Η Ομολογία του Τζιορντάνο Μπρούνο

Εν συντομία, πιστεύω σε ένα άπειρο Σύμπαν, δηλαδή στο αποτέλεσμα της άπειρης θείας δύναμης, διότι θεωρώ ανάξιο της θείας καλοσύνης και δύναμης το να μπορεί μεν να δημιουργήσει, εκτός από αυτόν τον κόσμο, κάποιον άλλο και άπειρους άλλους, αλλά παρολαταύτα να δημιουργεί μόνο έναν, πεπερασμένο. 'Ετσι, υποστηρίζω ότι υπάρχουν άπειροι ιδιαίτεροι κόσμοι, όμοιοι με αυτόν της γης. 'Οπως και ο Πυθαγόρας, πιστεύω ότι η γη είναι ένα άστρο παρόμοιας υφής με τη σελήνη, τους άλλους πλανήτες και τα άλλα αστέρια που είναι άπειρα. 'Ολα αυτά τα σώματα είναι κόσμοι αναρίθμητοι, που συγκροτούν την απεριόριστη συμπαντικότητα σε έναν άπειρο χώρο. Αυτός ο χώρος ονομάζεται άπειρο σύμπαν, στο οποίο βρίσκονται αναρίθμητοι κόσμοι, ώστε να υπάρχει ένα διπλό είδος άπειρης μεγαλοσύνης στο σύμπαν και μια πληθώρα κόσμων. 'Εμμεσα, τούτο μπορεί να θεωρηθεί ενάντιο προς την αλήθεια σύμφωνα με την καθολική πίστη.

Επιπλέον, σε τούτο το σύμπαν θέτω μια συμπαντική Πρόνοια, δυνάμει της οποίας καθετί ζει, τρέφεται, κινείται και έχει την τελειότητά του και την κατανοώ με δυο τρόπους. Ο πρώτος είναι ο τρόπος με τον οποίο ολόκληρη η ψυχή είναι παρούσα στο σύνολο και κάθε μέρος του σώματος και αυτό το αποκαλώ φύση, τη σκιά και αποτύπωμα της θεότητας. Ο άλλος είναι ο ανείπωτος τρόπος με τον οποίο ο Θεός λόγω της ουσίας, παρουσίας και δύναμης βρίσκεται σε όλα και πάνω από όλα, όχι ως μέρος ή ψυχή, αλλά με έναν ανεξήγητο τρόπο.
Επίσης πιστεύω πως όλες οι ιδιότητες της θεότητας είναι ένα και το αυτό. 'Οπως οι θεολόγοι και οι μεγάλοι φιλόσοφοι κατανοώ τρεις ιδιότητες. Την Δύναμη, τη Σοφία και την Καλοσύνη, ή μάλλον τον Νου, την Διάννοια και την Αγάπη. Από αυτές τις ιδιότητες, μέσω του νου, τα πράγματα απέκτησαν πρώτα ύπαρξη. Στη συνέχεια, μέσω της διάννοιας, τακτοποιημένη και ξεχωριστή ύπαρξη. Τρίτον, μέσω της αγάπης, ομόνοια και συμμετρία. Συνεπώς κατανοώ την 'Υπαρξη στα πάντα και πάνω από τα πάντα, διότι δεν υπάρχει τίποτε που να μην συμμετέχει στην 'Υπαρξη και δεν υπάρχει 'Υπαρξη χωρίς Ουσία. 'Οπως τίποτα δενκ είναι όμορφο χωρίς να υπάρχει ομορφιά, έτσι και τίποτε δεν μπορεί να είναι ελεύθερο από τη θεία παρουσία. Συνεπώς, κατανοώ τη διάκριση της θεότητας με τη λογική και όχι με τη χειροπιαστή αλήθεια.
Υποθέτοντας λοιπόν, ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε, κατανοώ ότι στο σύνολο της ύπαρξής του εξαρτάται από την πρώτη αιτία, άρα πρόκειται για την δημιουργία, κάτι που εξέφρασε και ο Αριστοτέλης λέγοντας "Θεός είναι αυτό από το οποίο εξαρτάται ο κόσμος και η φύση". Σύμφωνα με την ερμηνεία του Αγ.Θωμά, είτε πρόκειται για κάτι αιώνιο είτε πρόσκαιρο, είναι σύμφωνα με τη φύση του εξαρτώμενο από την πρώτη αιτία.
Επειτα, όσον αφορά όσα ανήκουν στην αληθινή πίστη, χωρίς να μιλάμε φιλοσοφικά, ας εξετάσουμε την ατομικότητα των θείων προσώπων, τη σοφία και τον υιό του νου, που οι φιλόσοφοι αποκαλούν διάννοια και οι θεολόγοι Λόγο. Τούτος ο Λόγος κατά την άποψή τους ενδύθηκε ανθρώπινη σάρκα. Εγώ, εμμένοντας στις ιδέες της Φιλοσοφίας δεν το κατάλαβα, αμφέβαλλα και δεν το πίστευα. 'Ετσι και με το 'Αγιο Πνεύμα, δεν κατόρθωσα να το κατανοήσω σύμφωνα με την πίστη, αλλά σύμφωνα με τον τρόπο του Πυθαγόρα. Εναρμονιζόμενος με τον τρόπο που έδειξε ο Σολομώντας, το κατανόησα ως Ψυχή του Σύμπαντος ή ενωμένο με το σύμπαν, σύμφωνα με τα λεγόμενα της Σοφίας του Σολομώντα. "Το πνεύμα του Θεού γέμιζε όλη τη γη και αυτό που περιέχει τα πάντα". 'Ολα αυτά συμφωνούν με το πυθαγόρειο δόγμα που εξήγησε ο Βιργίλιος στο κείμενο της Αινειάδας :
Την αρχή του ουρανού της γης, των πεδιάδων,
της διάφανης (υγρής) και φωτεινής σφαίρας
Σελήνης και του άσπρου Τιτάνα,
Πνεύμα εσωτερικό την τρέφει, και όλα διαχεόμενα
μέσω νεύρων (αρθρώσεων)  Από αυτό το πνεύμα, λοιπόν, που ονομάζεται ζωή του σύμπαντος, υποστηρίζω στη φιλοσοφία μου πως προέρχεται η ζωή και η ψυχή στο κάθε τι που έχει ζωή και ψυχή και το οποίο, υποστηρίζω, επίσης, πως είναι αθάνατο, όπως επίσης και τα σώματα που ως προς τη θυσία τους όλα είναι αθάνατα, μια και δεν υπάρχει άλλος θάνατος παρά διαίρεση και συγκέντρωση, δόγμα που προφανώς εκφράζεται στον Εκκλησιαστή, όπου λέγεται
"ουδέν καινόν υπό τον ήλιον, αυτό που είναι, είναι αυτό που ήταν".

από το βιβλίο της H.P.Blavatsky "Ισις Αποκαλυμμένη", εκδόσεις Ιάμβλιχος.