"Λίγα πράγματα που θα πρέπει να θυμάσαι"

"Λίγα πράγματα που θα πρέπει να θυμάσαι"

Να θυμάσαι ότι η παρουσία σου είναι ένα δώρο για τον κόσμο.

Να θυμάσαι ότι είσαι ένα μοναδικό και ανεπανάληπτο πλάσμα....
Να θυμάσαι ότι η ζωή σου μπορεί να γίνει αυτό που θέλεις να γίνει.

Να θυμάσαι να παίρνεις τις μέρες μία μέρα κάθε φορά...

Να θυμάσαι να λογαριάζεις τις ευλογίες σου κι όχι τις ταλαιπωρίες σου.

Να θυμάσαι ότι θα τα καταφέρεις σε οτιδήποτε ήθελε προκύψει.

Να θυμάσαι ότι οι περισσότερες από τις απαντήσεις που ζητάς είναι μέσα σου.

Να θυμάσαι τα όνειρα εκείνα που περιμένουν να υλοποιηθούν.

Να θυμάσαι ότι οι αποφάσεις είναι κάτι πολύ σημαντικό για να το αφήνουμε στην τύχη.

Να θυμάσαι πάντα να προσπαθείς να βρεις το καλύτερο που υπάρχει μέσα σου.

Να θυμάσαι ότι τίποτε δεν σπαταλάει περισσότερη ενέργεια από την ανησυχία.

Να θυμάσαι ότι το να μην παίρνεις αυτό που θέλεις είναι πολλές φορές μια
θαυμάσια ευκαιρία της τύχης.

Να θυμάσαι ότι για όσο πιο πολύ καιρό κουβαλάς μια κακία μέσα σου τόσο πιο βαριά γίνεται.

Να θυμάσαι να μην παίρνεις τα πράγματα πολύ σοβαρά.

Να θυμάσαι να γελάς.

Να θυμάσαι ότι λίγη αγάπη μπορεί να πάει πολύ μακριά.

Να θυμάσαι ότι πολύ αγάπη κρατάει για πάντα.

Να θυμάσαι ότι την ευτυχία τη συναντάς συχνότερα όταν δίνεις παρά όταν παίρνεις.

Να θυμάσαι ότι οι θησαυροί της ζωής είναι οι άνθρωποι, όχι τα πράγματα.

Να θυμάσαι ότι θαύματα μπορούν πάντα να συμβαίνουν.

 

Φιλόσοφος, πολιτικός αλλά πάνω από όλα δάσκαλος με την πλήρη σημασία της λέξης, ο Κομφούκιος πέρασε όλη του τη ζωή αναζητώντας την ηθική: εκείνο το μοντέλο ενάρετου βίου δηλαδή που θα ξεκινούσε από την οικογένεια για να γενικευτεί στην κοινωνική αλληλεπίδραση, στη βάση πάντα μιας ιδανικής για τον σκοπό αυτό εκπαίδευσης.

Ο ακρογωνιαίος λίθος της σκέψης του ήταν λοιπόν η προσωπική ηθική, η οποία αν γενικευόταν στο σύστημα διακυβέρνησης θα μπορούσε να κάνει θαύματα σε επίπεδο ανθρώπινης συνύπαρξης: οι κοινωνικές σχέσεις θα κυβερνούνταν από την ακεραιότητα, τη δικαιοσύνη και την ειλικρίνεια.

Ο διανοητής του 500 π.Χ. θα προσπαθούσε μάλιστα ο ίδιος ως δημόσιος σύμβουλος να εφαρμόσει τη διδασκαλία του στην κοινότητα, το κοινωνικο-πολιτικό σύστημα που οραματίστηκε ωστόσο δεν θα υιοθετούταν παρά αιώνες αργότερα, τον 2ο αιώνα π.Χ. από τη δυναστεία των Χαν, οι οποίοι βάσισαν πράγματι τη δομή του αχανούς βασιλείου τους στις διδαχές του Κομφούκιου, οι οποίες πλέον είχαν μετατραπεί σε σύστημα διακυβέρνησης, τον περίφημο κομφουκιανισμό, που θα γινόταν η επίσημη αυτοκρατορική φιλοσοφία της Κίνας στα χρόνια που θα ακολουθούσαν.

Κι όλα αυτά ξεκίνησαν από έναν άνθρωπο που βάλθηκε να βρει ποιος ήταν ο ιδανικός τρόπος ενάρετης ζωής, καταλήγοντας τελικά σε μια φράση που θα αποκαλέσει «Χρυσό Κανόνα» και θα αποτελέσει τη βάση όλης του της κοσμοθεώρησης: «Μην κάνεις στους άλλους ότι δεν θες να κάνουν οι άλλοι σε σένα»...
Πρώτα χρόνια



Ο Κομφούκιος, γνωστός επίσης με το ιδιαίτερα τιμητικό Κονγκ Φούτζι ή Κ'ουνγκ Φου-Τζου, γεννιέται στις 27 Αυγούστου του 551 π.Χ. σε επαρχία της Βορειοανατολικής Κίνας. Για τα παιδικά του χρόνια δεν είναι και πολλά γνωστά, καθώς οι ιστορικές πηγές που τον αφορούν και οι απόπειρες για τη βιογραφία του είναι κατά πολύ μεταγενέστερες, μη διαχωρίζοντας συχνά τη μυθιστορία από τα πραγματικά γεγονότα. Οι σύγχρονοι ιστορικοί έχουν θέσει μάλιστα εν αμφιβόλω πολλά από τα παραδεδομένα μέχρι σήμερα βιογραφικά στοιχεία του, οπότε η ιστορία της ζωής του παρατίθεται με κάθε επιφύλαξη.

Σύμφωνα πάντως με τον ιστορικό Σου-Μα Σι'εν (στο μνημειώδες έργο του «Αρχεία του Μεγάλου Ιστορικού»), ο Κομφούκιος φαίνεται να γεννιέται σε ηγεμονική οικογένεια της πάλαι ποτέ Δυναστείας των Ζου, ενώ άλλες πηγές τον θέλουν να αποτελεί μέλος αγροτικής φαμίλιας χτυπημένης από τη φτώχεια. Όπως κι αν έχει, ένα είναι σίγουρο: τα χρόνια που γεννιέται ο Κομφούκιος είναι ιδιαίτερα ταραγμένα, με τα πολυάριθμα κρατίδια της χώρας -μετά την πτώση του βασιλείου των Ζου- να έχουν παραδοθεί σε εμφύλιες συγκρούσεις και βαρβαρικές επιδρομές.



Ο Κομφούκιος φέρεται να χάνει τον πατέρα του ήδη από τρυφερή ηλικία, με την ανέχεια και την εξαθλίωση να τον πλήττουν πλέον με μεγαλύτερη σφοδρότητα. Για την εκπαίδευσή του επίσης δεν είναι και πολλά γνωστά (ή τεκμηριωμένα), με τον λαϊκό θρύλο να τον θέλει ωστόσο να λαμβάνει την παραδοσιακή μαθητεία στη λαϊκή κινεζική θρησκεία: το πλήρες τελετουργικό και μουσικά μαθήματα. Πριν κλείσει μάλιστα τα 19 του χρόνια ήταν ήδη παντρεμένος, ενώ λίγο αργότερα θα αποκτήσει έναν γιο και δύο κόρες.

Ήταν αναμφίβολα μια εποχή ανθρωπιστικής και ιδεολογικής κρίσης: κατά τη διάρκεια του 6ου αιώνα π.Χ., οι ανταγωνιστικές κινεζικές επαρχίες υπονόμευαν πλέον ανοιχτά τη συρρικνωμένη εξουσία των Ζου, που κυβέρνησαν τη χώρα για περισσότερα από 500 χρόνια. Οι παραδοσιακές κινεζικές πειθαρχίες και οι πατροπαράδοτες αξίες είχαν αρχίσει έτσι να φθίνουν, με ένα κλίμα διάχυτης παρακμής να μαστίζει τη χώρα...

Φιλοσοφία και διδαχές



Μέσα στο πλαίσιο αυτό της ηθικής κατάπτωσης, ο Κομφούκιος αναγνώρισε μια νέα ευκαιρία: διείδε την υποχρέωση να ενισχύσει τις κοινωνικές αξίες της παράδοσης και της συμπόνοιας. Η κοινωνική του φιλοσοφία διαποτίστηκε με την αρχή του «αγαπάτε αλλήλους», με τον ίδιο να λειτουργεί πάντα στη βάση της εγκράτειας και της αυτοπειθαρχίας. Πίστευε ακράδαντα ότι το κοινωνικό αγαθό της ομόνοιας θα μπορούσε να γίνει πράξη μέσω του Χρυσού του Κανόνα: «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το κάνεις στους άλλους» (και το ανάπτυγμά του: «Αφού εσύ ο ίδιος επιθυμείς να στέκεσαι, βοήθα τότε και άλλους να το κατορθώσουν, αφού εσύ ο ίδιος επιθυμείς επιτυχία, βοήθα τότε και άλλους να την επιτύχουν»).

Η πολιτική φιλοσοφία του Κομφούκιου ήταν βασισμένη απόλυτα στην ιδέα της αυτοπειθαρχίας: στα μάτια του ίδιου ήταν απαραίτητο για έναν ηγεμόνα να είναι έμπρακτα εγκρατής, ώστε να παραμείνει σεμνός και ταπεινός αλλά και να μπορεί να συμπεριφέρεται στους υπηκόους του με καλοσύνη και ευσπλαχνία. Σύμφωνα με τη σκέψη του, ο ηγεμόνας θα μπορούσε να κινητοποιήσει τον λαό του να τηρεί τους νόμους διδάσκοντάς του την αρετή, μέσα στο πλαίσιο πάντα της ενωτικής δυναμικής που ενέχουν τα θρησκευτικά τελετουργικά: «Εάν οι άνθρωποι καθοδηγούνται από νόμους, και η σταθερότητα ανάμεσά τους επιβάλλεται με τιμωρίες, θα προσπαθήσουν να γλιτώσουν την τιμωρία χωρίς ίχνος ντροπής. Εάν καθοδηγούνται από την αρετή, και η σταθερότητα ανάμεσά τους επιβάλλεται μέσω της εφαρμογής της τελετουργικής ευπρέπειας, θα έχουν την αίσθηση της ντροπής και θα σε ακολουθούν με συγκατάβαση», ισχυρίζεται στα «Ανάλεκτα», ενώ πιο κάτω παρατηρεί: «Ο ηθικός χαρακτήρας του ηγέτη είναι ο άνεμος. Ο ηθικός χαρακτήρας των υποτελών του είναι το χορτάρι. Όταν ο άνεμος φυσά, το χορτάρι λυγίζει».



Οι απόψεις του για την εκπαίδευση, στην οποία έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα, συμπυκνώθηκαν στις περίφημες Έξι Τέχνες του: τελετουργία, μουσική, τοξοβολία, αρματοδρομία, καλλιγραφία και αριθμητική. Ο κύριος ρόλος του εκπαιδευτικού ήταν για τον Κομφούκιο η διδασκαλία στους μαθητές του πώς να ζουν με ακεραιότητα και τιμιότητα: «Αυτός που μαθαίνει αλλά δεν σκέφτεται, είναι χαμένος. Αυτός που σκέφτεται αλλά δεν μαθαίνει, βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο». Μέσα από τα κηρύγματά του, ο ίδιος επιδίωξε να αναβιώσει τις παραδοσιακές κοινωνικές αξίες της καλοσύνης και της ευπρέπειας, με τις παιδαγωγικές μεθόδους του να είναι πράγματι εντυπωσιακές: «Μόνο καθοδηγώ τους πρόθυμους και διαφωτίζω τους ένθερμους. Εάν παρουσιάσω τη μία γωνία και ένας μαθητής δεν μπορεί να επιστρέψει με τις άλλες τρεις, δεν συνεχίζω το μάθημα».

Ο Κομφούκιος πάλεψε με την προσωπική του ζωή να γίνει παράδειγμα προς μίμηση: εργάστηκε αρχικά σε ταπεινές δουλειές, στην προσπάθειά του να θρέψει την οικογένειά του (βοσκός, φροντιστής φυτείας, κατώτατος δημόσιος υπάλληλος, λογιστής, βιβλιοθηκάριος κ.λπ.), ενώ από τα 22 του άρχισε να διδάσκει παιδιά της αριστοκρατικής τάξης ως οικοδιδάσκαλος. Οι διδασκαλίες του θα του αποφέρουν σταδιακά ένα σταθερό ακροατήριο, με τους υποστηρικτές του να τον ακολουθούν κατά πόδας στον ιδανικό τρόπο ζωής που πρότεινε.

Κάποια στιγμή ταξίδεψε στο βασίλειο για να έρθει σε επαφή με τα αρχαία κειμήλια και τις περγαμηνές της βασιλικής βιβλιοθήκης, ενώ από το 517 π.Χ. και μετά φαίνεται να αφιερώνεται στην πολιτική φιλοσοφία.

