Όσο για τους κολλητούς, είναι οι πιο στενοί από τους στενούς μας φίλους. Μαζί τους το συναισθηματικό δέσιμο είναι απόλυτο, το ίδιο και η αμοιβαία εμπιστοσύνη. Αν χρειαστεί τρέχουμε κοντά τους μέσα στα άγρια μεσάνυχτα ή γυρίζουμε άρον άρον από τις διακοπές μας. "Για να θεωρήσουμε κάποιον φίλο μας ως κολλητό, πρέπει να έχει φανεί συνεπής και έντιμος απέναντί μας για πολλά χρόνια" τονίζει ο ψυχολόγος Γιώργος Πιντέρης. Και συνεχίζει: "Η συνέπεια και η εντιμότητα οδηγούν στην εμπιστοσύνη, η οποία αποτελεί κολόνα κάθε υγιούς διαπροσωπικής σχέσης, άρα και της φιλίας".
Βήμα προς βήμα
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι προσωπικές σχέσεις διέρχονται από πέντε φάσεις: τη γνωριμία, τον πειραματισμό, την ενδυνάμωση, την αφομοίωση και την ένωση. Γνωριμία είναι η στιγμή κατά την οποία δύο άτομα συναντιούνται και ενστικτωδώς, με την πρώτη ματιά και τις πρώτες κουβέντες, αποφασίζουν αν θα συνεχίσουν μαζί ή όχι. Η ένωση αυτή είναι η φάση της μεγαλύτερης οικειότητας που, υπό ειδικές συνθήκες, αντιστοιχεί με τον έρωτα. Μέχρι η απλή γνωριμία φτάσει στην κορυφαία αυτή φάση και να γίνει πιο βαθιά, σε όλο το διάστημα που μεσολαβεί είτε σταθεροποιείται είτε σπάει τους δεσμούς φιλίας, είτε τους ενισχύει είτε τους γυρίζει σε προηγούμενη φάση.
Αγχολυτικοί
Σύμφωνα με τους ερευνητές, η ταχύτητα και ο τρόπος με τον οποίο περνάμε από το ένα στάδιο στο άλλο εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες που αφορούν κυρίως στο χαρακτήρα, στην ηλικία και στο φύλο. Στις πρώτες συναντήσεις ανάμεσα σε νεαρούς και ηλικιωμένους, οι τελευταίοι συνηθίζουν να αποκαλύπτουν πονεμένες πλευρές της ζωής τους, προκαλώντας δυσκολίες στην επικοινωνία με τους νεότερους. Πολλές μελέτες αποκάλυψαν ότι όποιος διαθέτει ένα δίκτυο στενών φίλων έχει μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής και επιβιώνει ευκολότερα σε περιπτώσεις καρκίνου ή καρδιακής προσβολής. Και όχι μόνο. Αντέχει καλύτερα στις θεραπείες, η διατροφή του είναι πιο ισορροπημένη, αντιδρά με λιγότερο άγχος στις δυσκολίες κι αντιμετωπίζει πιο πρόθυμα την κούραση. Ακόμα κι όταν πρέπει να κόψει το αλκοόλ, το κάπνισμα ή να κάνει δίαιτα τα καταφέρνει πιο εύκολα, πόσο μάλλον αν προσπαθεί να επιτύχει αυτούς τους στόχους μαζί με κάποιο φίλο του.
