φίλοι,

έχουμε περάσει πλέον το κατώφλι της εισόδου των μυστηρίων και αναζητούμε να προσεγγίσουμε και να γνωρίσουμε τα μέχρι τώρα απόκρυφα και μυστικά. Η φύση φιλεί κρύπτεσθαι, είχε πει ο Εφέσιος σοφός Ηράκλειτος, δηλαδή, η φύση αγαπά να κρύβεται. Αποφεύγει λοιπόν η φύση να μας αποκαλυφθεί; Είναι μήπως αληθές ότι η γνώση είναι απαγορευμένος καρπός και η επιδίωξη απόκτησής της είναι αμάρτημα; Όχι βέβαια. Ο άνθρωπος γεννιέται με έμφυτη περιέργεια και δίψα για γνώση και είναι ιδιότητες που χαρακτηρίζουν την φύση του και η φύση σίγουρα δεν είναι αμαρτωλή. Από την άλλη, επειδή ο άνθρωπος παρότι είναι αφάνταστα περίεργος, δεν δελεάζεται από τα φανερά και τα προφανή, αλλά προτιμά περισσότερο αυτά που του κεντρίζουν την φαντασία, δηλαδή τα κρυφά και τα συγκαλυμμένα, η φύση ως άριστη παιδαγωγός, επέλεξε να συγκαλύπτει μερικώς, ώστε να χαίρεται ο υιός της, ο άνθρωπος, το ευχάριστο παιχνίδι του κυνηγού του κρυμμένου θησαυρού, του θησαυρού της γνώσης.

 Aναγνωρίζοντας τις διαδικασίες της φύσης, την σοφία που διαφαίνεται σε όλα τα φαινόμενα και την αναγκαιότητα του νόμου, διερευνά τις πορείες που χάραξαν οι πρωτοπόροι της αναζήτησης της γνώσης, προσπαθώντας να χαρτογραφήσει τα μονοπάτια που οδηγούν στους θησαυρούς, επισημαίνοντας τα σημεία που υποκρύπτουν κινδύνους και τις διαδρομές που επιφυλάσσουν δυσάρεστες εκπλήξεις. Οι πρωτοπόροι των οποίων επιλέχθηκε να μελετηθεί η πορεία προς την γνώση, είναι οι σοφοί διδάσκαλοι της δυτικής εσωτερικής παράδοσης, οι αληθινοί Ροδόσταυροι. Φυσικά δεν μειώνουμε με την επιλογή μας αυτή ούτε υποτιμούμε τους δασκάλους άλλων παραδόσεων, οι οποίοι ομολογουμένως έχουν φθάσει σε ζηλευτά επίπεδα εξέλιξης. Απλά, παραμένουμε προσηλωμένοι στο πνεύμα της Ιαπετιτικής κληρονομιάς μας, μέσα στην οποία αναγνωρίζουμε τις αρχετυπικές μορφές και τις ριζικές καταβολές μας, από τις οποίες αναζωογονούμαστε.



Οι ανήκοντες στην λευκή φυλετική ομάδα, χαρακτηρίζονται, κατά κανόνα, από υπέρμετρο ορθολογισμό, με αποτέλεσμα να υστερούν σημαντικά, συγκριτικά με την ανατολή στην μυστικιστική δεκτικότητα. Ο έντονος ρυθμός της ζωής του δυτικού ανθρώπου, δύσκολα επιτρέπει ασκητικές πρακτικές που απαιτούν μεγάλες χρονικές περιόδους άσκησης και όπως έχει δείξει η εσωτεριστική εμπειρία, μέθοδοι που είναι ικανοποιητικές και αποτελεσματικές για ασκητές, προκαλούν νευρωτικές καταστάσεις, ακόμα και νευρικούς κλονισμούς στον μέσο δυτικό άνθρωπο που είναι αναγκασμένος να βιώνει την ένταση της καθημερινότητας του δυτικού τρόπου ζωής.



Ένα σύστημα διδασκαλίας, οφείλει εκ των πραγμάτων να ανταποκρίνεται πλήρως στον τύπο ανθρώπου που απευθύνεται. Λαμβάνοντας υπόψη την ιδιομορφία και το μέτρο της ευαισθησίας του δυτικού ανθρώπου, οι διδασκαλίες και οι τεχνικές της    δίνονται με τέτοιον τρόπο, ώστε να είναι εύληπτες από διάνοιες που δεν περικλείουν σχεδόν τίποτα μυστικιστικό μέσα τους. Παράλληλα προσανατολίζονται να αναπτύξουν περιστασιακά ισχυρές δυνάμεις, ώστε να καταφέρουν να διεγείρουν την ανάπτυξη των ανώτερων στρωμάτων της συνείδησης και να τις εστιάσουν κατάλληλα, για να καταφέρουν να γίνουν αντιληπτές από άτομα που είναι ελάχιστα ευαίσθητα σε λεπτούς κραδασμούς. Οι ισχυρές αυτές δυνάμεις, με τις τεχνικές της  , δύνανται να εστιάζονται και να διαχέονται εύκολα μέσα σε μικρά χρονικά διαστήματα, καθότι γνωρίζουμε ότι οι ψυχικές εντάσεις που αναπτύσσονται, είναι φρόνιμο να μην παραμένουν επί μακρόν σε ανθρώπους που αναγκάζονται να ζουν την έντονη και πιεστική ζωή του μέσου δυτικού ανθρώπου.