Έργα του Κομφούκιου



Η πένα του μεγάλου δασκάλου είναι υπεύθυνη για μια σειρά από μνημειώδη έργα της κινεζικής διανόησης. Πέρα από τις εισαγωγές, τις προσθήκες και τις διορθώσεις που έκανε σε παραδοσιακά κλασικά βιβλία της Κίνας και τα ιστορικά του έργα, έγραψε το περίφημο «Lunyu» (που θα μεταφραστεί στη Δύση αιώνες αργότερα ως «Τα Ανάλεκτα του Κομφούκιου»), που περιλαμβάνει τις βασικές αρχές της κοινωνικής και πολιτικής φιλοσοφίας του, αν και σήμερα οι μελετητές πιστεύουν ότι το εγχειρίδιο συντάχθηκε μεταγενέστερα από τους μαθητές του (υπάρχει μια σχετική ιστορική συναίνεση ότι το βιβλίο, με τη μορφή που το ξέρουμε τουλάχιστον σήμερα, πρέπει να αποκρυσταλλώθηκε γύρω στον 2ο αιώνα π.Χ.)

Όπως κι αν έχει, το Βιβλίο Ι' των «Ανάλεκτων» αποτελείται από προσωπικές παρατηρήσεις για το πώς συμπεριφερόταν ο Κομφούκιος ως στοχαστής, δάσκαλος και αξιωματούχος. Μελετητές έχουν ισχυριστεί ότι τα χωρία αυτά ήταν αρχικά γενικότερες εντολές για το πώς πρέπει ένας ευγενής να ντύνεται και να συμπεριφέρεται, οι οποίες έλαβαν αργότερα χαρακτήρα περιγραφών του Κομφούκιου. Παραδοσιακά, το Βιβλίο Ι' θεωρείται ότι παρέχει ένα άμεσο πορτρέτο του Κομφούκιου και έχει διαβαστεί ως βιογραφικό σκιαγράφημα. Από τα ακόλουθα αποσπάσματα, που θα τον έκαναν πρότυπο ευγένειας και ευπρέπειας για τις επόμενες γενιές των αξιωματούχων, μαθαίνουμε λοιπόν:



«Ο Κομφούκιος, στο σπίτι στο χωριό που γεννήθηκε, ήταν απλός ανεπιτήδευτος στους τρόπους του, ωσάν να μην εμπιστευόταν τον εαυτό του να μιλήσει. Αλλά όταν βρίσκεται στον προγονικό ναό ή στην Αυλή μιλάει πρόθυμα, παρόλο που πάντα επιλέγει τις λέξεις του με προσοχή».

«Όταν στην Αυλή μιλάει με αξιωματούχους χαμηλότερου βαθμού, είναι φιλικός, αν και ευθύς. Όταν μιλάει με αξιωματούχους μεγαλύτερου βαθμού, είναι συγκρατημένος αλλά ακριβής. Όταν ο άρχοντας είναι παρών είναι επιφυλακτικός, αλλά όχι μουδιασμένος».

«Όταν νηστεύει σε προετοιμασία για θυσία πρέπει να φορά τον Λαμπρό Χιτώνα, και πρέπει να είναι από λινό. Πρέπει να αλλάζει το φαγητό του και το μέρος που συνήθως κάθεται. Δεν εναντιώνεται στο να είναι το ρύζι του επιμελώς καθαρισμένο, ούτε το κρέας του εξαιρετικά λεπτοκομμένο».

«Όταν στέλνει έναν αγγελιοφόρο να ρωτήσει κάποιον σε μια άλλη χώρα, υποκλίνεται δύο φορές όταν ξεπροβοδίζει τον αγγελιοφόρο».

«Στο κρεβάτι αποφεύγει να πάρει τη στάση νεκρού ... Εάν συναντήσει κάποιον σε βαθύ πένθος πρέπει να υποκλιθεί απέναντι στην μπάρα του άρματός του».



Φτάνοντας στην ηλικία των 50 χρόνων, ο τρόπος ζωής που πρότεινε φαίνεται να αναγνωρίζεται από την ηγεμονική οικογένεια του βασιλείου όπου ζούσε, με τον ίδιο να αναλαμβάνει ανώτατα διοικητικά καθήκοντα σε θέματα δικαιοσύνης και δημοσίων έργων. Η φήμη που είχε χτίσει ως δάσκαλος εξαργυρώθηκε λοιπόν γύρω στα 501 π.Χ., με τον Κομφούκιο να γίνεται δήμαρχος της πόλης όπου ζούσε και κατόπιν να υπηρετεί σε κυβερνητική θέση αντίστοιχη με του σημερινού υπουργού.

Η άνοδός του στα ύπατα αξιώματα θα του έφερνε βέβαια εχθρούς και ισχυρούς πολέμιους του έργου του, με τις αντίπαλες αριστοκρατικές οικογένειες να ανησυχούν για τη δύναμη που φαινόταν να προσδίδει στον ηγεμόνα η δράση του Κομφούκιου και οι μεταρρυθμίσεις που επέφερε σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο: η αφοσίωση του λαού στον ηγεμόνα είχε αυξηθεί δραστικά από το έργο του διανοητή.

Κάποια στιγμή ήρθε σε ρήξη πάντως με τον ηγεμόνα και τα μέλη της αριστοκρατίας, με τον ίδιο να ψάχνει από καιρό αφορμή για να απαλλαγεί από τα δημόσια καθήκοντά του, καθώς δεν ήταν ποτέ ελεύθερος να εγκαθιδρύσει τον δικό του τρόπο ζωής: εγκαταλείπει λοιπόν στην πρώτη βολική ευκαιρία τη θέση του και καταφεύγει σε αυτοεξορία...
Θάνατος και κληρονομιά


Πεπεισμένος ότι η διδασκαλία του δεν άφησε το στίγμα της στην κινεζική κουλτούρα, ο Κομφούκιος θα περιδιαβεί στα γειτονικά βασίλεια, μεταφέροντας το οικουμενικό μήνυμά του. Στην ηλικία των 68 ετών φαίνεται ωστόσο να επιστρέφει στη γενέτειρά του, ακολουθούμενος από τους 72 (ή 77) μαθητές τους, αν πιστέψουμε τα «Ανάλεκτα».

Ο Κομφούκιος πέθανε στις 21 Νοεμβρίου του 479 π.Χ., σε ηλικία 71 ή 72 ετών, έναν χρόνο αφότου έχασε τον γιο του στη μάχη. Οι πιστοί ακόλουθοί του τίμησαν στον θάνατό του εγκαινιάζοντας μια μακρά περίοδο πένθους για τον χαμό του.