Πηγή ελπίδας
Αν ο ρόλος της φιλίας είναι σημαντικός για τους ενηλίκους, για την ψυχολογία των παιδιών είναι παραπάνω από ζωτικός. Έρευνα στις ΗΠΑ κατέδειξε ότι τα παιδιά που φτάνουν στο Δημοτικό χωρίς να έχουν αναπτύξει φιλικές σχέσεις με τους συνομηλίκους τους είναι λιγότερα πρόθυμα να μάθουν, δεν καταφέρνουν να συντονιστούν με την υπόλοιπη τάξη και η βαθμολογία τους είναι πιο χαμηλή. Μάλιστα ελλοχεύει ο κίνδυνος αυτά τα προβλήματα να συνεχιστούν στην εφηβεία και πέρα απ' αυτή, σημαδεύοντας ανεξίτηλα την ψυχή τους. Το φαινόμενο παρατηρείται ακόμα πιο έντονα στα άτομα με αναπηρίες. Χάρη σε μια φιλία οι άνθρωποι αυτοί μπορούν να ενσωματωθούν ευκολότερα στο κοινωνικό σύνολο και να βρουν ένα νόημα στη ζωή τους. Στην αντίθετη περίπτωση, συνήθως περιθωριοποιούνται και εγκαταλείπουν κάθε προσπάθεια να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή.
Διαφορά κουλτούρας
Η φιλία προσλαμβάνει διαφορετικό χαρακτήρα ανάλογα με τον πολιτισμό και τις ιδιαίτερες συνθήκες που πηγάζουν μέσα απ' αυτόν στις διάφορες κοινωνίες. Σε κάποιες περιοχές βαθιές φιλίες δημιουργούνται μέσα στους κόλπους της ίδιας της οικογένειας κι αυτοί που εμείς αποκαλούμε φίλους συνήθως ανήκουν στο εξωοικογενειακό περιβάλλον. Οι διαφοροποιήσεις στην έννοια της φιλίας δε σταματούν εδώ. "Στις δυτικές κοινωνίες, με προεξέχουσα περίπτωση τις ΗΠΑ, φίλοι είναι αυτοί που μοιράζονται τα ίδια ενδιαφέροντα. Αντίθετα, σε πιο παραδοσιακές κοινωνίες φίλος είναι αυτός που θα σου σταθεί όταν όλα πάνε στραβά" υπογραμμίζει ο κ. Πιντέρης. Και επισημαίνει: "Η Ελλάδα κλίνει ακόμα προς τις παραδοσιακές κοινωνίες. Ωστόσο τα τελευταία πενήντα χρόνια έχουμε μετατραπεί σε μια κοινωνία παραγωγής και κατανάλωσης κατά τα δυτικά πρότυπα, γεγονός που επαναπροσδιόρισε σε κάποιο βαθμό την έννοια της φιλίας". Στις ΗΠΑ οι νεαροί Αφροαμερικανοί, εξαιτίας της ιστορίας τους, θεωρούν φίλους όσους ανήκουν στην εθνική τους ομάδα με το σχολείο και τα κοινά ενδιαφέροντα έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Σε κάθε περίπτωση οι φίλοι είναι μια προσωπική και ελεύθερη επιλογή, σε αντίθεση με τους συγγενείς και τους συναδέλφους. Έτσι, όπως λέει και το τραγούδι, "τους φίλους τους διαλέγουμε, γι' αυτό δεν τους παιδεύουμε"...

"Βιώστε την ευφορία της επαφής με τον Κοσμικό Ήλιο"


“Οι ακτίνες του Ήλιου δίνουν ζωή, φώτιση, χαρά, εκλέπτυνση, ομορφιά, καθαρότητα και νόημα στην ζωή. Βιώστε την ευφορία της επαφής με τον κοσμικό ήλιο. Κατόπιν μεταφέρετε την φώτιση στους αδερφούς σας και στην γη”.



****************************



Το Πνεύμα είναι Φως. Έτσι η πνευματικότητα είναι η προσπάθεια να φέρουμε Φως, να φωτιστούμε. Ο Θεός φυσικά δεν είναι κάποιο πρόσωπο αλλά Φως. Ο διαλογισμός και η προσευχή είναι τα εργαλεία να φέρουμε φως στην φυσιολογία μας και κατόπιν να το μοιράσουμε στους αδελφούς μας και στη γη. Γινόμαστε δηλαδή τα κανάλια, τα διάμεσα του Φωτός στην γη.



Τι είναι αυτό που εμποδίζει την απρόσκοπτη ροή του φωτός, της ενέργειας μέσα από εμάς; Ο εγωισμός, φυσικά. Ο εγωισμός είναι προσπάθεια ελέγχου της ενέργειας στο επίπεδο του σώματος. Δηλαδή συγκρατούμε την ενέργεια μέσα στο σώμα μας και δεν την αφήνουμε να περάσει μέσα από μας και να πάει στην γη. Ή, για την ακρίβεια, λόγω της νοητικής πολυλογίας και των φόβων μας, δεν περνάει σχεδόν καθόλου το φως μέσα από μας, το κρατάμε έξω. Ο διαλογισμός είναι η ενσυνείδητη παράδοση του εαυτού μας στην Ροή, μια πράξη θυσίας του εγωισμού μας και των τάσεων για έλεγχο. Όταν τελικά καταφέρουμε να ξεπεράσουμε τον εγωισμό (νευρικότητα, υπερκινητικότητα, αδράνεια, τεμπελιά, θυμό κ.λπ.) που εμποδίζει την Ροή, τότε το Φως περνάει μέσα από εμάς ελεύθερο, μας δίνει ζωή, μας φωτίζει, δίνει νόημα στη ζωή μας, μας εξαγνίζει, και βιώνουμε την φυσική μας κατάσταση που είναι η ευδαιμονία.



Γιατί άραγε δεν το κάνουμε πιο συχνά αυτό; Μήπως μας ενοχλεί το Φως; Μήπως έχουμε έλλειψη αυτοεκτίμησης και δεν αφήνουμε τον εαυτό μας να βιώσει την αληθινή Χαρά της φυσικής ευδαιμονίας; Ας μην κρατούμε τον εαυτό μας δυστυχή περιμένοντας από τους άλλους και από την ζωή να μας δώσουν αυτά που έχουμε ήδη μέσα μας: την Αγάπη και το Φως.

Μύθοι δεκαετιών που έκτισαν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ σήμερα καταρρέουν.


Δεν χρεοκοπήσα  εγω την Ελλαδα Γιαννη  που δεν κόβω απόδειξη.
Η Eurobank φορολογείται με 14,3% για τα κέρδη του Α’ εξαμήνου του 2009 – ενώ ο μισθωτός των 880 ευρώ το μήνα φορολογείται με 25%.
Δεν χρεοκοπήσαμε από τον εκπαιδευτικό των 1.200 ευρώ που κάνει ιδιαίτερα και τάχα είναι «ο μοχλός της παραοικονομίας».
χρεοκοπήσαμε από τις πολιτικές που έχουν αφήσει ασύδοτο το κεφάλαιο (εφοπλιστές, βιομήχανοι, πετρελαιάδες κ.λπ.) που για το 2009 δήλωσαν 870 ευρώ μηνιαίο εισόδημα!
Χρεοκοπήσαμε από τις πολιτικές που έχουν υποταχθεί στις Βρυξέλες και στους καταναγκασμούς τους, στους μονόδρομους, στις θηλιές που σφίγγουν καθημερινά την κοινωνία και τον εργαζόμενο λαό στην Ελλάδα.
Δεν κάναμε ντόλτσε βίτα με δανεικά, όπως ξελαρυγγιάζονται τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ, που παίρνουν μηνιαίους μισθούς από 20.000-80.000 ευρώ.
Το μήνα προσπαθούσαμε να  τον βγάλουμε με 700 ή 1.000 ή 1.400 ευρώ.
Δεν πήραμε δανεικά και αγύριστα από τις τράπεζες για να μεταφέρουμε τα εργοστάσιά μας στα Βαλκάνια, όπως έκαναν οι βιομήχανοί «μας».
Δεν μας εγγυήθηκε το Δημόσιο μηδενικά επιτόκια για τα στεγαστικά και τα καταναλωτικά μας δάνεια, όπως έκανε για τους τραπεζίτες. Αντίθετα, άφηνε τις τράπεζες να κατακλέβουν το λαό.
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥΣ
ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΜΕ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥΣ
Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΙΩΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ
ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ, ΚΑΜΙΑ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗΣ, ΤΩΝ ΠΛΟΥΣΙΩΝ, ΤΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ, ΤΩΝ ΒΡΥΞΕΛΩΝ

Τι είναι αυτό το επίδομα ταχείας άφιξης στη δουλειά  ρε  Γιαννη 
Αν έρθω με οτομοτρίς τι παίρνω;

