Οι κυριώτερες διδασκαλίες   του ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΥ


1α. Στον αποκρυφισμό γίνεται αποδεκτή η ολιστική θεώρηση του κόσμου (απόλυτος μονισμός), ότι δηλαδή όλα είναι ένα, όλα είναι ομοούσια, από τον Θεό μέχρι και μία πέτρα, διαφέροντας μόνο στο επίπεδο εξέλιξης. Τα πάντα έχουν προέλθει από την Πρωταρχική Πηγή (αφηρημένη έννοια) μέσα από διαδοχικές εκπορεύσεις/εκροές. Η δε Ύλη δεν υφίσταται κατ’ουσίαν, αλλά πρόκειται για μία πλάνη, μιά «απάτη των φυσικών αισθήσεων» αφού μόνο το Αιώνιο/ Πνεύμα είναι πραγματικό˙ «ό,τι υπόκειται στην γέννηση και στην μεταβολή δεν είναι πραγματικότητα». (Προσέχουμε πώς με αυτή τη θεωρία, η ανθρώπινη ζωή χάνει κάθε νόημα…)

2α. Ο αποκρυφισμός αρνείται την μοναδικότητα  ενο θεου αφού   θεωρεί ως μία από τις θεότητες-διδασκάλους που εκπορεύονται κατά διαστήματα από την Απόλυτη Αρχή. Ως άλλοι τέτοιοι διδάσκαλοι λογίζονται ο Μίθρας, ο Πυθαγόρας, ο Βούδδας κ.α. (οι διάφοροι “Avatar”).

3α. Βασική είναι και η πίστη των αποκρυφιστών στον νόμο του κάρμα και της μετενσάρκωσης. Υποστηρίζουν δηλαδή ότι κάθε πράξη μας (είτε καλή είτε κακή) συσσωρεύει κάρμα το οποίο πρέπει να ξεπληρώσουμε και γι’αυτό αναγκαζόμαστε να επανερχόμαστε στην ζωή, όχι απαραίτητα όμως σε ανθρώπινο σώμα, άρα και σαν ζώο ή φυτό.

4α. Ως σκοπός ύπαρξης κάθε όντος (ανθρώπου, ζώων, φυτών κλπ.) θεωρείται η επιστροφή στην πρωταρχική πηγή απ’όπου κάποτε προήλθε μέσω εκροής. Έτσι, ο άνθρωπος πρέπει να στραφεί προς τα μέσα διότι εκεί βρίσκονται όλα (διαλογισμός). Στρεφόμενος λοιπόν εντός του ανακαλύπτει τον ανώτερο εαυτό του, τον ίδιο τον Θεό! (Ειδωλοποίηση του εαυτού – εωσφορικός εγωισμός).

5α. Συνέπεια της παραπάνω διδασκαλίας αποτελεί η σχετικοποίηση της ηθικής αφού το καλό και το κακό νοούνται ως οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

6α. Άλλη αποκρυφιστική δοξασία είναι ο ανιμισμός ή πνευματισμός (λατ. anima=πνεύμα, ζωή). Σύμφωνα με αυτόν πίσω από κάθε πράγμα (δέντρο, αστέρι κλπ.) κρύβεται ένα ον-πνεύμα με το οποίο μπορεί κανείς να επικοινωνήσει (πρβλ. νεράιδες, ξωτικά κ.λπ.).

7α. Θεμελιώδης νόμος της μαγείας είναι αυτός της «αναλογίας του όντος» (analogia entis). Θεωρείται δηλαδή ότι υφίσταται μία αντιστοιχία μεταξύ του μικρόκοσμου (άνθρωπος και γενικά η κτίση) και του μακρόκοσμου. Αυτό εκφράζει και η ρήση «Όπως επάνω, έτσι και κάτω».

8α. Η Αλήθεια είναι προσεγγίσιμη μόνο από τους μυημένους αφού μόνοι αυτοί έχουν την ικανότητα να αποκωδικοποιούν τα σύμβολα, τους μύθους και τις αλληγορίες εντός των οποίων κρύβεται η Αλήθεια.

"Τα Ελληνικά Μυστήρια". Η θρησκευτική αντίληψη στην αρχαία Ελλάδα δεν εκφράστηκε μόνο από την λατρεία των 12 ή περισσοτέρων θεών, αλλά κυρίως από την Ορφική διδασκαλία, την θεογονία του Ησιόδου και τα Μυστήρια( Ελευσίνια, Δελφικά, Καβείρια κ.α.) Η αρχαία Ελληνική θρησκεία ήταν Ιδεοκρατική. Εξέφραζε δηλαδή την ενότητα και την πολλότητα ταυτόχρονα.

Θεός εξωσυμπαντικός και δυνάμεις αγαθές ή καλές, εκτός της κοσμικής νομοτέλειας, δεν υφίστανται στον Ελληνικό Κόσμο. Θεότης είναι η Συμπαντική Φύση.



«`Εν το Παν» είπε ο Ξενοφάνης κι επίσης ότι «Είς και ασώματος ο Θεός και δεν μοιάζει με τους θνητούς, ούτε στο σώμα ούτε στην σκέψη». «Κοσμικός Νούς» είναι το υπέρτατο όν, είπε ο Αναξαγόρας. Ο Κόσμος είναι «αΐδιος» (άνευ αρχής ή τέλους), δίδασκε ο Φερεκύδης.



Ο Αναξίμανδρος αποκαλούσε το θείον «άπειρον, αθάνατον και ανώλεθρον». Ο Πυθαγόρας (όστις ανήγαγε τα μαθηματικά σε μυστικιστική

διδασκαλία), είπε ότι υπάρχουν δύο Κόσμοι:

α/ Ο «νοητός» που έχει ως αρχή την «Μονάδα» (ο Κύκλος, που δεν έχει αρχή ή τέλος) και β/ ο αισθητός που εκφράζεται με την μορφή

της «ιεράς»Τετρακτύος (1.2.3.4 = 10, τέλειος αριθμός. Αυτή συμβολίζει τις ΅4Ά συμπαντικές δυνάμεις(ήτοι: Βαρυτική, Ηλεκτρομαγνητικη, Πυρηνική, Ασθενής Ακτινοβολία ), αλλά και τα ΅4Ά στοιχεία της Φύσεως[ ήτοι : Γη(=σώμα), Υδωρ(=συναίσθημα), Αήρ (=διάνοια), Πυρ(=ανωτέρα νοημοσύνη)] Ο Πυθαγόρας δίδαξε και την «Τριμερή Φιλία», ήτοι: την φιλία των θεών προς τους ανθρώπους, των ανθρώπων προς τους θεούς και της φιλίας μεταξύ των ανθρώπων. Την τελευταία αντέγραψε ο Χριστιανισμός με το «Αγαπάτε αλλήλους», αλλά δυστυχώς δεν την τήρησε. Τις δύο άλλες τις αγνόησε . Αντί της φιλίας προς τον Θεό επέβαλε τον φόβο Κυρίου. Και αντί της φιλίας του θεού προς τους ανθρώπους επέβαλε έναν φοβερό τρομερό και εκδικητικό Θεό. Ο Μέγας Ηράκλειτος μίλησε για δύο θεμελιώδεις αρχές, το «αείζωον πυρ» (ή συμπαντική ενέργεια, όπως εξηγείται σήμερα) και τον θεϊκό Λόγο (ή Κοσμική Αρμονία), που οι " εμπνευστές" της Καινής Διαθήκης αντέγραψαν στο κατά Ιωάννην ευαγγέλιο με το γνωστό «Εν αρχή ήν ο Λόγος και ο Λόγος ήν προς τον Θεόν και Θεός ήν ο Λόγος». Επίσης είπε «Από τα Πάντα το Εν και απο το Εν τα Πάντα» [Ο Χριστιανισμός χρησιμοποίησε την Ελληνική γλώσσα για να διαδοθεί και δανείστηκε αφειδώς από την ελληνική φιλοσοφία και λατρεία για να αποκτήσει κύρος. Τούτο δεν είναι κακόν. Κακόν είναι ότι δεν ομολογούν την πρώτη πηγή της εμπνεύσεως και ακόμη χειρότερον ότι κατηγορούν τον Ελληνισμό ως ειδωλολατρικό]



Η Ορφική Λατρεία
Ο Ορφισμός υπήρξε ένα γιγαντιαίο θρησκευτικό, φιλοσοφικό και μυσταγωγικό κίνημα. Κατά τον Ορφισμό, η πρωταρχική πηγή των πάντων

θεωρείται κάτι το ασύλληπτο από την ανθρώπινη διάνοια. Η Πρώτη `Αρρητη Αρχή(ιερή, μυστική, αφανέρωτη), δεν περιγράφεται αλλά η

ύπαρξη της θεωρείται αναμφισβήτητη και ουσιώδης για την περαιτέρω εξέλιξη της δημιουργίας. Γι αυτό και η Ορφική θεολογία αρχίζει από

