Το 1982 στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού, ερευνητές υπό τη διεύθυνση του φυσικού Alain Aspect απέδειξαν πειραματικά ότι, υπό ορισμένες συνθήκες, τα υποατομικά σωματίδια (ηλεκτρόνιο κ.ά.) μπορούν να επικοινωνούν ακαριαία μεταξύ τους, ανεξάρτητα απ’ την απόσταση που τα χωρίζει.

Η ανακάλυψη αυτή παραβιάζει το παλιό αξίωμα του Αϊνστάιν, σύμφωνα με τo οποίο καμιά επικοινωνία δεν μπορεί να γίνεται με ταχύτητα ανώτερη από αυτήν του φωτός. Το ανησυχητικό αυτό ενδεχόμενο έχει αναγκάσει ορισμένους φυσικούς να προτείνουν πιο ριζοσπαστικές ερμηνείες.
Ο David Bohm του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, για παράδειγμα, εξηγεί το παραπάνω φαινόμενο υποστηρίζοντας ότι η χωριστότητα των υποατομικών σωματιδίων είναι μια ψευδαίσθηση!
Υπάρχει ένα βαθύτερο επίπεδο πραγματικότητας, το οποίο δεν αντιλαμβανόμαστε, μια πιο πολύπλοκη διάσταση πέρα από τη δική μας. Βλέπουμε τα σωματίδια σαν να είναι χωριστά, επειδή βλέπουμε μόνον ένα τμήμα της πραγματικότητάς τους.
Τα σωματίδια αυτά δεν είναι χωριστά “τμήματα”, αλλά εκφάνσεις, είδωλα μιας βαθύτερης και πιο θεμελιακής ενότητας. Και αφού τα πάντα στη φυσική πραγματικότητα απαρτίζονται από αυτά τα “είδωλα”, το ίδιο το σύμπαν είναι μια προβολή, ένα ολόγραμμα.