Η παπαρηγα  τι λεει ;
 Σε αρκετές δημόσιες υπηρεσίες, κυρίως του υπουργείου Οικονομικών, ο βασικός μισθός μπροστά στα επιδόματα είναι απλα  χαρτζιλίκι. Άρα θα κόψεις τέτοια επιδόματα και όχι αθώους ανήλικους μισθούς.
-Μαμά, θα σας φέρω στο σπίτι να γνωρίσετε τον Μπάμπη.... Είναι δημόσιος υπάλληλος με καλό μισθό.-Άσε τον μισθό, παιδί μου. Πόσα επιδόματα παίρνει;!!!!!!!!
Είδαμε στην τηλεόραση πώς κατάφερε, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, ένας κλητήρας του υπουργείου Οικονομικών να εισπράττει μηνιαίως 2.531 ευρά . Αν προσθέσεις τα επιδόματα χρήσης υπολογιστή, χρήσης φωτοτυπικού μηχανήματος, μεταφοράς εγγράφου, βεβαίωσης και είσπραξης εσόδων υπέρ τρίτων και τα οικογενειακά επιδόματα… και λίγα παίρνει.
Καλά, αναγνωρίζω ότι αν οι υπάλληλοι της Βουλής ήταν υποχρεωμένοι να ακούν όλες τις μαλακιες των πολιτικών στη Βουλή, ίσως να εδικαιολογείτε  ο χαρακτηρισμός του επαγγέλματός τους ως… βαρύ και ανθυγιεινό.
Οι υπάλληλοι της Βουλής, εκτός των 16 μισθών, συνταξιοδοτούνται με 29 χρόνια υπηρεσίας, λες και δουλεύουν σε ανθρακωρυχείο
Ετσι οπως παμε Θοδορη το  ποταμι   θα  ειναι ηρεμο για παντα

εκτος και το  λαδωσουμε λιγουλακι

Μες στην υπόγεια την ταβέρνα,

μες σε καπνούς και σε βρισιές,
(απάνου εστρίγγλιζε η λατέρνα)
όλη η παραία πίναμε εψές,
εψές, σαν όλα τα βραδάκια,
να πάνε κάτου τα φαρμάκια.
Σφιγγόταν ο ένας πλάι στον άλλο
και κάπου εφτυούσε καταγής,
ω! πόσο βάσανο μεγάλο
το βάσανο είναι της ζωής!
Οσο κι ο νους αν τυραννιέται
άσπρην ημέρα δε θυμιέται!
(Ηλιε και θάλασσα γαλάζα
και βάθος του άσωτου ουρανού,
ω! της αυγής κροκάτη γάζα
γαρούφαλλα του δειλινού,
λάμπετε-σβήνετε μακριά μας,
χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας!)
Του ενού ο πατέρας χρόνια δέκα
παράλυτος - ίδιο στοιχιό
του άλλου κοντόμερη η γυναίκα
στο σπίτι λιώνει από χτικιό,
στο Παλαμίδι ο γυιός του Μάζη
κ' η κόρη του γιαβή στο Γκάζι.
-Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
-Φταίει ο θεός που μας μισεί!
-Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
-Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί!
"ποιος φταίει; Ποιος φταίει;... κανένα στόμα
δεν τόβρε και δεν τόπε ακόμα.
Ετσι, στην σκοτεινή ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί,
σαν τα σκουλήκια κάθε φτέρνα
όπου μας εύρει, μας πατεί:
δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα!
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα

Η  ξεφτιλα  και οι ξεφτιλισμενοι

Γνώση σημαίνει υπερβατική σοφία που επιτρέπει στον άνθρωπο να γνωρίσει τα μυστήρια του Σύμπαντος και να θέσει απαντήσεις στα ερωτήματα: Ποιοί είμαστε; Πού πάμε; Από πού προερχόμαστε; Γιατί ζούμε;







