Το στομάχι μας είναι, κατά κάποιο τρόπο, πιο έξυπνο από το μυαλό μας. Εάν του δώσουμε χαλασμένα τρόφιμα, το στομάχι μας δεν θα τα χωνέψει, αλλά θα τα επιστρέψει με τον τρόπο που τα έλαβε, απαγορεύοντας τους να μπουν στο αίμα μας. Το μυαλό μας, εντούτοις, δεν είναι τόσο έξυπνο, διότι θα δεχτεί και θα επεξεργαστεί κάθε σκέψη που θα εισέλθει σε αυτό, ανεξάρτητα από το αν είναι καλή ή κακή για εμάς.

Δεδομένης αυτής της κατάστασης, χρειάζεται να επιστρατεύσουμε κάποιες τεχνικές εγρήγορσης που θα μας βοηθήσουν να διαχωρίσουμε τις καλές και ωφέλιμες σκέψεις για τη νοητική και πνευματική μας υγεία, από τις δηλητηριώδεις και καταστροφικές.

Ένα από τα πιο κοινά λάθη μας ως ανθρώπινα όντα είναι η παραδοχή πως οι σκέψεις μας είναι ένα με τον εαυτό μας: είμαστε ό,τι σκεφτόμαστε. Οποιοδήποτε συναίσθημα νιώθουμε, δημιουργείται πρώτα στη σκέψη μας. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, οι σκέψεις μας είναι μόνο τα «ενδύματα» του μυαλού τα οποία μπορούμε να φορέσουμε ή να πετάξουμε, ανά πάσα ώρα και στιγμή.

Κάθε συναίσθημά μας δημιουργείται πρώτα στη σκέψη μας. Μερικές από τις σκέψεις μας είναι καλά κρυμμένες στο υποσυνείδητο. Άλλες βρίσκονται εκεί από την πρώιμη, παιδική ηλικία. Μερικές φορές πηγαίνουμε σε ένα συγκεκριμένο μέρος ή συναντούμε κάποιο άτομο και αισθήματα αγάπης ή μίσους, ευτυχίας ή θλίψης αναδύονται από το υποσυνείδητό μας, χωρίς να μπορούμε να εξηγήσουμε το λόγο. Σε πιο περίπλοκες καταστάσεις, είναι πιθανόν να χρειαζόμαστε τη συμβουλή κάποιου ειδικού για να μπορέσουμε να ανασκάψουμε τα κρυμμένα στρώματα σκέψεων, να τα αναγνωρίσουμε και να τα απορρίψουμε.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, ωστόσο, μια απλή άσκηση ετοιμότητας μπορεί να μας βοηθήσει να κάνουμε το διαχωρισμό των σκέψεων που δουλεύουν υπέρ μας, από αυτές που εργάζονται κατά ημών.

Όταν μια σκέψη εισβάλλει στο μυαλό μας, προτού την «καταπιούμε» και αρχίσουμε να τη «χωνεύουμε», καλό είναι να την κρατήσουμε εκεί για μια στιγμή και να την εξετάσουμε. Ας αναρωτηθούμε.

Τι προσπαθεί να μας μεταφέρει αυτή η σκέψη; Τι μήνυμα μας στέλνει; Αρνητικό ή θετικό; Είναι μια ιδέα ενθαρρυντική ή αποκαρδιωτική;

Τι μας κάνει αυτή η σκέψη να νιώθουμε – χαρά ή λύπη; Ικανοποίηση ή ζηλοφθονία; Αγάπη ή μίσος; Συμπόνια ή οργή;

Όταν μια σκέψη εισβάλλει στο μυαλό μας, είναι η ώρα να πάρουμε μια συνειδητή απόφαση: Θα επιθυμούσα να επεξεργαστώ περαιτέρω αυτό το μήνυμα και να το αναπτύξω, ή πρέπει απλά να το απορρίψω και να το διαγράψω;