ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ

Η ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗΣ
(Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΩΣ «ΕΝΙΑΙΟΣ ΧΩΡΟΣ»)
Η Συνείδηση είναι Μία, είναι ένας «Ενιαίος, Ανοικτός Χώρος» εντός Του Οποίου είναι δυνατές όλες οι (υποκειμενικές και αντικειμενικές) αντιληπτικές καταστάσεις. Είναι δυνατή η Αντίληψη του Ιδίου Είναι, του Απολύτου Είναι, του Απείρου Είναι, του Αμόρφου Είναι, κ.λπ. Είναι δυνατός ο περιορισμός της Συνειδητότητας, η απορρόφηση στο αντικειμενικό, κλπ. Όλες αυτές οι αντιληπτικές καταστάσεις υπάρχουν στα πλαίσια της Μίας Συνείδησης. Δεν μπορούν να διαχωριστούν.
Με μία άλλη θεώρηση αυτό μπορεί να διατυπωθεί διαφορετικά. Η Συνείδηση είναι Μία αλλά μπορεί να διαχωριστεί το Βάθος, η Εσώτερη Αντίληψη, το Είναι, από τις περιορισμένες, επιφανειακές αντιλήψεις. Έτσι κάθε ον στο Εσώτερο Είναι του είναι το Απόλυτο, όλα τα άλλα είναι επιφανειακές καταστάσεις. Το Εσώτερο είναι, το Όντως Είναι. Αυτό το Καθαρό Είναι, το Απόλυτο Είναι, ό,τι ονομάζουμε Θεό, είναι η Ουσία, η Αιτία των πάντων. Σύμφωνα και με αυτή την δεύτερη θεώρηση εντός της Μίας Συνείδησης υπάρχει το Απόλυτο, δεν είναι κάτι έξω από την Συνείδηση (ο Θεός δεν Είναι έξω από την Συνείδηση.
Η Θεώρηση του Ενιαίου της Συνείδησης, εντός του Οποίου Εντάσσεται η Υπέρτατη Αντίληψη του Είναι, το Απόλυτο κ.λπ., καθώς και οι επιμέρους αντιλήψεις, αποτελεί την βάση κάθε μεταφυσικής αντίληψης και κάθε θρησκευτικής σκέψης. Η Συνείδηση κινείται ανάμεσα στην Εσώτερη Αντίληψη του Είναι, το Απόλυτο Είναι, (Θεότητα κ.λπ.) και τις εξωτερικές αντιλήψεις (περιορισμένο εγώ, αντικειμενικές καταστάσεις κ.λπ.). Με βάση αυτή την αντίληψη θεμελιώνεται η σχέση Εσώτερου Είναι (Θεός) και όντος (εγώ κ.λπ.), η επικοινωνία Όντος και όντος, η τελείωση του όντος κ.λπ.
Η ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΩΣ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ
Μεταφυσική είναι η εντός της Συνείδησης και στα πλαίσια της Λειτουργίας της, Άμεση Αντίληψη του Εσώτερου Πυρήνα, του Ιδίου Είναι, η προσέγγιση μίας περιοχής της Αντίληψης (της Γνώσης) που βρίσκεται πέραν της νόησης, της νοητικής λειτουργίας που μπορεί να συλλαμβάνει μόνο ό,τι είναι «έξω», ό,τι είναι αντικειμενικό και συνεπώς κοσμικό. Η περιοχή αυτή χαρακτηρίζεται ως υπερβατική, μεταφυσική, απρόσιτη διά της νοητικής ενέργειας, ακατάληπτη δια των νοητικών ενεργειών, η περιοχή όπου τοποθετείται το Ον, ο Θεός, η Πραγματικότητα κ.λπ. Ό,τι είναι έξω από την Συνείδηση, το αντικειμενικό, είναι φαινόμενο.
Η Μεταφυσική λοιπόν είναι λειτουργία της Συνείδησης, στάση της Συνείδησης, γνώση της Συνείδησης. Από την Βασική Μεταφυσική Αντίληψη που αντιλαμβάνεται την Συνείδηση ως Ενιαίο Χώρο εντός του Οποίου εκδηλώνονται όλες οι δυνατές υποκειμενικές και αντικειμενικές διαφοροποιήσεις, προκύπτουν επιμέρους αντιλήψεις όλων των φαινομένων. Δηλαδή αντιλήψεις των κοσμικών πεδίων, των σχέσεων Όντος και όντος (αυτού που είμαστε), της Ζωής, της Εξέλιξης και Τελείωσης του όντος (αυτού που είμαστε) κ.λπ. Όσο αυτά αντιμετωπίζονται στα πλαίσια μίας Άμεσης Αντίληψης και μίας Άμεσης Δράσης (στον χώρο του βιώματος) παραμένουν αναγκαία και χρήσιμα. Όταν όμως δομείται ένα σύστημα με βάση ιδέες του Όντος, του Θεού κ.λπ. έχουμε ένα ορθολογικό, κατασκευασμένο σύστημα ιδεών, μία φαντασία και όχι την Πραγματικότητα.






