Η Μισσνά λέει: «Ο Μωυσής έλαβε [κιμπέλ] την Τορά στο Σινά και [στη συνέχεια] την μεταβίβασε στον Γεοσσούα, ο Γεοσσούα την μεταβίβασε στους Πρεσβύτερους. Οι Πρεσβύτεροι την μεταβίβασαν στους Προφήτες. Οι Προφήτες την μεταβίβασαν στους «Άντρες της Μεγάλης Συνέλευσης».
Ο Μωυσής ήταν ο δάσκαλος όλων των προφητών. Καταλάβαινε την Τορά απόλυτα. Με αυτή την έννοια το προφητικό του όραμα ήταν στο επίπεδο «ανοικτού δοχείου» που θα μπορούσε πάντα να δεχτεί κι άλλα. Ίσως το μυστικό του Μωυσή στο να δέχεται ήταν ότι όσο πιο πολύ μετέδιδε, τόσο πιο πολύ είχε την ικανότητα να δέχεται. Έτσι, η Μισσνά λέει ότι «Ο Μωυσής πήρε την Τορά» επειδή ήταν το παράδειγμα της τέλειας κι ολοκληρωτικής Καμπαλά, δηλαδή δεκτικότητας, όσον αφορά την προφητική εμπειρία. Ο μόνος τρόπος να αντιληφθεί κανείς κάθε μικρή απόχρωση της Τορά είναι μέσω της προφητικής σοφίας που περιέχεται στην Καμπαλά.
Η ιδέα της Καμπαλά τότε είναι να εμπνευστούμε από την Τορά και να συνδεθούμε μαζί της σε όλα τα δυνατά επίπεδα. Χωρίς την Καμπαλά θα μπορέσει κάποιος να καταλάβει μερικά επίπεδα της Τορά. Σίγουρα, ο μόνος τρόπος να συλλάβουμε κάθε απόχρωση της Τορά είναι μέσω της προφητικής σοφίας που περιέχεται στην Καμπαλά.
Μπορούμε τώρα να καταλάβουμε αυτό που ο Μωυσής «μεταβίβασε στον Γεοσσούα κι ο Γεοσσούα μεταβίβασε στους Πρεσβύτερους κλπ.». Σύμφωνα με την Τορά ο Θ-ός είπε στον Μωυσή να τοποθετήσει στον Γεοσσούα το πνεύμα του (Αριθμ. 27:20). Με άλλα λόγια ο Μωυσής επρόκειτο να περιβάλλει τον Γεοσσούα με το δικό του προφητικό πνεύμα. Σύμφωνα με ένα αρχαίο Μιντράσς, αυτό περιείχε τις απαραίτητες μεθόδους καθώς και τους (πειθαρχεία???) για την απόκτηση της προφητείας. Έτσι ο Μωυσής μεταβίβασε στον Γεοσσούα τα κλειδιά της είσοδου στην προφητική κατάσταση. Αυτά τα κλειδιά αποτελούν την παράδοση της Καμπαλά.
Κατά την περίοδο των Προφητών, η Καμπαλά φυλασσόταν από τους προφήτες δάσκαλους και μεταβιβαζόταν σε επιλεγμένους μαθητές. Κατά το διάστημα αυτής της περιόδου, το Ιερό κι αργότερα ο Πρώτος Ναός χρησίμευαν σαν το κεντρικό σημείο για όλες τις προφητικές εμπειρίες. Όταν ο Ναός επρόκειτο να καταστραφεί ο προφήτης Εζεκιέλ δέχτηκε ένα όραμα που ήταν το σινιάλο για να τελειώσει μια περίοδο προφητειών χιλίων χρόνων. Το όραμα είναι γνωστό σαν Μαασέι Μερκαβά, η Πειθαρχία (ή ο τρόπος λειτουργίας) του Άρματος. Όταν αναφερόμαστε συγκεκριμένα στο κεφάλαιο που ανοίγει το βιβλίο του Εζεκιέλ, ο όρος Μαασέ Μερκαβά είναι επίσης μια γενική ονομασία για ολόκληρη την παράδοση της Καμπαλά.
Μέχρι να κτιστεί ο Δεύτερος Ναός, τα κλειδιά για την παράδοση της Καμπαλά είχαν ανατεθεί στους τελευταίους προφήτες του Εβραικού λαού καθώς και στους μεγαλύτερους σοφούς. Μαζί, αυτοί συγκρότησαν τους 120 Άνδρες της Μεγάλης Συνέλευσης. Αυτό ήταν εκείνο το σώμα των σοφών που διατύπωσαν την Μισσνά στο Φυλλάδιο Χαγκιγκά δηλώνοντας: «Το Μαασέ Μερκαβά μπορεί να διδαχτεί μόνο σε μεμονωμένους μαθητές [έναν την φορά] και πρέπει να είναι σοφοί που να την καταλαβαίνουν με τις δικές τους γνώσεις». Έτσι διασφάλισαν την συνεχιζόμενη μετάδοση της παράδοσης της Καμπαλά περιορίζοντας τις πρακτικές τους στον μικρότερο δυνατό κύκλο από δασκάλους. Έξω απ’ αυτόν τον κύκλο αυτές οι πρακτικές θα παρέμεναν σχεδόν τελείως άγνωστες. Αυτή η τακτική συνέχισε μέχρι μετά το 70 Π.Κ.Ε. Μόνο τότε άρχισαν να αλλάζουν τα πράγματα.