Παρά το γεγονός ότι στην εποχή του δεν θα έκανε σημαντική διαφορά στην καθημερινότητα των Κινέζων, από τον 4ο αιώνα π.Χ. έγινε σαφές ότι ο Κομφούκιος ήταν παραγνωρισμένος, με τη σοφία του να αξίζει αναμφίβολα μεγαλύτερη αναγνώριση. Οι μαθητές του είχαν αναλάβει μετά τον θάνατό του την οργάνωση της σκέψης του στα «Ανάλεκτα», τα οποία είχαν πλέον μετατραπεί σε ένα ραφινάτο σετ κανόνων και πρακτικών. Η φιλοσοφική παράδοση του Κομφούκιου διατηρήθηκε χάρη στους μαθητές του, που διέδωσαν το μήνυμά του σε κάθε άκρη της αχανούς Κίνας.

Μέχρι τον 2ο αιώνα π.Χ., κατά τη διάρκεια της πρώτης Δυναστείας των Χαν, η διδασκαλία του θα γινόταν η βάση για την κρατική εκπαιδευτική και πολιτική δομή, με τον κομφουκιανισμό να δοκιμάζεται στην πράξη και τη φήμη του εμπνευστή του να αγγίζει έκτοτε δυσθεώρητα επίπεδα.



Στην Ευρώπη το όνομα του Κομφούκιου δεν θα γινόταν γνωστό πριν από το 1687, με την πρώτη μετάφραση της ζωής και του έργου του στα λατινικά. Η διδασκαλία του θα επηρέαζε μάλιστα και τη δυτική φιλοσοφική παράδοση, με τους Διαφωτιστές να πειραματίζονται με το πώς θα μπορούσε να μεταφερθεί η κομφουκιανική ηθική στο δυτικό κοινωνικό σύστημα. Σήμερα θεωρείται ένας από τους διαπρεπέστερους διανοητές της κινεζικής ιστορίας, με την ιστορία των ιδεών να τον απαθανατίζει ως τον Σωκράτη της Κίνας...

Τα μνημεία των μεγαλιθικών πολιτισμών στέκουν σύμβολα του αεικίνητου ανθρώπινου πνεύματος, την ίδια ώρα που υπονομεύουν ανοιχτά τις γνώσεις μας για το παρελθόν μας ως ανθρωπότητα...

Οι Πέτρες του Καρνάκ - Γαλλία



Μια πλούσια συλλογή 3.000 και πλέον λίθινων σχηματισμών γύρω από το γαλλικό χωριό Καρνάκ είναι ο μεγαλύτερος τέτοιος σχηματισμός που έχει εντοπιστεί ποτέ στον κόσμο. Το μνημείο ανεγέρθηκε κάπου μεταξύ 4500-3300 π.Χ., με μια σειρά από αρχαιολογικές υποθέσεις να προσπαθούν να εξηγήσουν το ανεξήγητο. Άλλες ισχυρίζονται ότι οι πέτρες είναι στοιχισμένες με βάση αστρονομικά μοτίβα, ως ένα είδος πρωτόγονου ημερολογίου δηλαδή, την ίδια στιγμή που έχουν υποστηριχθεί ακόμα και προτάσεις που το θέλουν προϊστορικό σεισμικό σταθμό! Οι γνώσεις μας για την προϊστορία είναι σκανδαλωδώς λίγες...

Ο Ημιτελής Οβελίσκος του Ασουάν - Αίγυπτος



Στα αρχαία αιγυπτιακά λατομεία κοντά στο Ασουάν βρίσκεται κοιμισμένος ένας πέτρινος γίγαντας, ο οποίος θα στεκόταν κάποια στιγμή όρθιος ως οβελίσκος. Το έργο δεν ολοκληρώθηκε ωστόσο ποτέ και μια σειρά από εξηγήσεις βάλθηκαν να περιγράψουν το γιατί: από ρωγμές στην επιφάνειά του που έκαναν τους χτίστες να εγκαταλείψουν το φιλόδοξο σχέδιο μέχρι και βίαιη διακοπή του έργου. Αυτό που κάνει τον οβελίσκο τόσο εντυπωσιακό είναι φυσικά το μέγεθός του: στημένος, θα έφτανε σε ύψος 42 μέτρων (με το βάρος του να κυμαίνεται στους 1.200 τόνους), κάτι που σημαίνει ότι ο μονοκόμματος αυτός βράχος θα ήταν ψηλότερος από 10ώροφο οικοδόμημα! Ακόμα και σήμερα, πολύ λίγοι γερανοί μπορούν να μετακινήσουν τόσο πελώριο αντικείμενο, πώς σκόπευαν λοιπόν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι να μεταφέρουν τον θεόρατο οβελίσκο;

Antequera - Ισπανία



Τα τρία σημαντικότερα ντολμέν της Ισπανίας, τα Cueva de Menga, Cueva de Viera και Tholos of El Romeral, περιλαμβάνονται στα κορυφαία μεγαλιθικά μνημεία του κόσμου. Οι μεγαλύτερες των πετρών που έχουν χρησιμοποιηθεί στην κατασκευή τους ζυγίζουν 180 τόνους, ενώ έχουν μεταφερθεί από απόσταση τουλάχιστον 1,5 χιλιομέτρου. Τα μνημεία της προϊστορικής εποχής εκτιμάται ότι έχουν χτιστεί γύρω στο 3700 π.Χ., γεγονός που τα κάνει σύγχρονα των άλλων περίφημων ντολμέν, όπως το Στόουνχεντζ. Οι τοίχοι φιλοξενούν ανθρωπόμορφες παραστάσεις, την ώρα που το μνημείο της Menga είναι ευθυγραμμισμένο με το θερινό ηλιοστάσιο...

Ggantija - Μάλτα



Το Ggantija είναι μια σύνθεση από δύο μεγαλιθικούς ναούς που είναι εγκατεστημένοι στο νησί Gozo της Μάλτας ήδη από το 3600 π.Χ., γεγονός που κάνει το μνημείο τη δεύτερη παλιότερη λατρευτική κατασκευή που έχει βρεθεί ποτέ (πίσω μόνο από το Gobekli Tepe της Τουρκίας)! Ας έχουμε υπόψη μας ότι μιλάμε για μια εποχή που τα μεταλλικά εργαλεία δεν ήταν διαθέσιμα στους γηγενείς της Μάλτας, κάτι που κάνει το επίτευγμα ακόμα πιο τρανό! Πιστεύεται ότι στην Ggantija λατρευόταν η γονιμότητα, αν και οι αρχαιολόγοι παραδέχονται ότι δεν γνωρίζουν με βεβαιότητα ούτε τη λειτουργία των ναών ούτε βέβαια και το πώς χτίστηκαν...

Σφαιρικές Πέτρες - Κόστα Ρίκα



Με διάμετρο που ποικίλει από λίγα εκατοστά μέχρι και 2 μέτρα και βάρος που αγγίζει ακόμα και τους 15 τόνους, μια συλλογή από 200 πέτρινες σφαίρες εντοπίστηκαν στην Κόστα Ρίκα. Οι αρχαιολόγοι υποθέτουν ότι οι σφαίρες καμώθηκαν κάπου μεταξύ 1500-500 π.Χ. από πολιτισμό που έχει εξαφανιστεί πλέον, με τους μύθους και τους θρύλους που συνοδεύουν την ύπαρξή τους να είναι πραγματικά ανεξάντλητοι: οι σφαίρες είναι έτσι από ερείπια της Ατλαντίδας μέχρι και η αδιάσειστη απόδειξη ότι οι ντόπιοι διέθεταν μαγικό φίλτρο που μαλάκωνε τον βράχο! Επιστημονικά μιλώντας, δεν ξέρουμε τίποτα για τον σκοπό της ύπαρξής τους...

Κεφαλές Olmec - Μεξικό


Δεκαεφτά πέτρινα κεφάλια κολοσσιαίων διαστάσεων αποτελούν την περίφημη συλλογή Κεφαλών Olmec, που χρονολογούνται από το 1500-1000 π.Χ. και ζυγίζουν από 6-50 τόνους. Κάθε κεφάλι είναι καμωμένο με διαφορετική τεχνική και φιλοξενεί επίσης διαφορετική κόμμωση, γεγονός που υποδεικνύει -κατά τους αρχαιολόγους πάντα- ότι ενδέχεται να είναι αναπαραστάσεις πανίσχυρων ηγεμόνων των Olmec. Η δομή του προσώπου των κεφαλών ωστόσο, που ομοιάζει με αφρικανικές αντίστοιχες παραστάσεις, ενδέχεται να υποδεικνύει την παρουσία ισχυρού αφρικανικού πολιτισμού στην Αμερική ήδη από την προϊστορική εποχή, με την υπόθεση να ελέγχεται βέβαια...

Μνημείο Yonaguni - Ιαπωνία



Ήταν το 1987 όταν μια σειρά από παράξενους σχηματισμούς ανακαλύφθηκαν στην υποθαλάσσια περιοχή της ιαπωνικής νήσου Yonaguni, με την κατασκευή να «μυρίζει» ανθρώπινη δράση: ορθές γωνίες, αιχμηρές άκρες, πυλώνες και κολώνες. Η περιοχή αυτή υπήρξε μάλιστα στεριά πριν από 8000-10000 χρόνια (κατά την τελευταία περίοδο των παγετώνων δηλαδή), αν λοιπόν το Yonaguni έχει κατασκευαστεί πράγματι από ανθρώπους, τότε όχι μόνο θα μιλάμε για μια από τις παλιότερες ανθρώπινες δράσεις στον πλανήτη, αλλά για συνολική αλλαγή του τρόπου που βλέπουμε την προϊστορία μας...

Κόλπος Cambay - Ινδία



Το 2001, μια σειρά από στοιχεία υποδείκνυαν την ύπαρξη μιας βυθισμένης πολιτείας στα ανοιχτά των ακτών της Ινδίας: μπόλικες ανθρώπινες κατασκευές εντοπίστηκαν στο σόναρ (οικοδομήματα και κανάλια), την ίδια στιγμή που αναρίθμητα τεχνουργήματα (κεραμικά θραύσματα κ.λπ.) ανασύρθηκαν από τον βυθό. Η κλίμακα της πόλης είναι αρκετά μεγάλη, ενώ από χρονολόγηση κομματιού ξύλου μάθαμε ότι η ηλικία της κυμαίνεται γύρω στο 9500 π.Χ.: αν κάτι τέτοιο ισχύει, τότε η πολιτεία θα είναι όχι μόνο κατά χιλιάδες χρόνια παλιότερη από την αρχαιότερη πόλη που βρέθηκε ποτέ στην Ινδία, αλλά θα υποδεικνύει ότι οι άνθρωποι έχτιζαν πόλεις χιλιάδες χρόνια πρωτύτερα απ' ό,τι υποθέταμε μέχρι σήμερα. Όλα αυτά βέβαια μένει να αποδειχθούν...

Κεφαλές Moai - Νησί του Πάσχα



Ένα από τα διαπρεπέστερα μυστήρια του πλανήτη κατοικεί στο απομονωμένο Νησί του Πάσχα: τα γιγαντιαία αγάλματα (Moai) τραβούν σαν μαγνήτης τους τουρίστες, πολύ λίγα ωστόσο γνωρίζουμε γι' αυτά. Παρά το γεγονός ότι αρχικά είχε υποτεθεί ότι επρόκειτο μόνο για κεφαλές, η αρχαιολογική σκαπάνη αποκάλυψε ότι όλα σχεδόν έχουν σώματα θαμμένα στο χώμα. Πολύ λίγα μάλιστα από τα κεφάλια ανεγέρθηκαν πράγματι, με τα περισσότερα να παραμένουν στα λατομεία ή να εγκαταλείπονται κατά τη μεταφορά τους. Εννοείται ότι δεν γνωρίζουμε γιατί κατασκευάστηκαν, τι συμβολίζουν, πώς μεταφέρθηκαν και κυρίως γιατί εγκαταλείφθηκε το σχέδιο στη μέση. Η ιερογλυφική γραφή σε κάποιες από τις κεφαλές παραμένει αμετάφραστη, όπως μυστήριο συνεχίζει να αποτελεί η προέλευση της φυλής που κατοικεί στο νησί...

Gobekli Tepe - Τουρκία



Το μεγαλιθικό μνημείο της Τουρκίας θεωρείται γενικώς το παλιότερο θρησκευτικό οικοδόμημα που ανακαλύφθηκε ποτέ, με τη χρονολόγηση με άνθρακα να το τοποθετεί κάπου μεταξύ 10000-9000 π.Χ.! Το μνημείο περιλαμβάνει λίθινες κατασκευές και κολόνες που φιλοξενούν σκαλιστές παρατάσεις από αρπακτικά ζώα. Οι πέτρινες κολόνες, με κάποιες να αγγίζουν βάρος 20 τόνων, χρονολογούνται μάλιστα από την εποχή που οι άνθρωποι ήταν απλώς τροφοσυλλέκτες και κυνηγοί, ή τουλάχιστον έτσι υποθέτουμε εμείς σήμερα. Το Gobekli Tepe φαίνεται να έχει χτιστεί πριν από την έλευση της θρησκείας, της γραπτής γλώσσας, της γεωργίας, της κτηνοτροφίας, ακόμα και του τροχού! Πώς χτίστηκε λοιπόν το μνημείο από τον άνθρωπο των σπηλαίων; Πώς κατασκεύασαν το οικοδόμημα χωρίς τη χρήση μεταλλικών εργαλείων; Και κυρίως τι σκοπό είχε ένα λατρευτικό μνημείο σε καιρούς που δεν υπήρχε καν η έννοια της θρησκείας; Οι συνεχιζόμενες ανασκαφές στο Gobekli Tepe θα μπορούσαν να αλλάξουν για πάντα την εικόνα που έχουμε για την ανθρώπινη προϊστορία...

ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΟ: Ποιο είναι το μυστικό που μας κρατά καλά φυλαγμένο η NASA για πάνω από 4 δεκαετίες;;;

 

 

 

Eνα μυστικό φυλαγμένο καλά επί τέσσερις ολόκληρες δεκαετίες έρχεται ξαφνικά στο φως για να ανατρέψει όλα όσα πιστεύαμε. Ενας «άγγελος» ηλικίας μόλις 200.000 χρόνων αποκαλύπτει τα απόκρυφα μυστικά της Σελήνης και γεννά χιλιάδες ερωτήματα! Πόσα μας κρύβουν οι «εγκέφαλοι» της NASA;

Γιατί αποφάσισαν ξαφνικά να μας φανερώσουν πράγματα που απειλούν να ανατρέψουν επιστημονικές θεωρίες μισού αιώνα; Ή μήπως βρισκόμαστε μπροστά σε μία ακόμη φάρσα με στόχο τους εύπιστους που οραματίζονται την έλευση εξωγήινων;

Εκατοντάδες ιστοσελίδες που ασχολούνται με παράξενα και μεταφυσικά θέματα φιλοξενούν εδώ και έναν μήνα τη φωτογραφία ενός μικρού αγάλματος ύψους μόλις είκοσι πέντε εκατοστών. Παριστάνει μια γυναικεία ανθρωποειδή μορφή με μακριά μαλλιά και μακρύ φόρεμα που καλύπτει τα πόδια... Στους ώμους της φέρει ένα ζευγάρι φτερά και μοιάζει πολύ με την εικόνα που έχουμε όλοι για τους αγγέλους.

Εως εδώ, τίποτε το παράξενο. Εκείνο που έκανε τη φωτογραφία να κάνει τον γύρο του κόσμου συνοδευόμενη από ένα είδος ρεπορτάζ, το οποίο ωστόσο δεν αναπαρήγαγαν τα γνωστά ΜΜΕ, ήταν ο ισχυρισμός ενός επιστήμονα που εργάστηκε επί είκοσι τρία χρόνια στη NASA ότι το άγαλμα αυτό βρέθηκε το 1969 ενσωματωμένο σε ένα από τα βράχια της Σελήνης και έφεραν στη Γη οι αστροναύτες του «Απόλλων 11»!

Ο γεωλόγος δρ Μόρις Τσαρλς που αποκάλυψε την ύπαρξη του αγαλματίδιου ισχυρίζεται ότι εργαζόταν στη NASA επί είκοσι τρία χρόνια, από το 1964 έως το 1987, αλλά διατηρεί ακόμη στενές σχέσεις με τους παλιούς συνεργάτες του. Υποστηρίζει λοιπόν ότι η χημική ανάλυση στην οποία υποβλήθηκε το αγαλματίδιο απέδειξε ότι δημιουργήθηκε από ένα μείγμα σιδήρου που υπάρχει μόνο στη Σελήνη και μάλιστα γυαλίστηκε «στο χέρι» για να έχει μια εντυπωσιακά ασημόχρωμη γυαλάδα!

Μετά την επίδειξή του σε δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ, το αγαλματίδιο μεταφέρθηκε σε άγνωστη τοποθεσία για περαιτέρω μελέτη και εργαστηριακή εξέταση...Ενας άλλος Ιησούς ή δημιούργημα των Ανουνάκι; Πώς όμως έφτασε το αγαλματίδιο στα χέρια του δρα Τσαρλς, αν και έμεινε κρυφό επί σαράντα χρόνια;
«Ηταν κοινό μυστικό η ύπαρξή του, αλλά τα "κεφάλια" της NASA την κρατούσαν απόρρητη γιατί φοβόντουσαν παγκόσμιο πανικό! Πρόσωπα που για ευνόητους λόγους πρέπει να μείνουν ανώνυμα μου έφεραν κρυφά το άγαλμα» διατείνεται ο ίδιος.

Στο ρεπορτάζ που συνοδεύει τη φωτογραφία, ένας ανθρωπολόγος από την Ουάσινγκτον που δεν κατονομάζεται χαρακτηρίζει τους κατασκευαστές του «αγγέλου» ως όντα με θρησκευτικές πεποιθήσεις που μοιάζουν με τις χριστιανικές! «Δεν αποκλείεται να είχαν έναν δικό τους "Ιησού", πράγμα που θα αποδείκνυε ότι οι πνευματικές αρχές είναι συμπαντικές» φέρεται να λέει προκαλώντας αντιδράσεις: «Αυτό είναι καθαρή χριστιανική προπαγάνδα» απαντά ο δρ Μάιλς Φρέντερικς από το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, δίνοντας μιαν άλλη εκδοχή: «Οι Σουμέριοι έλεγαν ιστορίες για τους Ανουνάκι από τον 18ο αιώνα π.Χ. Ισως τους επισκέφθηκαν όντα από τη Σελήνη που έφτιαξαν το άγαλμα κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσή τους»!

Κανείς δεν ξέρει αν το άγαλμα και οι ισχυρισμοί του δρα Τσαρλς είναι αληθινά. Η NASA διέψευσε επισήμως τους ισχυρισμούς του. Πάντως, το ίδιο είχε κάνει και στις 20 Απριλίου, όταν κλήθηκε να σχολιάσει δηλώσεις του πρώην αστροναύτη Εντγκαρ Μίτσελ στο CNN, σύμφωνα με τις οποίες η συντριβή ενός UFO στο Ρόσγουελ του Νιου Μέξικο ήταν πραγματικό γεγονός! Ο Μίτσελ, που είχε συμμετάσχει στην αποστολή του «Απόλλων 14» στη Σελήνη, υποστήριξε ακόμη ότι οι Αρχές των ΗΠΑ -αλλά και οι διεθνείς- γνωρίζουν καλά ότι υπάρχει εξωγήινη ζωή, αλλά το κρατούν μυστικό από την κοινή γνώμη!

Ενα εξαιρετικο κειμενο

<<Μέτρησα τα χρόνια μου>>...(Mario de Adrade (1893- 1945) Ο Mario de Andrade (Βραζιλιάνος ποιητής, συγγραφέας, δοκιμιογράφος και μουσικολόγος) έγραψε...

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται
... λιγότερος χρόνος ζωής απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα...
Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις
πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του
απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.
Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται,
καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί,
γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.

Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη
χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.

Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.
Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.

Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους
για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.

Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα
μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το
περιεχόμενο... μετά βίας για την επικεφαλίδα.

Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις
επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται...Μου μένουν λίγες
καραμέλες στη σακούλα...

Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.
Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους
Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.
Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.
Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.
Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια
Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια
και την ειλικρίνεια.

Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.
Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά
των ανθρώπων...
Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.

Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η
ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.
Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου
απομένουν...Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ'όσες
έχω ήδη φάει.

Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδηση μου και τους αγαπημένους μου….

«Τις παλιές ημέρες οι άνθρωποί μας δεν είχαν εκπαίδευση. Όλη η σοφία και η γνώση ερχόταν σε αυτούς από τα όνειρα. Έβαλαν σε δοκιμασία τα όνειρά τους και με αυτόν τον τρόπο έμαθαν την ίδια τους τη δύναμη».
Ojibwa elder

Ένας πανάρχαιος μύθος των ινδιάνων Σιου, λέει πως ήρθαν κάποτε στη σκηνή του γέρου μάγου της φυλής, πιασμένοι χέρι χέρι, ο Άγριος Ταύρος, ο πιο γενναίος και τιμημένος νέος πολεμιστής, και το Ψηλό Σύννεφο, η κόρη του αρχηγού, μια από τις ωραιότερες γυναίκες της φυλής.
“Αγαπιόμαστε” αρχίζει ο νέος. “Και θα παντρευτούμε” λέει εκείνη.
“Και αγαπιόμαστε τόσο που φοβόμαστε…”
“Θα θέλαμε κάποιο μαγικό, ένα χαϊμαλί, ένα φυλαχτό…”
“Κάτι που θα μας εγγυάται ότι θα είμαστε για πάντα μαζί.”
“Που θα μας εξασφαλίσει ότι θα είμαστε ο ένας στο πλευρό του άλλου, ώσπου να συναντήσουμε τον Μανιτού, την ημέρα του θανάτου”.
“Σε παρακαλούμε” ικετεύουν, “πες μας τί μπορούμε να κάνουμε…”
Ο μάγος τους κοιτάζει και συγκινείται που τους βλέπει τόσο νέους, τόσο ερωτευμένους, να λαχταρούν τόσο μια του λέξη.

“Υπάρχει κάτι …” λέει τελικά ο σοφός μάγος μετά από αρκετή ώρα. “Αλλά δεν ξέρω…είναι ένα έργο πολύ δύσκολο και απαιτεί θυσίες.”
“Δεν μας πειράζει” λένε και οι δύο.
“O,τι και να’ ναι” επιβεβαιώνει ο Άγριος Ταύρος.
“Ωραία” λέει ο μάγος. “Ψηλό Σύννεφο, βλέπεις το βουνό που είναι βόρεια από το χωριό μας ; Πρέπει να το ανέβεις μόνη σου, χωρίς τίποτα άλλο εκτός από ένα δίχτυ και τα χέρια σου, και να κυνηγήσεις το πιο όμορφο και δυνατό γεράκι του βουνού. Αν το πιάσεις, πρέπει να το φέρεις εδώ ζωντανό την τρίτη μέρα μετά την πανσέληνο. Κατάλαβες;”

Η νεαρή κοπέλα συγκατανεύει σιωπηλά.“Κι εσύ Άγριε Ταύρε” συνεχίζει ο μάγος, “πρέπει να ανέβεις το βουνό του κεραυνού, κι όταν φτάσεις στην κορυφή, τον πιο άγριο απ’ όλους τους αετούς, και με τα χέρια σου μόνο κι ένα δίχτυ να τον πιάσεις χωρίς να τον τραυματίσεις και να τον φέρεις μπροστά μου, ζωντανό, την ίδια μέρα που θα έρθει και το Ψηλό Σύννεφο….Πηγαίνετε τώρα.”
Οι δυο νέοι κοίτάζονται με τρυφερότητα, κι ύστερα από ένα φευγαλέο χαμόγελο φεύγουν για να εκπληρώσουν την αποστολή που τους ανατέθηκε. Εκείνη πάει προς το βορρά, εκείνος προς το νότο…

Την καθορισμένη ημέρα, μπροστά στη σκηνή του μάγου, περιμένουν οι δυο νέοι, ο καθένας με μια πάνινη τσάντα, που περιέχει το πουλί που του ζητήθηκε.
Ο μάγος τους λέει να βγάλουν τα πουλιά από τις τσάντες με μεγάλη προσοχή. Οι νέοι κάνουν αυτό που τους λέει, και παρουσιάζουν στο γέρο για να τα εγκρίνει τα πουλιά που έπιασαν Είναι πανέμορφα, χωρίς αμφιβολία, τα καλύτερα του είδους τους.
“Πετούσαν ψηλά;” ρωτάει ο μάγος. “Ναι, βέβαια. Κι εμείς, όπως μας ζητήσατε….Και τώρα;” ρωτάει ο νέος. “Θα τα σκοτώσουμε και θα πιούμε την τιμή από το αίμα τους;”
“Όχι” λέει ο γέρος.
“Να τα μαγειρέψουμε και να φάμε τη γενναιότητα από το κρέας τους;” προτείνει η νεαρή.
“Όχι” ξαναλέει ο γέρος. “Κάντε ότι σας λέω. Πάρτε τα πουλιά και δέστε τα μεταξύ τους από τα πόδια μ’ αυτές τις δερμάτινες λωρίδες…Αφού τα δέσετε, αφήστε τα να φύγουν, να πετάξουν ελεύθερα.”
Ο πολεμιστής και η νεαρή κοπέλα κάνουν ό,τι ακριβώς τους έχει πει ο μάγος, και στο τέλος ελευθερώνουν τα πουλιά.

Ο αετός και το γεράκι προσπαθούν να πετάξουν, αλλά το μόνο που καταφέρνουν είναι να στριφογυρίζουν και να ξαναπέφτουν κάτω. Σε λίγα λεπτά, εκνευρισμένα που δεν καταφέρνουν να πετάξουν, τα πουλιά επιτίθενται με τσιμπήματα το ένα εναντίον του άλλου, μέχρι που πληγώνονται.“Αυτό είναι το μαγικό. Μην ξεχάσετε ποτέ αυτό που είδατε σήμερα. Τώρα, είστε κι εσείς ένας αετός κι ένα γεράκι. Αν δεθείτε ο ένας με τον άλλον, ακόμα κι αν το κάνετε από αγάπη, όχι μόνο θα σέρνεστε στη ζωή σας, αλλά επιπλέον, αργά ή γρήγορα, θα αρχίσετε να πληγώνετε ο ένας τον άλλον. Αν θέλετε η αγάπη σας να κρατήσει για πάντα, να πετάτε μαζί, αλλά ποτέ δεμένοι.”

 

Υπάρχει ένας Δημιουργός δίχως όρια, ο Υπαίτιος ολων και ο Δημιουργός όλων. Αυτός δεν είναι Ένας με μια αριθμητική έννοια, εφόσον Εκείνος δεν υπόκειται σε αλλαγή, ορισμό ή πολλαπλότητα. Είναι ο Πρώτος στο ότι ο αριθμός ένα σημαίνει μια ανεξάρτητη μονάδα και είναι η βάση όλων των αριθμών. Ο αριθμός ένα επίσης περιέχεται σε όλους τους αριθμούς. Ομοίως, ο Δημιουργός βρίσκεται στην πραγματικότητα μέσα σε όλα και όλα είναι μέσα σ’ Εκείνον. Εκείνος είναι η αρχή και η αιτία των πάντων. Ο Δημιουργός δεν αλλάζει κι επομένως κανένας δεν μπορεί να προσθέσει ή να αφαιρέσει από Εκείνον.

Επιπλέον, Η ύπαρξή Του είναι προαπαιτούμενη ύπαρξη (δηλ.: δεν είναι εξαρτημένος από κάτι άλλο) με τον ίδιο τρόπο που ο αριθμός ένα είναι ένα απαιτούμενο για την ύπαρξη οποιουδήποτε άλλου αριθμού. Αν ο αριθμός ένα έπαυε να υπάρχει τότε κι οποιοσδήποτε άλλος αριθμός θα έπαυε να υπάρχει. Ωστόσο, αν εξαφανιζόντουσαν άλλοι αριθμοί, ο αριθμός ένα θα συνέχιζε να υπάρχει.

Υπάρχουν ιδιότητες στον αριθμό ένα. Παρόμοιες ιδιότητες ισχύουν για τον Δημιουργό. Ακόμα κι αν έπαυε να υπάρχει η πράξη, ο Ένας που ενήργησε παραμένει. Επειδή η ύπαρξή Του δεν είναι εξαρτημένη επάνω στην ύπαρξη οτιδήποτε άλλου, αν πάψει να υπάρχει, η ύπαρξή Του θα συνεχιστεί.

Πριν από την Δημιουργία, υπήρξε μόνο η απεριόριστη αποκάλυψη του Θ-ού που γέμισε όλη την ύπαρξη. Αυτό ονομάζεται το Όρ Έιν Σοφ, το Απέραντο Φως που δεν είναι ο ίδιος ο Θ-ός, μόνο η απέραντη αποκάλυψη Εκείνου Του ίδιου. Μέσα σ’ αυτήν την απέραντη αποκάλυψη, περιορισμένα όντα δεν θα μπορούσαν να ζήσουν. Έτσι υπήρξε μια βαθμιαία μείωση και ασφυξία του Όρ Έιν Σοφ κάνοντας χώρο για περιορισμένη ύπαρξη.

Αυτή η περιορισμένη “ασφυξία” που ονομάζεται τσιμτσούμ (Συστολή) προκάλεσε διάφορα επίπεδα αλήθειας, που ονομάζονται στην Καμπαλά, οι πέντε κόσμοι. Κάθε «κόσμος» είναι ένα συγκεκριμένο επίπεδο απόκρυψης της Θ-ότητας του Όρ Έιν Σοφ. Από το ψηλότερο στο χαμηλότερο (δηλ. από την μεγαλύτερη στην μικρότερη αποκάλυψη) αυτές είναι: (1) Ο κόσμος του Αντάμ Καντμόν (Αρχέγονος Άνθρωπος) ο οποίος είναι ο αρχέγονος κόσμος ή το πρώτο επίπεδο μιας κάπως τετελεσμένης αποκάλυψης. (2) Ο κόσμος της Ατσιλούτ (Εκπόρευση) (3) Ο κόσμος της Μπεριγιά (Δημιουργία), (4) Ο κόσμος της Γετσιρά (Σχηματισμός) και (5) Ο κόσμος της Ασιγιά (Πλάση). Ολόκληρο το φυσικό σύμπαν είναι η χαμηλότερη άποψη του κόσμου της Ασιγιά. Στον καθέναν από τους κόσμους υπάρχει μια αυξανόμενη αμυδρή αποκάλυψη του Απέραντου φωτός καθώς κατεβαίνει όλο και πιο πολύ και φανερώνεται όλο και πιο πολύ. Είναι σπουδαίο να σημειώσουμε ότι αυτοί οι κόσμοι δεν καταλαμβάνουν διαφορετικά γεωγραφικά μέρη. Αυτοί δεν είναι καθόλου γεωγραφικοί, αλλά μάλλον φθίνοντα επίπεδα της πραγματικότητας.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΗ...

Παράδειγμα προς μίμηση αποτελεί η κίνηση ενός ιδιώτη που προέβη σε δωρεάν καθαρισμό των όψεων του κτιρίου Αβέρωφ του συγκροτήματος του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου σύμφωνα με ρεπορτάζ που δημοσιεύει η εφημερίδα «Καθημερινή»...
Όπως αναφέρει η εφημερίδα, ο ιδιώτης προχώρησε σε αυτή την κίνηση ενόψει των βραβείων Europa Nostra που πρόκειται να γίνουν στο πολυτεχνείο προκειμένου οι καλεσμένοι να μην αντικρίσουν την άθλια εικόνα που παρουσίαζε το ίδρυμα τους τελευταίους μήνες.

Η τελευταία φορά που είχαν καθαριστεί οι χώροι ήταν πριν από 12 μήνες κατά την τιμητική διάκριση του ιδρύματος με το βραβείο Grand Prix. Έκτοτε δεν έγινε καμία προσπάθεια καθαρισμού με αποτέλεσμα να ευαισθητοποιηθεί ο επιχειρηματίας κύριος Ιωάννης Τσεπέρκας, ιδρυτή της εταιρείας Kouros Α.Ε., ο οποίος με 30 εργαζόμενους εντός δύο ημερών κατάφερε αυτό που δεν μπόρεσε να λύσει το ελληνικό δημόσιο για έναν ολόκληρο χρόνο.

Το κτίριο καθαρίστηκε υποδειγματικά και είναι έτοιμο να υποδεχθεί τους υψηλούς προσκεκλημένους του την Παρασκευή 14 Ιουνίου.

«Αυτό που σκέφτηκα είναι ότι ήθελα να βοηθήσω έτσι ώστε η πόλη και η χώρα μου να μην εκτεθούν» είπε ο κ. Τσεπέρκας στην Καθημερινή, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ έβαλε τα...γυαλιά στο ανάλγητο και αδιάφορο ελληνικό κράτος.