το πρώτο ζεύγος αρχών, που συμβολίζονται από το Υδωρ και Υλη, ως προκοσμικές καταστάσεις. Από τις δύο αυτές αρχές δημιουργείται ο

αγέραστος Χρόνος, νέα προκοσμική κατάσταση και δημιουργική δύναμη, από όπου προκύπτει καινούργιος διαχωρισμός συμβολιζόμενος με τα

στοιχεία του Αιθέρος και του Χάους. Εντός του Χάους γεννάται από τον Χρόνο και τον Αιθέρα το Κοσμογονικό Ωόν ("κοσμικό αυγό", όπως

αναφέρεται σήμερα και στην επιστημονική κοσμολογική θεωρία του Big Bang). Από το Ωόν εμφανίζεται ο θεός Φάνης(το φως και ο

διακοσμημένος κόσμος), κλείνοντας έτσι τον κύκλο των προκοσμικών καταστάσεων, για να αρχίσουν μετά οι κύκλοι των κοσμικών διεργασιών

που καταλήγουν στον γνωστό μας κόσμο. ΓιΆ αυτό παρά την πολλαπλότητα και πολυμορφία των θεών, η Ορφική λατρεία είναι στο βαθύτερο

περιεχόμενο της, ακραιφνώς μονοθεϊστική. Οι θεοί αντικατοπτρίζουν τους δυναμικούς και μορφολογικούς μετασχημαστισμούς της Μιας Αρρήτου

Αρχής. Στις εξελικτικές της φάσεις καταλήγει στον θεό Δία, ο οποίος εννοιολογικά αντιπροσωπεύει τα πάντα και ενσωματώνει τα πάντα. «`Ενας είναι ο Ζεύς ένας ο `Αδης, ένας ο `Ηλιος, ένας ο Διόνυσος, ένας θεός υπάρχει μέσα στα πάντα, γιατί να σου τα απαριθμώ χωριστά;» (Ορφικό απόσπασμα, που αναφέρει ο Πρόκλος). Σήμερον θεωρούμε τον «μύθο» ως φαντασία, κάτι δηλαδή μη αληθινό. Ομως η Μυθολογία είναι η Ελληνική Αρχαιολογία. Ο μύθος είναι μια ζωντανή αλλά κωδικοποιημένη διδασκαλία και εμπεριέχει τις βιωμένες εμπειρίες από την αυγή της ιστορίας και όλα τα Αρχέτυπα που καθορίζουν τις ατομικές ή συλλογικές μας μεταμορφώσεις μέσα στους αιώνες. Είναι εν μέρει ένας συμβολικός τρόπος ερμηνείας των δυνάμεων που ελέγχουν τον κόσμο και σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να είναι καταγραφή – με τη μορφή του θρύλου – ιστορικών γεγονότων με συγκεκριμένες χωροχρονικές αναφορές ή συνήθως χωρίς αυτές.



Η Κοσμογονία του Ησιόδου
Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν επιφανείς μύστες, οι οποίοι κατείχαν αφάνταστες γνώσεις. Γνώριζαν πολλά από τα μυστήρια της Δημιουργίας, από τις υπερβατικές έννοιες των αριθμών, από τις μυστικές δυνάμεις της φύσεως και πλείστα άλλα, που ακόμη και σήμερα είναι αδύνατο να διανοηθούμε. Τα στοιχεία της γνώσεως αυτής πιθανόν να τα πήραν από τον Προκατακλυσμιαίο Πολιτισμό, που προυπήρξε . Η κοσμογονία του

Ησιόδου αρχίζει με την γένεση του Χάους και της Γαίας. Μετά γεννήθηκε ο `Ερως και με διαδοχική σειρά, το`Ερεβος, η Νύχτα, ο Αιθήρ, η Ημέρα, ο Ουρανός, οι Τιτάνες, Γίγαντες, Εκατόγχειρες κλπ. Ο Ησίοδος ετίμησε με σιγή την Πρώτη Αρχή των πάντων. Την υπαινίχθηκε όμως λέγοντας ότι έγινε το Χάος, αφού, όπως επεσήμανε και ο Πλάτων, κάθε τι που γίνεται οφείλει την γένεσή του σε κάποιο αίτιο. Πέρασαν

τόσες χιλιετίες για να ανακαλύψει η επιστήμη ότι όσα αναφέρει η κοσμογονία των Ελλήνων εφάπτονται των πλέον ανεπτυγμένων

επιστημονικών παρατηρήσεων και θεωριών για την δημιουργία του Σύμπαντος-Κόσμου (προ δισεκατομμυρίων ετών). [ Το σημερινόν Σύμπαν

ισοδυναμεί με τον Κόσμο του Ηρακλείτου] Αντιθέτως οι δογματικές θρησκείες αναγνωρίζουν επισήμως ότι «από κτίσεως Κόσμου έχουν περάσει 7513 χρόνια!»



Οι Ελληνες έβαλαν σε Τάξη ακόμη και το Σύμπαν



Οι αρχαίοι Ελληνες είπαν ότι το Σύμπαν είναι ένα αδιαίρετο σύνολον και όλα σΆ αυτό συσχετίζονται και αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους. Μέσα

στον κόσμο(σύμπαν) ισχύει ένας Παγκόσμιος Φυσικός Νόμος , με επι μέρους νόμους, που συμβάλλουν στην συμπαντική ισορροπία.



Ο Λεύκιππος, Δημόκριτος , Επίκουρος, Ηράκλειτος κ.α δεν δέχονταν ότι θεός είναι ο δημιουργός του Σύμπαντος και διετύπωσαν ότι ο

Μικρόκοσμος και Μακρόκοσμος είναι ένα και το αυτό. Η Πυθαγόρεια Κοσμολογία δέχεται τον Ερωτα(=Βαρύτητα) και την Εριν(=Εντροπία) σαν

τις δύο αντίθετες συνιστώσες που διατηρούν την ισορροπία του Σύμπαντος. Η Βαρύτης τείνει να έλκει τα πράγματα και να δημιουργεί δομές της Φυσικής , ενώ η Εντροπία προσπαθεί να φέρει τα συστήματα της Φύσεως σε κατάσταση αταξίας και να τα διαμοιράσει. Η ισορροπία μεταξύ της βαρύτητος και της εντροπίας καθορίζει την δομήν όλων των αστέρων. Επομένως οι εκάστοτε νίκες του ενός επί του άλλου είναι προσωρινές και ποτέ τελικές. Ολα λοιπόν αλλάζουν στο χωρο-χρόνο σύμφωνα με την Ηράκλεια ρήση «Τα Πάντα Ρει» Μετά την επιβολή των δογματικών κοσμοπολιτικών θρησκειών τον 3ον μ. Χ αιώνα διεσπάσθη η κοσμοαντίληψη για το θείον και την Φύση και ο κόσμος επίστευσε σε δεισιδαιμονίες. Τότε η θεολογία ακολούθησε τον δικό της δογματικό δρόμο και η επιστήμη τον δικό της με αποκλίνουσα πορεία.



Ο Πυθαγόρας μίλησε:

- για την διαστολή του σύμπαντος την οποία και υπελόγισε,

- για το πεπερασμένο Σύμπαν, το οποίον και υπελογίζεται,

- για την ύπαρξη ουρανίου κανάβου συντεταγμένων και για Αστοφυσική,

- για την ύπαρξη ειδικών σφαιρικών μηνίσκων στα σύμπαντα , που οι ιδιότητες τους και η συμπεριφορά τους μοιάζει με τις Μελανές Οπές,

- για υποατομική Φυσική, για Φυσική υψηλής ενέργειας και για δονούμενο Σύμπαν και μας έδωσε το περίφημο σχέδιο της Αρμονίας των Ουρανίων Συμπάντων κλπ(«Ο Μυστικός Κώδιξ του Πυθαγόρα» , Ιων. Δάκογλου)



Το Λίκνον της Δημοκρατίας και του Αθλητισμού



Θεοί, κοινής αλλά και τοπικής λατρείας ήταν πάρα πολλοί. Με βάση όμως την Ελληνική αριθμοσοφία, οι σημαντικότεροι θεοί και θεές απετέλεσαν το «Δωδεκάθεο» (έξι άρρενες και έξι θήλειες), γιατί το 12 είναι ιερός αριθμός! Επομένως το Δωδεκάθεο» είναι η Πατρώα των Ελλήνων Θρησκεία και πρέπει να την σεβόμαστε ασχέτως αν την πιστεύουμε ή όχι. Διότι απο αυτήν εξεπήγασαν: οι Ολυμπιακοί Αγώνες,

η Δημοκρατία, το Θέατρο, η Τέχνη κ. α [ Ο Ζεύς , Απόλλων , Ηρακλής κ. α θεοί και ημίθεοι ήσαν Ολυμπιονίκες, αλλά και επιστήμονες

(Ασκληπιός, Ηφαιστος κ.α) β/ οι 12 θεοί του Ολύμπου ήτο το πρώτο δημοκρατικό όργανο στον κόσμο, ή αν θέλετε το πρώτο Διοικητικό

Συμβούλιο με την σημερινή έννοια] Ο ζωδιακός κύκλος έχει 12 υποδιαιρέσεις και ο χρόνος 12 μήνες. Οι Δώδεκα αθάνατοι θεοί αντιπροσωπεύουν τις 12 ανώτερες εσωτερικές δυνάμεις, που κατευθύνουν και δυναμοποιούν τα μορφοποιημένα Σύμπαντα. Την ιερότητα του 12 αντέγραψαν (μαζί με τόσα άλλα) και οι Εβραίοι (12 υιοί Ιακώβ, 12 φυλές Ισραήλ, 12 μαθητές του Χριστού) Οι «Ολύμπιοι θεοί» είναι Κοσμικές και ιδεαλιστικές μορφές ανθρωπίνης εμπνεύσεως, Κατά βάθος οι αρχαίοι πρόγονοι μας ήσαν «αγνωστικιστές» Ο Μέγας Ηράκλειτος , ο οποίος εισέδυσε με την σκέψη του βαθειά στο Σύμπαν, είπε :« Αυτόν εδώ τον Κόσμο, που είναι ίδιος για όλα τα όντα, δεν τον έπλασε ούτε κανένας Θεός, ούτε κανένας Ανθρωπος, αλλά ήταν πάντα και είναι και θα είναι πυρ αείζωον που ανάβει με μέτρον και σβύνει με μέτρον…» (Κόσμον τόνδε, τον αυτόν απάντων, ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν, αλλΆ ήν αεί και έστιν και έσται πυρ αείζωον, απτόμενον μέτρα και αποσβεννύμενον μέτρα..) Αντίθετα ο σημερινός διπολικός μας κόσμος του Καλού -Κακού έχει την άρχη του στις Ανατολικές θρησκείες που πιστεύουν σε δύο υπέρτατες δυνάμεις, ήτοι στο Θεό και στον Σατανά (Ελληνιστί «Διάβολος = αυτός που βάλλει κατά του Διός») Αν ο Κόσμος είχε υιοθετήσει την Ηρακλείτεια ρήση δεν θα είχαν χυθεί ποταμοί αίματος σε θρησκευτικούς πολέμους και ο κόσμος θα είχε ήδη μπει στην Εποχή της Γνώσης.



Συμπεράσματα



Η Ελληνική κοσμοθέαση προωθεί την Αλήθεια(μέσω της Επιστήμης – Τεχνολογίας) , το Μέτρον , το Μηδέν Αγαν, τον Ανθρωπισμό, τον Ρυθμό και την Αρμονία, την Ενότητα και Συνεργασία, την Ευγένεια και Καλοσύνη, την Οικολογία κ. α . Επίσης προωθεί την Ελευθερία, την Δημοκρατία , τον Διάλογο, την Ανεξιθρησκεία, την Ολυμπιακή Ιδέα και την Ειρήνη. Ο Ελληνισμός σχημάτισε την ιδέα του Κόσμου και των Θεών , την ιδέα του Ερωτος και του Κάλλους, την ιδέα του Αθλητή, την ιδέα της Αισθητικής, της Αρετής, της Δικαιοσύνης, την ιδέα του Πολίτη και της έννομης Πολιτείας. Δεν είναι τυχαίον ότι μόνον στον Ελληνισμό υπάρχει μιά στρατιά επώνυμων φιλοσόφων, επιστημόνων , στρατηγών, πολιτικών αλλά όχι μεγάλων Ιεραρχών. Στον Ελληνισμό συμφιλιώνεται αρμονικά το θείον με την επιστήμη, η Φύση με τον Ανθρωπο. ΓιΆ αυτό τον λόγο δικαίως η Ελλάς έχει ανακηρυχθεί η κοιτίδα του παγκόσμιου πολιτισμού και ανθρωπισμού. Είναι επομένως ανώφελο και αντιρεαλιστικό να μιλάμε σήμερα για διεθνή Ειρήνη και ίσα δικαιώματα μεταξύ των λαών, όταν υπάρχουν Έθνη που εξακολουθούν να παράγουν μαζικά μέσα καταστροφής.