Ο άνθρωπος στην πορεία της ζωής του, εξ’ αιτίας της μονόπλευρης εξωτερικής εκπαίδευσης που λαμβάνει, αγνοεί τελείως τις φοβερές δυνατότητες ανάπτυξής του, οι οποίες κοιμούνται στα βάθη του είναι του, καταδικασμένος να ζει σε ένα πολύ μικρό μέρος του εαυτού του, αγνοώντας ουσιαστικά το σύνολο της ύπαρξής του.Αυτό έχει σαν συνέπεια να αναπτύσσει κάθε τι που έχει σχέση με αυτό το γνωστό μικρό μέρος, ενώ αδιαφορεί και καταστρέφει οτιδήποτε άλλο, χωρίς ποτέ να ερευνά τι ακριβώς συμβαίνει και γιατί.






Αυτό συμβαίνει γιατί η μονόπλευρη εξωτερική εκπαίδευση, κατορθώνει να αναπτύσσει μόνο την ικανότητα λειτουργίας της προσωπικότητας, μετατρέποντας το άτομο σε ένα κομπιούτερ που αντιδρά αυτόματα και σπασμωδικά στα εξωτερικά ερεθίσματα, τα οποία τελικά κατευθύνουν τις πράξεις του.






Η ιδέα της Αυτογνωσίας είναι διαρκής και παγκόσμια. Στο Μαντείο των Δελφών ήταν γραμμένο το περίφημο «ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ», «Άνθρωπε, γνώρισε τον εαυτό σου και θα γνωρίσεις το σύμπαν και τους Θεούς».






Το φυσικό σώμα κατέχει πέντε αισθήσεις αντίληψης: Όσφρηση, Γεύση, Αφή, Ακοή και Όραση. Μέσω αυτών των αισθήσεων αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο που μας περιβάλλει. Είναι το δωμάτιο με τα πέντε παράθυρα που έλεγε ο Καζαντάκης. Εμβαθύνοντας λίγο περισσότερο, βρίσκουμε τα πέντε κέντρα λειτουργίας: Διανοητικό κέντρο, Συγκινησιακό κέντρο, Κινητικό κέντρο, Ένστικτο κέντρο και Σεξουαλικό κέντρο.










Μέσω αυτών των κέντρων πραγματοποιείται η δράση και η αντίδραση του ανθρώπου, ο μηχανισμός που αποτελεί την συμπεριφορά μας.






Διανοητικό κέντρο: Βρίσκεται τοποθετημένο στον εγκέφαλο και είναι το μέρος όπου δημιουργείται η σκέψη. Οι πέντε αισθήσεις αντίληψης βρίσκονται συνδεδεμένες με αυτό το κέντρο.


Συγκινησιακό κέντρο: Βρίσκεται τοποθετημένο στην καρδιά και στο ηλιακό πλέγμα. Αυτό το κέντρο είναι υπεύθυνο για όλα τα συναισθήματά μας.


Κινητικό κέντρο: Βρίσκεται τοποθετημένο στο ανώτερο μέρος της σπονδυλικής στήλης. Αυτό το κέντρο είναι υπεύθυνο για όλες τις κινήσεις μας.


Ένστικτο κέντρο: Βρίσκεται τοποθετημένο στο κατώτερο μέρος της σπονδυλικής στήλης, περίπου επτά εκατοστά πάνω από τον κόκκυγα. Αυτό το κέντρο είναι υπεύθυνο για όλα μας τα ένστικτα και εκείνους τους αυτόνομους μηχανισμούς που διέπουν την λειτουργία του οργανισμού μας.


Σεξουαλικό κέντρο: Βρίσκεται τοποθετημένο στα σεξουαλικά όργανα. Αυτό το κέντρο είναι γεννήτρια, επιλογέας και προμηθευτής ενέργειας στο σώμα μας. Οι πιο λεπτές ουσίες που προκύπτουν από όσα τρώμε και πίνουμε συγκεντρώνονται σε αυτό το κέντρο. Μετά αυτό τις επεξεργάζεται και τις διαιρεί σε τρεις κατηγορίες: Ενέργειες για την αναπαραγωγή του είδους. Ενέργειες για την τροφοδοσία των κέντρων λειτουργίας. Ενέργειες για την ανάπτυξη της ουσίας. Εισχωρώντας βαθύτερα στον ίδιο μας τον εαυτό, συναντάμε το ψυχολογικό Εγώ, την Ουσία και την προσωπικότητα.


Το Ψυχολογικό Εγώ: Αποτελείται από όλα τα ελαττώματά μας: Θυμός, Περηφάνια, Τεμπελιά, Μίσος, Λαιμαργία, Λαγνεία, Ζήλια κλπ.


Η Ουσία: είναι αυτό που οι θρησκείες ονομάζουν Ψυχή.


Η Προσωπικότητα: είναι ένα πεδίο ενέργειας, μια πλασματική αποτύπωση στον εαυτό μας. Είναι μια δομή συμπεριφοράς, η οποία αρχίζει να σκιαγραφείται στα επτά πρώτα χρόνια της ζωής και αποκρυσταλλώνεται τελικά στα είκοσι ένα.






Σκοπός είναι να φέρουμε με τον εσώτερο εαυτό μας σ' επαφή με την βαθύτερη όψη της εσώτερης πραγματικότητάς μας και μας επιτρέπει να έχουμε επίγνωση του νοήματος της ζωής μας και της αιτίας της ύπαρξής μας. Να γνωρίσουμε τα Κέντρα, και την προσωπικότητα ώστε να αρχίσουμε να αναπτύσσουμε την Ουσία, την Ψυχή μας το Θείο Κομμάτι του Εαυτού μας.






«Ω άνθρωπε, γνώρισε τον εαυτό σου και θα γνωρίσεις το σύμπαν και τους Θεούς.»


Η Γνώση αυτή, η Εσωτερική Αλήθεια δεν απομνημονεύεται, αλλά εκδηλώνεται μέσω βαθύτερων εμπειριών που μας αποκαλύπτουν μια απόκρυφη αλήθεια για το Σύμπαν και τον εαυτό μας.






Αυτή η Γνώση ήταν παρούσα σε κάθε χρονική περίοδο και παράδοση καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας του ανθρώπινου γένους στη Γη.






Πολλοί άνθρωποι αφού έψαξαν και βρήκαν την εσώτερη αλήθεια μέσα τους, ίδρυσαν τις διάφορες θρησκείες και εσωτερικές και φιλοσοφικές σχολές για να μοιραστούν την εμπειρία τους με τους άλλους..






Η Γνώση υπήρξε στην αρχαία Ινδία, Ελλάδα, Αίγυπτο, Κίνα, Περσία, Ρώμη, Μεξικό, κλπ.. Η Γνώση υπάρχει στο Βουδισμό, Ταοϊσμό, Μωαμεθανισμό, Χριστιανισμό.










Οι μεγάλοι πνευματικοί δάσκαλοι της ανθρωπότητας όπως ο Χριστός, ο Βούδας, ο Κρίσνα, ο Ερμής Τρισμέγιστος, ο Ζοροάστρης, ο Μωυσής, ο Μωάμεθ, ο Ντάντε, ο Κετζαλκοάτλ, κ.ά. είχαν μια ανώτερη θεϊκή γνώση των μυστικών του Ανθρώπου και του Σύμπαντος.


Αυτοί οι σοφοί δάσκαλοι έφεραν στον πλανήτη μας την υπερβατική γνώση πουβοηθά τον άνθρωπο να αντιμετωπίσει το πεπρωμένο του και του επιτρέπει να αναπτύξει όλες τις λανθάνουσες δυνατότητές του.


Υπάρχουν όμως 4 πυλώνες, 4 στήλες που βοηθούν στην εύρεση της Γνώσης αυτής:






(α) Επιστήμη


Οι δύο βασικές επιστήμες είναι: (α) η Επιστήμη των Αριθμών που μας επιτρέπει να γνωρίσουμε τη ζωή, κι ως εκ τούτου να γνωρίσουμε την προέλευση του ανθρώπου και να πραγματοποιήσουμε μια συγκριτική μελέτη όλων των θεογονιών και θρησκειών που υπάρχουν στη Γη και (β) η επιστήμη της μετατροπής των ενεργειών αυτή που μας διδάσκει δηλαδή πως να μετουσιώνουμε το μόλυβδο της προσωπικότητας μ' όλα τα ελαττώματά της, στο χρυσό του Πνεύματος.






(β) Τέχνη


Υπάρχουν δύο ειδών τέχνης. Η υποκειμενική τέχνη που είναι η έκφραση κάποιου που μεταδίδει προσωπικές αξίες και η αντικειμενική τέχνη που μεταδίδει συμπαντικές αλήθειες.


Παραδείγματα αντικειμενικής τέχνης είναι: οι πυραμίδες των Αιγυπτίων , των Μaya και των Αζτέκας, το ημερολόγιο των Αζτέκων, τα σκίτσα (σε Πέτρες) των Μaya, τα ιερά κείμενα κάθε παράδοσης και Θρησκείας, οι Ελληνικοί ναοί, τα σπουδαία έργα μεγάλων ζωγράφων και γλυπτών, η κλασσική μουσική μεγάλων μουσουργών των περασμένων αιώνων κ.α. Όλα αυτά μεταδίδουν συμπαντικές αλήθειες οι οποίες ασκούν θετική επιρροή στη συνείδησή μας.






(γ) Φιλοσοφία


Η Φιλοσοφία μας εφοδιάζει με τεχνικές, πρακτικές και πνευματικά εργαλεία όλων των ειδών, για να μας βοηθήσει να βρούμε τις απαντήσεις στα σημαντικότερα ερωτήματα που αφορούν όλη τη δημιουργία: Από πού ερχόμαστε; Πού πηγαίνουμε; Ποιοί είμαστε; Ποιός είναι ο σκοπός της ζωής μας;


Εφαρμόζουμε τη φιλοσοφία του τώρα, αυτής της μοναδικής στιγμής που μας ανήκει, από την οποία αποκτούμε τα κλειδιά για να γνωρίσουμε τον εσώτερο κόσμο μας και να φτάσουμε σε ανώτερα επίπεδα.


Ο αληθινός σκοπός της ύπαρξής μας είναι να απελευθερωθούμε από τις αλυσίδες που σκλαβώνουν την ψυχή μας.






(δ) Μυστικισμός (θρησκεία).


Θρησκεία (Religiοn) στα λατινικά (Re-ligare) σημαίνει «επανένωση» , δηλαδή ένωση της ατομικής μας συνείδησης με τη συμπαντική συνείδηση, του Ανθρώπου με τον Θεό, μ' αυτή την ευφυή Αρχή που κινεί τα νήματα του σύμπαντος και που αναδύεται από το χάος. Έχουμε φύγει από κάπου και ακριβώς εκεί είναι όπου πρέπει να επιστρέψουμε.


Οι πηγές των θεμάτων που ερευνούμε είναι τα Ιερά Βιβλία όλων των θρησκειών και παραδόσεων επειδή η θρησκευτική αρχή είναι πάντα η ίδια: «η επανένωση». Αυτός είναι ο λόγος που τα ιερά κείμενα, χειρόγραφα, στήλες των Maya, αρχαίοι θρύλοι, μύθοι, κλπ. είναι η βάση για τη γνώση της Θρησκείας. Αυτή η συμπαντική Συνείδηση ή ευφυής Αρχή, είναι ο ίδιος ο Θεός των Χριστιανών, ο Ζευς των Ελλήνων, ο Δίας των Ρωμαίων, ο αρχιτέκτων Δημιουργός του Πυθαγόρα, το Ταό των Ταοϊστών, το πνεύμα του Βούδα των Βουδιστών, ο Αλλάχ των Μουσουλμάνων, ο Βράχμα των Ινδουιστών, το Ταυτό, το ανεκδήλωτο Αίν των Καβαλιστών, το Ρα των Αιγυπτίων, Τhor των Βορείων (Σκανδιναβικών φυλών), Thonanthiu των Αζτέκων, κλπ.






Σκοπός τελικά είναι η ενδοσκόπηση, ο εντοπισμός των ψυχικών και πνευματικών μας αρχών με σκοπό την επανένωση της συνείδησής μας με το Θεό.