Στα πλαίσια των θρησκειών μεταφυσικοί είναι μόνο όσοι βιώνουν το Είναι, την Θεότητα, όχι όσοι μιλούν για το Είναι, που παραμένουν έτσι κι αλλιώς στα πλαίσια της σκέψης.














Η ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΩΣ ΣΥΣΤΗΜΑ ΖΩΗΣ














Συνοπτικά η Μεταφυσική είναι Σύστημα Ζωής (Ζωή, Στάση ζωής, Δράση), εντός του οποίου αντιλαμβανόμαστε την Πραγματικότητα με ορισμένο τρόπο και δρούμε ανάλογα.






Ειδικότερα Μεταφυσική είναι ένα σύνολο Αντιλήψεων και Δράσεων:






Α) Η Αντίληψη του Ενιαίου της Συνείδησης.






Β) Η Αντίληψη ότι όλα συμβαίνουν εντός της Συνείδησης.






Γ) Η Αντίληψη ότι η υποκειμενική διαφοροποίηση από το Ενιαίο (που παραμένει πάντα ως Υπερσύνολο της διαφοροποιημένης συνείδησης) είναι κατά βάση απατηλή και σε τελευταία ανάλυση αδιάφορη.






Δ) Η Αντίληψη ότι όλες οι αντικειμενικές διαφοροποιήσεις δεν είναι παρά δραστηριότητες, ενέργειες, λειτουργίες της Συνείδησης και όχι κάτι ανεξάρτητο.






Ε) Η Αντίληψη ότι το Ενιαίο της Συνείδησης και η άμεσα δοσμένη συνείδηση είναι κατά βάση το Ίδιο καθώς και η Συνειδητοποίηση, η Βίωση, αυτής της Κατάστασης: Έτσι η άμεσα δοσμένη συνείδηση μπορεί να υπερβεί τους περιορισμούς και να ανυψωθεί ως το Απόλυτο Είναι, ως την Ενότητα.






ΣΤ) Ο Προσανατολισμός της Δράσης και των πράξεων για την επίτευξη της Αυτογνωσίας, της Ολοκλήρωσης και της Τελείωσης του, λανθασμένα θεωρούμενου ως ατελούς, όντος.






Ζ) Η Ερμηνεία της Πραγματικότητας σύμφωνα με όλες τις παραπάνω αντιλήψεις και δράσεις. Η μεταφορά της Πραγματικότητας επί χάρτου, χωρίς να ξεχνιέται ποτέ ότι πρόκειται όχι για την Πραγματικότητα αλλά για χαρτογράφηση της Πραγματικότητας.






Η Μεταφυσική πρέπει πάντα να αντιμετωπίζεται ως Σύστημα Ζωής κι όχι ως διανοητική κατασκευή, ως σύστημα ιδεών.






Με αυτή την έννοια η Μεταφυσική έχει βιωθεί μέσα στην Ιστορία και από μεγάλους ιδρυτές θρησκειών (οπότε η θρησκεία μπορεί να οριστεί ως Μεταφυσική με ιστορικό, κατά κύριο λόγο, χαρακτήρα) αλλά και από μεταφυσικούς και φιλοσόφους. Ο Βούδας, ο Σανκάρα, ο Λάο Τσε, ο Ιησούς, ο Μάιστερ Έκαρτ, και ακόμη, ο Πλάτωνας, ο Πλωτίνος κ.ά.






Ας σημειώσουμε ότι ο Πλάτωνας ορίζει την Μεταφυσική ως «Θεωρία περί του Είναι». Αντιλαμβάνεται την Μεταφυσική ως Σύστημα Ζωής εντός του οποίου υπάρχει η Αντίληψη περί του «Τελείως Είναι», η Απορροή από το «Είναι» όλων των «είναι», η Αναφορά στο «Είναι» όλων των διαφοροποιήσεων, του νοητικού κόσμου και του υλικού γίγνεσθαι, η Προσπάθεια (μέσω της Διαλεκτικής) βίωσης της νοητικής και υπερνοητικής πραγματικότητας, δηλαδή σαν Τρόπο Ζωής προσανατολισμένο προς το «Είναι». Η Μεταφυσική για τον Πλάτωνα είναι Ζωή και όχι διανοητικό σύστημα. Αυτό είναι ακόμα πιο φανερό στον Πλωτίνο και όσους τον ακολουθούν.