Το σύμπαν έχει αρχή




Σε παλαιότερες εποχές, υπήρχαν θεωρίες για ένα «αιώνιο» και «άναρχο» σύμπαν, ή για ένα σύμπαν «παλλόμενο» που συρρικνώνεται και ξανα - εκτείνεται. Σχετικά πρόσφατα όμως, οι κοσμολόγοι ανακάλυψαν νέα στοιχεία για το Σύμπαν, που καταργούν τις δύο αυτές θεωρίες, και απομένει μόνο η   άποψη, που ανέκαθεν μιλούσε για σύμπαν με αρχη  του χωροχρόνου.



Το 2002 ο δορυφόρος ΜΑΡ βοήθησε τη NASA να ανακαλύψει ένα σχηματισμό «θερμών σημείων», που σύμφωνα με την αμερικανική Υπηρεσία Διαστήματος, αποδεικνύει ότι το Σύμπαν επιταχύνεται. Αυτό σημαίνει ότι η «σκοτεινή ενέργεια» - η μοναδική δύναμη που θα μπορούσε να προκαλέσει αυτήν την επιτάχυνση - υπάρχει και ότι το Σύμπαν επεκτείνεται τόσο γρήγορα που δεν μπορεί να καταρρεύσει από τη δύναμη της βαρύτητας. Έτσι, αποκλείεται το ενδεχόμενο της «Μεγάλης Συντριβής», αποδεικνύοντας λάθος τόσο τις θεωρίες ενός άναρχου σύμπαντος, όσο και αυτές που μιλούσαν για ένα παλλόμενο σύμπαν. Το σύμπαν θα επεκτείνεται για πάντα.



Δώδεκα μήνες χρειάστηκε το σκάφος Microwave Anisotropy Probe (MAP) της NASA για να δημιουργήσει το πρώτο λεπτομερές «πορτραίτο» του σύμπαντος όπως ήταν μόλις 380.000 χρόνια μετά την Μεγάλη Έκρηξη Το MAP από απόσταση 1,5 εκ. χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Γης, βρέθηκε σε προνομιακό σημείο συγκριτικά με τα επίγεια όργανα που είχαν χρησιμοποιηθεί μέχρι τώρα για την καταγραφή των διακυμάνσεων στην κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου. Με την βοήθεια των μετρήσεών του που είχαν 35 φορές μεγαλύτερη αναλυτικότητα σε σύγκριση με ό,τι είχε επιτευχθεί μέχρι τώρα, στις αρχές του 2003 οι επιστήμονες μπόρεσαν να προσδιορίσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια την ηλικία του σύμπαντος. Είναι 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια, με περιθώριο λάθους μόλις 1%.



Τα παραπάνω στοιχεία, αποδεικνύουν ότι το σύμπαν ούτε αιώνιο είναι, ούτε παλλόμενο, αλλά έχει μια αρχή. Και γνωρίζουμε με ακρίβεια πλέον πότε ξεκίνησε. Και εννοούμε αρχή στον χρόνο. Ή για να είμαστε πιο ακριβείς, εννοούμε ότι και ο χωροχρόνος είχε μια αρχή. Γιατί σύμφωνα με την θεωρία της Σχετικότητας, ο ίδιος ο χωροχρόνος, «είναι κάτι». Δεν είναι αφηρημένη έννοια, αλλά μια σαφώς υπαρκτή «οντότητα», που ορίζεται και μεταβάλλεται από την ύλη που περικλείει.



Όταν μιλάμε για την θεωρία της Σχετικότητας, δεν μιλάμε για τα αναπόδεικτα σημεία της. Μιλάμε για το θέμα της διαστολής του χωροχρόνου, το οποίο σαφώς μετρήθηκε, και είναι υπαρκτό, τόσο από τις διαφοροποιήσεις των ρολογιών των δορυφόρων, όσο και από τη διαφοροποίηση της τροχιάς του πλανήτη Ερμή σε σχέση με τη Νευτώνεια θεωρία.
Όσο απομακρύνεται η ύλη του Σύμπαντος, τόσο ξεχειλώνει ο χωροχρόνος μας. Και αυτό σημαίνει ότι κάποτε ξεκίνησε από ένα μικρό σημείο, στην αρχή του σύμπαντος, πριν από 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια.



Ο Einstein, με την Γενική θεωρία της Σχετικότητας και με τις εξισώσεις πεδίου, συνέδεσε την μετρική του χωροχρόνου με το συνολικό ποσό ύλης-ενεργείας του Σύμπαντος, δηλαδή έδειξε ότι η γεωμετρία του χωροχρόνου επηρεάζεται από την ύλη-ενέργεια, αλλά και οι κινήσεις των υλικών σωμάτων καθορίζονται από την γεωμετρία αυτήν. Η λύση των εξισώσεων πεδίου, που πρότεινε ο Einstein, αντιστοιχούσε σε ένα στατικό Σύμπαν, άρα ένα Σύμπαν χωρίς ιστορία, σύμφωνα με το κλασικό ιδεώδες, που περιελάμβανε την αντιστρεπτότητα των διαδικασιών, άρα την συμμετρία ως προς τον χρόνο του παρελθόντος και του μέλλοντος. Αργότερα οι Friedmann και Lemaitre έδειξαν ότι ένα τέτοιο Σύμπαν είναι εξαιρετικά ασταθές και με την παραμικρή διαταραχή θα μπορούσε να καταστραφεί. Τελικώς έχουμε φθάσει στο αποδεκτό καθιερωμένο πρότυπο της Μεγάλης Έκρηξης, το οποίο υποστηρίζεται σταθερά από κρίσιμα πειραματικά δεδομένα, όπως η πειραματική επαλήθευση του νόμου του Hubble και της ακτινοβολίας υποβάθρου των 2.7 Κ.



Για το μοντέλο του πληθωριστικού σύμπαντος ο Prigogine τονίζει πως «Τα αποτελέσματα είναι πολύ ενδιαφέροντα. Δείχνουν την δυνατότητα μιας μη αντιστρεπτής διαδικασίας που μετασχηματίζει την βαρύτητα σε ύλη». Σε ένα άλλο σημείο του γράφει: «Το ουσιώδες σημείο εδώ είναι ότι η γέννηση του Σύμπαντός μας δεν συνδέεται πλέον με μία ανωμαλία, αλλά με μία αστάθεια, ανάλογη με μία αλλαγή φάσεως ή με μία διακλάδωση». Και τονίζοντας την αναλογία ανάμεσα στην γεωμετρία και την ύλη, από τη μια, και στην ισοδυναμία μηχανικού έργου και θερμότητας, από την άλλη, δράττεται της ευκαιρίας να τονίσει την σημασία του δεύτερου θερμοδυναμικού νόμου, ο οποίος "σπάει " αυτήν την έννοια της ισοδυναμίας: το μηχανικό έργο μπορεί πάντα να μετατρέπεται σε θερμότητα, όμως το αντίστροφο δεν ισχύει. 'Ετσι και στην περίπτωση του χωροχρόνου και της ύλης: Ο μετασχηματισμός του χωροχρόνου σε ύλη αντιστοιχεί σε μία μη αντιστρεπτή εκλυτογενή διαδικασία, η οποία παράγει εντροπία. Η αντίστροφη διαδικασία, η οποία θα μετασχημάτιζε την ύλη σε χωρόχρονο, αποκλείεται. »



Η γέννηση λοιπόν του Σύμπαντος οφείλεται στον μετασχηματισμό του χωρόχρονου σε ύλη και μεταφράζεται σε μία έκρηξη της εντροπία
Ν. Μ.

Τα παράλληλα σύμπαντα θεωρούνται ότι είναι σύμπαντα τα οποία συνυπάρχουν παράλληλα με το δικό μας. Θα μπορούσαν να είναι εξαιρετικά όμοια με τη φύση του δίκου μας σύμπαντος ή εντελώς διαφορετικά. Στο βιβλίο του The Universe Next Door: Twelve Mind Blowing Ideas From The Cutting Edge of Science,ο Marcus Chown δείχνει ότι η φαντασία του παράλληλου σύμπαντος μπορεί να είναι πλησιάζει περισσότερο την πραγματικότητα από ότι θέλουμε να πιστεύουμε.


Υπάρχουν ορισμένες εικασίες ότι το σύμπαν μας μπορεί να είναι δημιούργημα ανώτερων όντων κάποιου άλλου σύμπαντος. Ο λόγος αυτής της θεωρίας προκύπτει από την γενική αντίληψη των κοσμολόγων ότι το σύμπαν αρχικά ξεκίνησε από μια μικρή ποσότητα ύλης - η οποία ζύγιζε χιλοστα΄του γραμαρίου-. Το σωματίδιο αυτό υποβλήθηκε σε μια περίεργη διαδικασία γνωστή ως 'φούσκωμα'(inflation). Καθώς η μηχανική της όλης διαδικασίας μα είναι ήδη γνωστή αυτό οδήγησε σε στην αντίληψη ότι η όλη διαδικασία θα μπορούσε να αναπαραχθεί εργαστηριακά. Με άλλα λόγια αναπτύχθηκε η ιδέα κατασκευής ενός νέου σύμπαντος από επιστήμονες στα εργαστήρια τους. Προς το παρών αυτό υπερβαίνει τα όρια της τεχνογνωσίας που κατέχουμε σήμερα, λόγω του ότι οι πιέσεις που απαιτούνται για να εξαναγκάσουν την ύλη σε μια ασυνήθιστα υψηλή πυκνότητα είναι τεράστιες.

