Οι κυριώτερες διδασκαλίες   του ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΥ


1α. Στον αποκρυφισμό γίνεται αποδεκτή η ολιστική θεώρηση του κόσμου (απόλυτος μονισμός), ότι δηλαδή όλα είναι ένα, όλα είναι ομοούσια, από τον Θεό μέχρι και μία πέτρα, διαφέροντας μόνο στο επίπεδο εξέλιξης. Τα πάντα έχουν προέλθει από την Πρωταρχική Πηγή (αφηρημένη έννοια) μέσα από διαδοχικές εκπορεύσεις/εκροές. Η δε Ύλη δεν υφίσταται κατ’ουσίαν, αλλά πρόκειται για μία πλάνη, μιά «απάτη των φυσικών αισθήσεων» αφού μόνο το Αιώνιο/ Πνεύμα είναι πραγματικό˙ «ό,τι υπόκειται στην γέννηση και στην μεταβολή δεν είναι πραγματικότητα». (Προσέχουμε πώς με αυτή τη θεωρία, η ανθρώπινη ζωή χάνει κάθε νόημα…)

2α. Ο αποκρυφισμός αρνείται την μοναδικότητα  ενο θεου αφού   θεωρεί ως μία από τις θεότητες-διδασκάλους που εκπορεύονται κατά διαστήματα από την Απόλυτη Αρχή. Ως άλλοι τέτοιοι διδάσκαλοι λογίζονται ο Μίθρας, ο Πυθαγόρας, ο Βούδδας κ.α. (οι διάφοροι “Avatar”).

3α. Βασική είναι και η πίστη των αποκρυφιστών στον νόμο του κάρμα και της μετενσάρκωσης. Υποστηρίζουν δηλαδή ότι κάθε πράξη μας (είτε καλή είτε κακή) συσσωρεύει κάρμα το οποίο πρέπει να ξεπληρώσουμε και γι’αυτό αναγκαζόμαστε να επανερχόμαστε στην ζωή, όχι απαραίτητα όμως σε ανθρώπινο σώμα, άρα και σαν ζώο ή φυτό.

4α. Ως σκοπός ύπαρξης κάθε όντος (ανθρώπου, ζώων, φυτών κλπ.) θεωρείται η επιστροφή στην πρωταρχική πηγή απ’όπου κάποτε προήλθε μέσω εκροής. Έτσι, ο άνθρωπος πρέπει να στραφεί προς τα μέσα διότι εκεί βρίσκονται όλα (διαλογισμός). Στρεφόμενος λοιπόν εντός του ανακαλύπτει τον ανώτερο εαυτό του, τον ίδιο τον Θεό! (Ειδωλοποίηση του εαυτού – εωσφορικός εγωισμός).

5α. Συνέπεια της παραπάνω διδασκαλίας αποτελεί η σχετικοποίηση της ηθικής αφού το καλό και το κακό νοούνται ως οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

6α. Άλλη αποκρυφιστική δοξασία είναι ο ανιμισμός ή πνευματισμός (λατ. anima=πνεύμα, ζωή). Σύμφωνα με αυτόν πίσω από κάθε πράγμα (δέντρο, αστέρι κλπ.) κρύβεται ένα ον-πνεύμα με το οποίο μπορεί κανείς να επικοινωνήσει (πρβλ. νεράιδες, ξωτικά κ.λπ.).

7α. Θεμελιώδης νόμος της μαγείας είναι αυτός της «αναλογίας του όντος» (analogia entis). Θεωρείται δηλαδή ότι υφίσταται μία αντιστοιχία μεταξύ του μικρόκοσμου (άνθρωπος και γενικά η κτίση) και του μακρόκοσμου. Αυτό εκφράζει και η ρήση «Όπως επάνω, έτσι και κάτω».

8α. Η Αλήθεια είναι προσεγγίσιμη μόνο από τους μυημένους αφού μόνοι αυτοί έχουν την ικανότητα να αποκωδικοποιούν τα σύμβολα, τους μύθους και τις αλληγορίες εντός των οποίων κρύβεται η Αλήθεια.