Υπάρχει ένας Δημιουργός δίχως όρια, ο Υπαίτιος ολων και ο Δημιουργός όλων. Αυτός δεν είναι Ένας με μια αριθμητική έννοια, εφόσον Εκείνος δεν υπόκειται σε αλλαγή, ορισμό ή πολλαπλότητα. Είναι ο Πρώτος στο ότι ο αριθμός ένα σημαίνει μια ανεξάρτητη μονάδα και είναι η βάση όλων των αριθμών. Ο αριθμός ένα επίσης περιέχεται σε όλους τους αριθμούς. Ομοίως, ο Δημιουργός βρίσκεται στην πραγματικότητα μέσα σε όλα και όλα είναι μέσα σ’ Εκείνον. Εκείνος είναι η αρχή και η αιτία των πάντων. Ο Δημιουργός δεν αλλάζει κι επομένως κανένας δεν μπορεί να προσθέσει ή να αφαιρέσει από Εκείνον.

Επιπλέον, Η ύπαρξή Του είναι προαπαιτούμενη ύπαρξη (δηλ.: δεν είναι εξαρτημένος από κάτι άλλο) με τον ίδιο τρόπο που ο αριθμός ένα είναι ένα απαιτούμενο για την ύπαρξη οποιουδήποτε άλλου αριθμού. Αν ο αριθμός ένα έπαυε να υπάρχει τότε κι οποιοσδήποτε άλλος αριθμός θα έπαυε να υπάρχει. Ωστόσο, αν εξαφανιζόντουσαν άλλοι αριθμοί, ο αριθμός ένα θα συνέχιζε να υπάρχει.

Υπάρχουν ιδιότητες στον αριθμό ένα. Παρόμοιες ιδιότητες ισχύουν για τον Δημιουργό. Ακόμα κι αν έπαυε να υπάρχει η πράξη, ο Ένας που ενήργησε παραμένει. Επειδή η ύπαρξή Του δεν είναι εξαρτημένη επάνω στην ύπαρξη οτιδήποτε άλλου, αν πάψει να υπάρχει, η ύπαρξή Του θα συνεχιστεί.

Πριν από την Δημιουργία, υπήρξε μόνο η απεριόριστη αποκάλυψη του Θ-ού που γέμισε όλη την ύπαρξη. Αυτό ονομάζεται το Όρ Έιν Σοφ, το Απέραντο Φως που δεν είναι ο ίδιος ο Θ-ός, μόνο η απέραντη αποκάλυψη Εκείνου Του ίδιου. Μέσα σ’ αυτήν την απέραντη αποκάλυψη, περιορισμένα όντα δεν θα μπορούσαν να ζήσουν. Έτσι υπήρξε μια βαθμιαία μείωση και ασφυξία του Όρ Έιν Σοφ κάνοντας χώρο για περιορισμένη ύπαρξη.

Αυτή η περιορισμένη “ασφυξία” που ονομάζεται τσιμτσούμ (Συστολή) προκάλεσε διάφορα επίπεδα αλήθειας, που ονομάζονται στην Καμπαλά, οι πέντε κόσμοι. Κάθε «κόσμος» είναι ένα συγκεκριμένο επίπεδο απόκρυψης της Θ-ότητας του Όρ Έιν Σοφ. Από το ψηλότερο στο χαμηλότερο (δηλ. από την μεγαλύτερη στην μικρότερη αποκάλυψη) αυτές είναι: (1) Ο κόσμος του Αντάμ Καντμόν (Αρχέγονος Άνθρωπος) ο οποίος είναι ο αρχέγονος κόσμος ή το πρώτο επίπεδο μιας κάπως τετελεσμένης αποκάλυψης. (2) Ο κόσμος της Ατσιλούτ (Εκπόρευση) (3) Ο κόσμος της Μπεριγιά (Δημιουργία), (4) Ο κόσμος της Γετσιρά (Σχηματισμός) και (5) Ο κόσμος της Ασιγιά (Πλάση). Ολόκληρο το φυσικό σύμπαν είναι η χαμηλότερη άποψη του κόσμου της Ασιγιά. Στον καθέναν από τους κόσμους υπάρχει μια αυξανόμενη αμυδρή αποκάλυψη του Απέραντου φωτός καθώς κατεβαίνει όλο και πιο πολύ και φανερώνεται όλο και πιο πολύ. Είναι σπουδαίο να σημειώσουμε ότι αυτοί οι κόσμοι δεν καταλαμβάνουν διαφορετικά γεωγραφικά μέρη. Αυτοί δεν είναι καθόλου γεωγραφικοί, αλλά μάλλον φθίνοντα επίπεδα της πραγματικότητας.