Παρόλα αυτά , αυτό δεν αποκλείει την πιθανότητα ότι ένας εξωγήινος πολιτισμός ο οποίος βρίσκεται ορισμένες εκατοντάδες ή χιλιάδες χρόνια μπροστά από μας ( από άποψη τεχνογνωσίας) δε θα μπορούσε να απασχολείται με την κατασκευή ενός σύμπαντος, ακόμη και αυτή τη στιγμή που μιλάμε. Αυτή η αντίληψη οδήγησε τον βρεττανό φυσικό Edward Harrison στο να υποθέσει ότι πιθανών το δικό μας σύμπαν να δημιουργήθηκε από νοήμων όντα που ζουν σε κάποιο άλλο σύμπαν.

Προχωρώντας περαιτέρω την ιδέα, επιχειρήστε να φαντασθείτε ότι η πραγματικότητα την οποία αυτή τη στιγμή βιώνετε από τον καθένα μας δεν είναι παρά μια από πολλές πραγματικότητες. Για παράδειγμα κάπου εκεί έξω σε διαφορετικό χρόνο, ή τόπο , η Γερμανία κέρδισε τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και ο Βόρειος Πόλος είναι ζεστός! Παρά του ότι μπορεί να μας ακούγεται σαν μια περίεργη ιδέα, υπάρχουν ορισμένα επιστημονικά δεδομένα τα οποία ισχυρίζονται ότι η πιο πάνω ιδέα πλησιάζει περισσότερο την πραγματικότητα από ότι θα περίμενε κανείς.

H κβαντική θεωρεία η οποία περιγράφει επιτυχώς τον μικρόκοσμο του ατόμου μας δείχνει ότι όλα μπορεί να μην είναι όπως ακριβώς φαίνονται. Ένα πολύ καλό παράδειγμα της παραπάνω δήλωσης είναι το φαινόμενο κατά το οποίο ένα άτομο φαίνεται να υπάρχει σε πληθώρα τοποθεσιών ταυτόχρονα! Αυτό το φαινόμενο έχει αποδειχθεί πειραματικά αλλά δεν εξηγεί το γιατί ενώ η ύλη από την οποία είμαστε φτιαγμένοι μπορεί να βρίσκεται σε περισσότερα του ενός μέρη ταυτόχρονα εμείς όπως είναι πασιφανές αδυνατούμε να κάνουμε το ίδιο.

Όλο και περισσότεροι επιστήμονες συμφωνούν ότι ο κόσμος των ατόμων είναι μικρογραφία του δικού μας κόσμου. Εάν αυτό αποδειχθεί αληθές, τοτε θα πρεπει να υπάρχουν όντως πολλαπλές και εναλλακτικές πραγματικότητες σε εναλλακτικά σύμπαντα τα οποία συνυπάρχουν παράλληλα με το δικό μαςΟι συνέπειες και επιπλοκές που προκύπτουν για μας είναι φανταστικές, απλά επειδή έχεις πεθάνει σε αυτό το σύμπαν δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι έχεις πεθάνει και στο άλλο. Μπορεί αυτό να είναι ότι πιο κοντινό στην αθανασία.Πηγή The Daily Express - Could we really be living in a parallel universe? - Saturday 19 January

Αναζητώντας την αλήθεια, φτάνουμε πολλές φορές σε αδιέξοδο. Ποτέ όμως δεν είναι μάταιη η αναζήτηση, καθώς αναγκαζόμαστε να σκεφτούμε, να φανταστούμε και να δοκιμάσουμε νέες εναλλακτικές, ενώ ταυτόχρονα σημαδεύουμε τις αποτυχημένες προσπάθειες, έτσι ώστε να μην ακολουθήσουμε ξανά αυτόν το δρόμο. Σε τελική ανάλυση, δεν είναι μόνο ο προορισμός που αξίζει αλλά και το ταξίδι, οπότε η διαδικασία της σκέψης κρίνεται από μόνη της ωφέλιμη και εποικοδομητική για το άτομο...

Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική "!............... "Κανείς δεν είναι πιο υποδουλωμένος από εκείνους που εσφαλμένα πιστεύουν πως είναι ελεύθεροι"