Ο Μωυσής ήταν ο δάσκαλος όλων των προφητών. Καταλάβαινε την Τορά απόλυτα. Με αυτή την έννοια το προφητικό του όραμα ήταν στο επίπεδο «ανοικτού δοχείου» που θα μπορούσε πάντα να δεχτεί κι άλλα. Ίσως το μυστικό του Μωυσή στο να δέχεται ήταν ότι όσο πιο πολύ μετέδιδε, τόσο πιο πολύ είχε την ικανότητα να δέχεται. Έτσι, η Μισσνά λέει ότι «Ο Μωυσής πήρε την Τορά» επειδή ήταν το παράδειγμα της τέλειας κι ολοκληρωτικής Καμπαλά, δηλαδή δεκτικότητας, όσον αφορά την προφητική εμπειρία. Ο μόνος τρόπος να αντιληφθεί κανείς κάθε μικρή απόχρωση της Τορά είναι μέσω της προφητικής σοφίας που περιέχεται στην Καμπαλά.
Η ιδέα της Καμπαλά τότε είναι να εμπνευστούμε από την Τορά και να συνδεθούμε μαζί της σε όλα τα δυνατά επίπεδα. Χωρίς την Καμπαλά θα μπορέσει κάποιος να καταλάβει μερικά επίπεδα της Τορά. Σίγουρα, ο μόνος τρόπος να συλλάβουμε κάθε απόχρωση της Τορά είναι μέσω της προφητικής σοφίας που περιέχεται στην Καμπαλά.
Μπορούμε τώρα να καταλάβουμε αυτό που ο Μωυσής «μεταβίβασε στον Γεοσσούα κι ο Γεοσσούα μεταβίβασε στους Πρεσβύτερους κλπ.». Σύμφωνα με την Τορά ο Θ-ός είπε στον Μωυσή να τοποθετήσει στον Γεοσσούα το πνεύμα του (Αριθμ. 27:20). Με άλλα λόγια ο Μωυσής επρόκειτο να περιβάλλει τον Γεοσσούα με το δικό του προφητικό πνεύμα. Σύμφωνα με ένα αρχαίο Μιντράσς, αυτό περιείχε τις απαραίτητες μεθόδους καθώς και τους (πειθαρχεία???) για την απόκτηση της προφητείας. Έτσι ο Μωυσής μεταβίβασε στον Γεοσσούα τα κλειδιά της είσοδου στην προφητική κατάσταση. Αυτά τα κλειδιά αποτελούν την παράδοση της Καμπαλά.
Κατά την περίοδο των Προφητών, η Καμπαλά φυλασσόταν από τους προφήτες δάσκαλους και μεταβιβαζόταν σε επιλεγμένους μαθητές. Κατά το διάστημα αυτής της περιόδου, το Ιερό κι αργότερα ο Πρώτος Ναός χρησίμευαν σαν το κεντρικό σημείο για όλες τις προφητικές εμπειρίες. Όταν ο Ναός επρόκειτο να καταστραφεί ο προφήτης Εζεκιέλ δέχτηκε ένα όραμα που ήταν το σινιάλο για να τελειώσει μια περίοδο προφητειών χιλίων χρόνων. Το όραμα είναι γνωστό σαν Μαασέι Μερκαβά, η Πειθαρχία (ή ο τρόπος λειτουργίας) του Άρματος. Όταν αναφερόμαστε συγκεκριμένα στο κεφάλαιο που ανοίγει το βιβλίο του Εζεκιέλ, ο όρος Μαασέ Μερκαβά είναι επίσης μια γενική ονομασία για ολόκληρη την παράδοση της Καμπαλά.
Μέχρι να κτιστεί ο Δεύτερος Ναός, τα κλειδιά για την παράδοση της Καμπαλά είχαν ανατεθεί στους τελευταίους προφήτες του Εβραικού λαού καθώς και στους μεγαλύτερους σοφούς. Μαζί, αυτοί συγκρότησαν τους 120 Άνδρες της Μεγάλης Συνέλευσης. Αυτό ήταν εκείνο το σώμα των σοφών που διατύπωσαν την Μισσνά στο Φυλλάδιο Χαγκιγκά δηλώνοντας: «Το Μαασέ Μερκαβά μπορεί να διδαχτεί μόνο σε μεμονωμένους μαθητές [έναν την φορά] και πρέπει να είναι σοφοί που να την καταλαβαίνουν με τις δικές τους γνώσεις». Έτσι διασφάλισαν την συνεχιζόμενη μετάδοση της παράδοσης της Καμπαλά περιορίζοντας τις πρακτικές τους στον μικρότερο δυνατό κύκλο από δασκάλους. Έξω απ’ αυτόν τον κύκλο αυτές οι πρακτικές θα παρέμεναν σχεδόν τελείως άγνωστες. Αυτή η τακτική συνέχισε μέχρι μετά το 70 Π.Κ.Ε. Μόνο τότε άρχισαν να αλλάζουν τα πράγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου